Op weg naar Brabant...

Mijn baas woont vanaf deze week in Brabant. In de provinciehoofdstad. Zijn hele gezin heeft de spullen gepakt om van Huizen -waar het hele gezin al een leven lang woonde- de Grote Rivieren over te jumpen. Om een of andere reden bracht mij dat bij het gedicht van Harriët Laurey over Brabant. Laat zij nou net deze week het aardse voor het hemelse verruild hebben. Dat gedicht. Vroeger vond ik het heel mooi en heel waar. Inmiddels heeft het meer iets van: als het zo allemaal zou zijn, zou het wel heel mooi zijn. Want veel mooie kanten zijn ook weg, zowel in het landschap als bij de mensen. Maar het is en blijft altijd: wat je er zelf van maakt en soms kan het ook heel mooi zijn, ook in Brabant. Even de ogen half dicht, in gedachten een mooi peppel-landschap tussen Rooi en Best....

Op weg naar Brabant

Op weg naar Brabant wordt de wereld warmer,
Inniger leven doet zich aan mij voor,
Vanuit de lage hoeven dringt het door
En rekt zich uit in de gestrekte armen
Van populieren duizelend van licht.
Dit licht, ik kom het in de mensen tegen.
Ik zie het in hun oogopslag bewegen
En rimpels krijgen op een oud gezicht.
En nergens is het kinderlijk geluid
Zo zuiver afgestemd op vogelzingen,
En nergens komen de gewone dingen
Zo openhartig voor zichzelve uit.
En nergens ligt een glimlach zo gereed
Als waar de wereld land van Brabant heet

twee reacties

Tim (URL) - 31-07-’04 10:32
Au3 (E-mail ) - 04-08-’04 21:54
(optioneel veld)
(optioneel veld)
Om commentspam te voorkomen, moet je deze vraag even beantwoorden.
Persoonlijke info onthouden?
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.