Er is al veel over geschreven en gezegd, over het draaiende huis op een rotonde in mijn stad. De commentaren variëren van: grappig, leuk, apart (let op als een Nederlander: "Oh....apart!" zegt), raar, geldverslinding, levensgevaarlijk en hoezo kunst?
Ik vind het grappig en een prachtige blikvanger.
Onze stadsdichter Frank van Pamelen schreef er een mooi gedicht over dat ik vanmorgen las op de voorpagina van De Tilburgse Koerier:

Draaien gaat ze, draaien, draaien

Met haar ogen en haar kont

Draaien met haar naveltruitje

In de Breakdance en dan vlug

Met een jongen tongen draaien

En weer naar de Kets terug

Draaien, denkt hij, draaien, draaien

Draaien met een lekker ding

Draaien wil hij met haar, draaien

Draaien in de Efteling

Even draaien in de Droomvlucht

En dan rondjes van formaat

Onder Vogel Rokjes draaien

Tot hij weer naar Tilburg gaat

En dan ergens halverwege

Pythonrit en Heuvelring

Komen ze elkaar weer tegen

Bij het Huis van Körmeling

Waar ze voortaan verder draaien

Eeuwig samen, eeuwig speels

Kunst zet heel wat in beweging

Kunst zet liefdes op de rails

Frank van Pamelen