'Goedenavond'. 'Dag meneer'. Ken je dat ook -of heb ik dat alleen, vanwege mijn vergrijzing- dat je ergens binnenkomt, iemand ziet. Denkt: die ken ik. "Dag" zegt en vervolgens ondanks diep graven geen flauw benul hebt wie het is en waar je hem of haar van kent. Gelukkig ben ik als goed journalist erg bedreven in het luisteren naar wat er aan andere tafeltjes besproken wordt en daardoor viel het dubbeltje: George Kooymans ! Mijn grote held uit vroeger tijden. Met Cesar Zuiderwijk. Rinus Gerritsen en Barry Hay waren er niet bij, in het het restaurant in Helmond waar ik gisteren was. Golden Earring! Ik was al fan toen ze het nog Gelden Earrings waren, met een S. Ik heb niet alles afgeluisterd, want dat is niet netjes, ook niet tegenover degene met wie ik aan tafel zat. Maar het dubbeltje viel toen ik hen hoorden praten over de nieuwe wereldtoernee van mijn andere helden: The Stones. Ik ban al fan toen ze nog The Rolling Stones heetten en Brian Jones nog leefde en er bij was. De twee Earrings aten wat in Helmond. In Helmond? Ik kon het niet laten: "Zo heren, de weg kwijt, zomaar in Helmond?" Ze moesten gisteravond optreden en daarvoor moesten ze even wat eten. Zelfs Earrings hebben honger. Ze spraken met bewondering over Mick Jagger c.s. die de wereld nog een keer ronddtrekt en over hoe ze zelf dingen tijdens hun optredens nog beter zouden kunnen doen.  Het was eigenlijk een soort van werkbespreking.....want een concert is gewoon weken. "Tsja," zei Kooymans, "het is wat hè als je op deze leeftijd op vrijdagavond nog het land in moet om te werken...." Maar hij zei het met een twinkeling in zijn ogen. Old heroes never die.