Drie keer per week
Trouwe lezers weten het. Ooit heb ik een roei-apparaat aangeschaft. Gekocht van een mevrouw in de buurt van Rotterdam. Het ding was van haar man die zijn gezondheid en conditie weer op peil wilde brengen. Maar na een paar keer viel-ie dood van het apparaat. Maar dat weerhield mij er niet van. Vervolgens enthousiast aan de slag gegaan. Maar op een bepaald moment heb ik het roeien gedelegeerd, tsja je bent leidinggevende of niet. En dus hoorde ik bijna dagelijks hoe een verdieping boven mij tientallen virtuele kilometers werden afgelegd. In het begin met een gevoel van: blij dat iemand het apparaat nog gebruikt. Tegelijk zag ik de maandelijkse bijdrage aan de sportschool van mijn bankrekening vloeien, met een gevoel van: als ik een abbonement heb, heb ik tenminste iets. De bezoekjes van mij aan de sportschool zijn op de vingers van een viervingerige hand te tellen. Maar, er zijn momenten van inkeer! Het roeiapparaat staat nu op een plek waar ik er bijna dagelijks over struikel. Het denkhoofd zit zò vol met dingen, dat het er op één of andere manier uit moet. Vanmorgen was het moment. Meteen maar al mijn eigen records gebroken. Het voornemen is: drie keer per week. We'll keep in touch.