Sorry Guus
Het was een andere verjaardag dan anderen. We zouden naar een concert van Guus Meeuwis in het Philips Stadion gaan. Met vooraf Servië-Nederland op grote schermen in het stadion. Het publiek was heeelemaal in oranje. Beschaafde en bedaarde bankemployees liepen in Bavaria Leeuwenhosen, met daaronder zwarte kousen en dichte schoenen en zopen zich een stuk in hun kraag. Op de grote schermen was de wedstrijd slecht te zien. Dus van verveling: nog meer bier en nog meer bier. Tegen half zes was Guus aan de beurt. Ik wilde erheen omdat Guus een beetke van ons is. "Ons" bedoel ik heel breed. En omdat ik het een heel leuke vent vind. Maar na een dik half uur zijn we vertrokken. Vrouwen die ontroerd meelallen, is meer dan oké. Maar hun mannen waren over het algemeen allemaal zò in de lorem dat er niets meer met hen te beginnen viel. Gewoonweg vervelend bij een concert. De akoestiek was slecht, we hoorden alleen maar een hoop geschreeuw. Of dat aan het stadion ligt of aan de electroninca, weet ik niet. Maar het was gewoon niet goed. En dat lag niet aan Guus. Ik vind dat ie gewoon voor overzichtelijke hoeveelheden publiek moet blijven zingen en spelen. Guus straalt altijd iets uit van "dicht bij de mensen", dat is zijn kracht, zijn charme en zijn succes. En dat was allemaal verstopt in het grote geweld. Dus zaten we na een half uur weer in de auto naar huis. Sorry Guus.