Een jaar geleden kreeg ik door omstandigheden de kans om in een nieuwe functie te stappen. Jawel, nadat ik mede bedacht had dat het wel met een laagke minder konm in de organisatie: mijn eigen laagje. Ik stapte toen met twee collega's in een nieuw avontuur. Zag het wel zitten: dichter bij de mensen die bezig zijn met hetgeen waartoe wij op aarde zijn. Maar het was ook wel een avontuur. Want dichterbij is wel dichterbij, met alle voordelen, nadelen en risico's. Vandaar dat we alledrie in die baan stapten, in eerste in instantie voor een jaar. Ook dàt was spannend: wat als het allemaal niet lukt of niet leuk is? Vandaag had ik mijn gesprek dat hom of kuit moest geven. Het was geen verrassing meer: ik mag blijven Maar wat veel belangrijker is: ik wìl het ook graag. Druk bezig met -meestal- zeer betrokken, enthousiaste, kritische en hardwerkende mensen. En elke dag weer proberen om er iets moois van te maken. Want dat is het wel, ondanks gemopper soms hier, soms daar. Dus: kmagblijve en kwilblijve. Goed toch ?