Word steeds vroeger wakker. Maar ga ook steeds vroeger naar bed. Misschien komt het daardoor. Goodbye Berlin is niks geworden. Wilde Max niet alleen thuis laten komen van de training en alleen laten eten. Dus hebben we samen boerenkool met worst en spekjes gegeten. Marlies gruwelt van dat soort gerechten, dus die eten we als zij er niet is. Behalve zuurkool (stamp). Dat moet ik echt alleen doen, want daar krijg ik Max ook niet in mee. Vandaag een lange dag, met aan het einde een vergadering van het bestuur van de Vrienden van Monument Kamp Vught, in Amsterdam. We doen dat in Amsterdam omdat Lotty (ex-gevangene en bestuurslid) in A'dam woont en niet meer zo goed in staat is om ver te reizen. Dus trekken wij één keer in de twee maanden vanuit heel Nederland naar 's lands hoofdstad. Zijn altijd fijne vergaderingen omdat het een groep betrokken en bijzonder fijne mensen is.

Quoot van de dag van gisteren: "Een goede economie begint met een goede ontsluiting." Zo is het maar net. Zei een economisch onderlegde man bij Omroep Brabant. Twee dagen van allerlei gesprekken op het personele vlak. De ene wil het een, de ander het andere. Hoe kunnen we tegemoetkomen aan het probleem van de een en wat voor nieuwe problemen (oh nee: uitdagingen !) levert dat op. Het is veel puzzelen en daarbij ook fijn dat we een paar mensen gewoon blij en gelukkig kunnen maken. Max's Klaascadeau is gekocht. Pfff. Bij Dixons. De aanbieding hadden ze niet meer. "Ja meneer, wie komt er nou ook drie dagen vantevoren....." Ik werd publiekelijk vermanend toegesproken door de verkoper. En passant werd heel inkopend Tilburg ook nog even aangepakt: "Ze hebben geen geld, ze kopen zich groen en blauw, komen allemaal op het laatste moment en als ik een vakantie wil boeken in mei -ik zeg: in mei meneer- dan is alles uitverkocht. Snapt u het, snap ik het." Enfin de PS2 staat klaar. Doorslaggevend was dat hij ook als DVD speler gebruikt kan worden door verstandige ouders die weleens een mooie film willen zin. Zon schijnt vandaag achter een wolkenhemel. Prachtige zonsondergangen de afgelopen dagen. Vanavond naar de film. Goodbye Lenin....we'll keep in touch

Mijn ex-buurman en nu beetje-verder-overbuurman G. vindt dat ik in mijn weblog niet teveel over voetbal mag zeuren. Of liever: helemaal niet. Want hij heeft daar heeeeeeeelemaaaaaaal niks mee. Ok G. even ogen dicht, Max voorspelt een finale in Portugal tussen Oranje en Italië. We wachten af. M. heeft nu het griep-estafette stokje overgenomen. Er is trouwens geen sprake van een officiële griepgolf.
Ben in Tijmen Trolsky begonnen. Eindelijk. Voor de niet kenners: dat is het pseudoniem van de gekende -en nog volop levende- auteur/columnist Jasper Mikkers. Ik had het al een tijdje geleend. Sorry Jasper, maar een griep moest mij eerst het bed induwen voor ik eraan toe kwam. Ik ga eerst verder lezen en vertel er dan wat over.

Een paar jaar geleden hebben ze boven het centrum van mijn stad een fragmentatiebom laten vallen. De krater die overbleef is de huidige Heuvel. Hèt plein, hèt pulserende, bloeiende, levende hart van een pulserende, bloeiende, levende stad. Tien helikopters kunnen er tegelijk landen, de wieken raken elkaar dan nog niet. En wat nu? Het gaat weer gebeuren. Nieuwe plannen: het verkeer wordt allemaal éénrichting (tien jaar later weer tweerichting, wedden) en de Heuvel wordt opnieuw ingericht mèt inspraak van de burgers. Nou als dat net zo gaat als met de inspraak die mijn buurtgenoten hebben gehad in de plannen rond haven en kanaal, dan weet ik het wel. Nog iets moois hier in de Vijfde Stad van het Land: De politiek sluit de Volksuniversiteit ! Jawel, de plek waar vele duizenden mensen tegen een redelijk bedrag nog het e.e.a. kunnen leren: mind open, de volwassene als nieuwsgierige leerling. Niks: weg daarmee zegt Baas Els Aarts, daarbij gesteund door haar kornuiten. Wat zou Stekel daarvan gevonden hebben ?

Dadelijk stort ik me met Max in de stad. Koopzondag. Ja, het moet even. We moeten naar een Playstation2 gaan kijken. Vraagt-ie aan Oma. We zijn al bezig met het opstellen van regels: samen bepalen we welke spelletjes wel en welke niet ("Stom, dat hoeven andere kinderen niet"), samen afspreken hoelang, vóór of na het huiswerk ("liever in plaats van"), de verhoudinh ten opzichte van televisiekijken etc. Vanmiddag hebben we aan de eettafel familievegadering daarover. Dank voor het medeleven...

Vanmorgen voor de buis screentests bekeken. Meer dan twintig collega's, uit alle hoeken en disciplines van het bedrijf (tot en met de helpdesk, huismeesters, secretariaat en de administratie.....Hugo waar bleef je?) hebben hun nek uitgestoken en de rol van nieuwspresentator gespeeld. We hopen er nieuw talent uit te halen. Het komt erg nauw. Je hebt mensen die in het wild een uitstraling hebben en op het scherm niet. En je hebt mensen van wie je zegt als je tegenkomt: "Mmm, gewoon." Maar die dwars door het scherm komen...dat is een rare kant van tv-maken.
Ik vind met name........ja ha,ha, ik ga hier een beetje zeggen wie kansen maakt. Maar ik was een paar keer aangenaam verrast! Mooi is in elk geval dat al die mensen concluderen dat TV-presenteren a) een vak is (wat ze voorheen niet dachten) en b) dat de Omroep Brabant presentatoren op een klote kruk zitten. Komende week gaan we er verder mee.

Ok, die laatste zin van gisteren had niet gehoeven. Kwam door mijn griep. Weet nog steeds niet of ik NRC ga vragen waarom ze dat zo gepubliceerd hebben. Ander goed nieuws: Erica Terpstra is erelid van de VVD geworden. Ik dacht dat ze dat bij geboorte al was, net zoals die Oranje-rakker al Koninklijk is voordat de navelstreng is doorgeknipt. Ik ben erg blij voor haar en voor alle VVD-ers. Ik dacht trouwens dat ze dood was, want haar dagboek op haar eigen site houdt op 12 augustus abrupt op.

Iemand nog een beetje in herinnering hoe Oranje zich uiteindelijk plaatste voor Portugal? Is het dan niet een beetje overdone dat een biermerk een "woordenboekje Nederland-Portugees" uitgeeft met teksten als: O outro lado está muito calado (Het is stil aan de overkant) ? Maar gelukkig zet hetzelfde "boekje" dat Max meebracht ons weer op onze plek: "Petiscos? Prefiro uns croquetes" (Tapas? Doe mij maar bitterballen). Zo kennen we elkaar weer. Doe maar gewoon. Raadselachtig is wat een Oranjefan in Lissabon straks moet met: "O van Basten é o meu melhor amigo". Je begeep het al: Van Basten is mijn beste vriend. Volgens mij doet die helemaal niet meer mee. Hadden we dat niveau nog maar. Hoewel: de nieuwe jonge garde ?
Om compleet te eindigen: Não vamos para casa por enquanto não, por enquanto não.
Yes: En we gaan nog niet haar huis, nog lange niet, nog lange niet.... Wat een land.

Achter mijn ogen lopen kleine mannetjes met hamers, die als maar tegen mijn ogen slaan. De hele nacht heb ik politie- en brandweersirenes gehoord. Het voetballen van ons buurjongetje tegen de muur, klonk als een serie aardverschuivingen. Spierpijn op plekken waarvan ik niet eens wist dat er spieren waren....griep. Nog een zware griepnacht achter de rug. Het gaat nu een beetje beter. De bank belde dat het geld dat ik anderhalve maand geleden had overgemaakt naar een verkeerd nummer in Italië, eindelijk terug is. En het andere goede nieuws: Het wapen voor de kinderen van Maxi en Alexander is klaar. Gelukkig maar. Ik stel me dat voor: de familie aan het open haard vuur. "We moeten ook nog een wapen. "Een wapen?" zegt Maxi, die dacht dat ze daar in dit land niets meer mee te maken zou krijgen.
Volwassen mensen die daar over praten. Die andere volwassen mensen de opdracht geven om daar over na te denken en om daar geld en tijd in te stoppen. NRC bracht het in vier kolommen in full colour op de voorpagina. Zou dat cynisch bedoeld zijn of zou de kwaliteitskrant het echt belangrijk vinden?
Ik stoor me steeds meer aan dat Koninklijk gedoe. Sorry: Koninklijk Gedoe. Gedoe moet met een hoofdletter als het Koninklijk is. Een wapen, 4 x 101 kanonschoten (wat dat kost: kannonnen moeten er naar toe, er wordt munitie verbruikt, ze hebben al geoefend). Zou de firma Oranje-Zorreguieta in deze tijd van koopkracht vermindering voor de minima, voedsel-paketten voor gewone burgers, toenemende armoede, niet eens een bij de tijds signaal kunnen afgeven: "We doen het wat minder...." In plaats van "Twee leeuwen van goud, getongd en genageld van keel. Alles geplaatst op een mantel van purper......" Ach, hou maar op. Getongd ? Getongd?! Zouden Maxi en Alex al ooit echt hebben......ieieieieieieieieieieiek.

PS: Odessa Star is uitgelezen. Een must? Nou nee. Leuk? Ja, best wel. Een vondst vond ik de quizmaster die een een kandidaat met knipogen en gelaatsuitdrukkingen naar de hoofdprijs van 10 miljoen probeert te leiden. Het is een conctie: de kandidaat krijt een miljoen, de quizmaster een paar miljoen en een maffia-baasje -die iedereen aan het lijntje heeft- de meeste miljoenen. Zou me niks verbazen als dat in het echt ook gebeurt....

Gerard van Maasakkers heeft ooit een lied gemaakt: "Griep" De melodie dwarrelt al twee dagen in mijn hoofd rond. Griep. Koorts. Spierpijn. Hoofdpijn. Niet ademen als je dit leest, want dan krijg je het ook. Het enige vrolijke is af en toe een paar pagina's van Odessa Star van Herman Koch. Bekend van Jiskefet en ander ongerief. Een zwarte jeep Cherokee, een langbenige vrouw, een nieuwe vriendenkring - daarvan droomt de hoofdpersoon in Odessa star. Ooit rende zijn zoontje hem enthousiast tegemoet wanneer hij thuiskwam. Nu begint het joch al te zuchten vóór hij is uitgesproken en mijmert zijn vrouw over haar leven na zijn dood. Bovendien hangt er een onuitroeibare, dierlijke stank in zijn huis en laat de benedenbuurvrouw haar mottige hond uit in de benedentuin. Zijn leven draait in cirkels rond, tot hij in de bioscoop Max G. tegen het lijf loopt, een oude vriend over wie op school al het gerucht ging dat hij handelde in verdovende middelen. Max imponeert achteloos, met zijn mobieltje, zijn kameraad Richard H., zijn langbenige Sylvia, zijn Oekraïense vriendin en zijn zilverkleurige cabriolet. Onweerstaanbaar is de lokroep van de macht: de hoofdpersoon infiltreert in Max' kringen en is er getuige van hoe deze mannen de wereld naar hun hand zetten.
Odessa Star is het spannende en onderkoeld komische verhaal van een mid-lifecrisis die eindigt in een nachtmerrie.

Bij de nachtmerrie ben ik nog niet, want ik kan niet meer dan drie bladzijden achter elkaar aan. Verder veel pilletjes van Weleda en proberen gewoon uit te zieken. Toelaten, accepteren Donders. Nee, je gaat niet dood...pffffffffff

PROBLEMEN voor webloggers. Dit las ik bij Blogger:

What to do if your Mom discovers your blog...
Answer:
What to Do When Your Mom Discovers Your Blog
By Blogger Support
"With the raw materials in my blog, [my mom] could actually construct an accurate picture of who I am. This is f***ing serious." –The Onion
Do you blog about stuff that you would never tell your Mom? Does your Mom surf the web? Don’t panic, we've got answers. Deleting your blog and abandoning your loyal readers is a last resort and should only be undertaken under dire circumstances. Our experts here at Blogger Support have come up with a list of suggestions to help you navigate around the dreaded “Mom Scenario” (or prevent it altogether).

Use a Pseudonym
Join the prestigious ranks of literary superstars like Samuel Langhorne Clemens (Mark Twain) and Eric Arthur Blair (George Orwell) who, just like you, required pen names to keep their Moms blissfully cloaked in ignorance. To do this, you can edit your Blogger user profile and change your name. If you make an alias out of your pet’s name and the street you grew up on, (for me: Bruce Upwey) be aware that your Mom will see right through that. Be creative.

Contrasten. Gisteren was de Sint bij Omroep Brabant. Leuk om al die collega's met hun partners en kinderen in een andere rol te zien. Ik geloof dat er wel veertig kindertjes waren. Veel cadeautjes, veel snoep. Tussendoor moest ik even weg. Naar het het ziekenhuis. Naar mijn lieve neef Jos, paar jaar ouder dan ik. Ligt daar al een week of twee na een hersenbloeding. Ik ben me rot geschrokken. Rechts beweegt er niks meer van zijn lichaam. Praten lukt niet meer. Helemaal niet. Niks. Hij knikt dat hij me begrijpt, dat hij hoort wat ik zeg en dat hij me begrijpt. Kijkt vervolgens interessant, heft een hand omhoog in een gebaar van: "Ik ga iets belangrijks zeggen...." en strompelt dan vast in onverstaanbaar gebrabbel. Echt onverstaanbaar. Er komt geen zinnig woord uit. Tsjonge, jonge. Dit mogen ze een mens niet aandoen. Ik ben heel erg benieuwd naar en bang voor de toekomst van hem. Aangeslagen weer even terug naar de Sint....contrasten...blije kinderen, drukke ouders, een vermoeide Sinterklaas.....

Het was weer even stil hier. Was een paar dagen in de bossen in Havelte voor een Itip-workshop: "You ain't got a thing, when you don't have that swing. Het ging erom hoe je swing in je leven kunt krijgen, vinden, houden, met muziek als instrument daarvoor. Het was geweldig! Geweldige trainer, Paul van Olffen (die man ìs muziek en swing). Prachtige omgeving. Bijzondere mensen in de groep en een een prima (vega)kok. Het was weer voeding voor lijf en leden, ziel en hoofd. Dit moest in het ziekenfondspakket, voor iedereen !
Intussen hebben al ruim 300 mensen onze villa-site bezocht. Veel enthousiaste reacties en zelfs al een enkele boeking. Ik hoor dat sommige collega's achterovervallen van onze prijzen. Nee, direct hoor ik dat niet. Jammer, want dan had ik kunnen zeggen: je hoeft het niet te huren als je niet wil èn trouwens: waar vind je een tweepersoonskamer voor maximaal vijftig euri per nacht ? Toch ?
Het is buiten grijs. Van die regen waar je niet snel genoeg nat van wordt. Ik ga vandaag even naar sinterklaas kijken bij de Omroep en naar mijn neef Jos die met een hersenbloeding in het ziekenhuis ligt. Dat is weer een andere kant van het leven.

Een off-day. Het hele weekeinde griepte al. Vannacht het hoogtepunt ? Veel snot in het hoofd. Thuisgebleven, maar achter (of voor?) de pc toch het e.e.a. gedaan. Paar dingen moeten klaar. Intussen is de website van ons gezamelijke huis in Italië on air gegaan. Rondgemailed. Leuk om te zien hoe snel mensen vanuit de meest interessante plekken op de wereld reageren. Het blijft toch een wonder, dat internet.
De site? http://www.villapoggioalsole.com.

Zo, dat was dan Schotland-Nederland. Gewapend met chips en cola hebben Max en ik gekeken. We vonden van der Meijde uitblinken, Stam -als vanouds- uiteindelijk de dan-zal-ik-het wel-weer-even-doen. Over van Nistelrooij hebben we mot gehad, volgens Max kon-ie niet beter want hij kreeg geen goede ballen aangegeven. Volgens mij was-ie niet thuis. Sterren van de uitzending waren wat ons betreft Foppe de Haan en Jan Mulder (zou de laatste van de drank af zijn, of was het nog te vroeg voor een slok?). Mulder heeft wel gelijk: je moet dat veld opkomen met een een air van: wij gaan het hier doen, meteen visitekaartjes afgeven, niet afwachten. Ben benieuwd wat er a.s. woensdag gebeurt als Oranje thuis tegen de Schotten moet.

Twee dag training achter de rug. "Opgesloten" in De Poort in Groesbeek, midden in de bossen die nu op zijn mooist zijn. Als ik daar ben en ik heb even lucht nodig wandel ik door de prachtigste Beukenlaan die ik ken. Ik weet niet hoe oud ze zijn die beuken daar, maar ze zijn zo majeusteus, ze groot. Ze stevig. Je voelt je er heel klein, maar ook heel beschermd. Over de training zelf schrijf ik niks, alleen dat het zwaar was. Heel zwaar. Ik ben er nu, op zaterdagmiddag, nog niet mee klaar. Ik heb nog erg veel te doen. Ik weet niet of ik dat in dit leven allemaal nog haal.

Twee dagen stilte. De pc lag eruit vanwege gedoe met de provider of zo. Maar vooral ook vanwege de stemming. Waar ik zondag abrupt mee eindigde bruppelt verder in hoofd en lijf. Jong, gelukkig, vrolijk, problemen onder de knie en dan......weg uit dit leven. Het is niet te bevatten. Wil ik ook niet proberen. Ik blijf nog even stil..

Een rustige zondag. Collega T. meldt zich op zijn weblog vanuit Berlijn. Qua Westen lange tijd mijn lievelingsstad. Vaak geweest. Maar de veranderingen hebben de stad niet op alle fronten goed gedaan. Hildegard Knef zong ooit "Ich habe einen Koffer in Berlin...." Dat gevoel heb ik eigenlijk ook nog steeds wel. Wil er wel weer eens keertje naar toe, vooral Prenzlauer Berg, waar goede vrienden van ons wonen, is bijzonder. Een rondgang door de tuin brengt ons bij verschillende struiken (een roos, een kamperfoelie, een paar stukken beuk) die onze huisvriend Coco naar de filistijnen geholpen heeft. Stomme hond. Halve weekeinde gewerkt aan een stuk dat ik voor mijn werk klaar moeten hebben...de telefoon...de man van een heel lieve collega is gestorven. Zomaar.............