Een halve gele zon
Vakantie is lezen. Eindelijk Joris Luyendijk gelezen: "Het zijn net mensen" over zijn tijd als correspondent voor NOS, Volkskrant en Nrc in het Midden-Oosten. Eigenlijk wisten we het al, maar L's boek maakt het nog eens duidelijk: eenzijdige berichtgeving, manipulatie, vooringenomenheid, regeringen beïnvloeden de media, oorlog is meer iets van de media dan in het veld. We kunnen het er als journalisten mee doen.
En een andere eyeopener was: "Een halve gele zon" van Chimamanda Ngozi Adichie. Een dikke roman over de strijd in Nigeria in de jaren zestig, de tijd van Biafra. Van honger en ellende daar. Met schaamrood stelde ik vast dat ik daar eigenlijk heel weinig van wist, terwijl het zich toch allemaal afspeelde in een tijwaarin ik al redelijk tot de jaren van verstand was gekomen. Een mooie persoonlijke inkijk. Een gruwelijke zinloze oorlog, in stand gehouden door Westerse landen (wapenleveranties), een oorlog met ongelofelijk veel slachtoffers. Gezien door de ogen van mensen met idealen. Knap beschreven. Verbijsterd over hoe dingen gaan en wat er mensen gebeurt in zulke omstandigheden.