Ik kom eigenlijk uit het dorp. Geboren weliswaar in de saaiste stad van Brabant, maar vrij jong verhuisd naar de Parel van Brabant. Anders dan ze in Oisterwijk denken, komt die titel het dorp Heeze toe. Heeze en niet Heeze-Leende, want dat is weer een moderniteit van veel later.
Ik kom er niet vaak. Maar gisteren was ik er. Vanwege de start van de Brabantse Dag-activiteiten. Ze hadden een glorieuze intocht van de wagenbouwers bedacht en het leek hen wel leuk als ik die zou binnenpraten.
Vereerd. De verloren zoon even terug. Na zeventien jaar zo tussen alle mensen van het dorp. Veel leeftijdgenoten met grijze koppen ( "Nee, gij !).
Vijftienhonderd wagenbouwers mocht ik binnenpraten. Het blijft iets bijzonders daar in mijn oude dorp: viijftienhonderd mensen die maanden lang ploeteren en zwoegen in ambachtelijkheid en gezelligheid om iets prachtigs te maken voor de optocht op de laatste zondag van augustus. En wat zo mooi is: veel, heel veel jonge mensen. Ik ga dit keer bij de vijftigste zeker weer eens kijken!