Mijn hele journalistieke leven lang heb ik er al wat mee. Als jonge radio-journalist maakte ik er dee mooiste reportages, ik was het liefst op die plekken, want daar trof ik de mooiste en de puurste mensen. Ik heb het over de Kruidenbuurt of Edisonwijk in Eindhoven. Maar die staat in mijn gedachten voor al die pure volksbuurten. Gisteren was ik even op hetr Lariksplein in de Graafsewijk in Den Bosch. Deur-aan-deur oranje partytenten. De bomen op het plein oranje ingepakt. Duizenden vlaggetjes. Twee dichtgetimmerde huizen": "'n paar weken geleden is hier gevochten en nou zijn die families allebei weg'. Met gastvrije mensen die hun hart op hun tong hebben. Ik was in vijf minuten bijgepraat in de trant van: 'Ons Hannie hè 'ne nieuwe scooter. Ons opa was in het ziekenhuis. Met ons Chantal gao 't op school best wel, alleen sommige misters....een kettingrokende, wat stevige vrouw, die op haar linker kuit een tatoo heeft van het portret van Frans Bauer.....een mevrouw vertelt enthousiast dat ze haar televisie (en de tv van iedereen die maar wil) in smeert met Lourdes-water op de dag dat Oranje voetbalt. Het heeft niet mogen baten....Maria was voor de Portugezen.

Vanavond was het zover. Een afspraak maat Bas Mulder. Drieënzeventig jaar, missionaris in Paramaribo en even op vakantie in Nederland. Zijn vakanties hier zitten overvol: familie, de verschillende kloosters van de Redemptoristen, hier en daar een huis zegenen (Surinaams gebruik), hier en daar een mis en hier en daar geld inzamelen. Wie hem treft heeft geluk, want hij heeft het druk. We (Max en ik) hadden geluk. We hebben Bas opgepikt in een pastorie in Tilburg en hebben met hem gegeten. Hij vertelt honderduit: over zijn zwervers, hiv-, aids- en andere patiënten, verslaafden, bendes dakloze jongetjes die 's nachts uit inbreken gaan - "En twee dagen later hadden alle kinderen in het weeshuis nieuwe sportschoenen....."- Over de politiek: er gebeurt daar niks, want volgend jaar verkiezingen. Zelfs Bouterse lijkt weer in de race (30% aanhang). Over zijn leven: ik zou volgend jaar stoppen en terugkomen, maar ik plak er nog wat aan om mijn -Braziliaanse- opvolgers verder op te leiden. Wat een man, vijfenveertig jaar werkt hij al in Suriname, vooral voor de mensen die veel of alles tekort komen. Ik was blij dat ik hem € 2815 kon aanbieden. Samengebracht door alle mensen die dat voor mij verjaardag hebben geschonken. Hij is er erg blij mee. Max zegt: "Hij was er even stil van..."

En wat doet een mens op zondagmorgen als alle geliefden, tevens huisgenoten, elders zijn? Beetje klooien aan de pc. Wat nog moest gebeuren was een nieuwe kop voor Donlog. Ik ben daar niet zo goed in, maar intensief mail- en telefoonverkeer met collega en vriend Tim, leidt wel tot iets. De nieuwe Donlog kop is een deel uit een foto die ik gemaakt heb toen ik in juni vorig jaar voor het eerst in Castellabate was. Ik lag in een hangmat, met boven mij de glinsterende blaadjes van een oude olijfboom, die me als een parasol beschermden tegen de zon. Het was daar, op dat moment, dat ik bij mezelf zei: we doen het ! "Knip" zei het fototoestel; plek en moment lagen vast.

Onze vrienden deden ook mee en de bank was bereid een hypotheek te geven. En nu hebben we het huis, samen met vijf anderen. Althans bijna, want de administratieve afwikkeling is ingewikkeld. We hebben er al veel aan gedaan en de verhuur (we hebben geld nodig, want die genereuze bank wil wel iets terugzien) loopt redelijk goed. We hebben nog wat plek in juli trouwens.

Muziek ! Een ware verrassing. Voor mijjn verjaardag heb ik van een lieve collega een cd gekregen. Richard Bona. Never heard of. Vanmorgen zocht ik hem even op bij Google: honderden hits. Alweer is er iets in de wereld om mij heen gebeurd zonder dat ik het wist. Richard Bona dus. Reverence heet de CD. Ik heb de gewoonte om tijdens het koken een stapeltje cd's onder handbereik te hebben voor de bescheiden gettoblaster die we in de keuken hebben. De afgelopen tijd waren de remixen van 99 Luftballons favoriet, maar Nena heeft nu plaatsgemaakt voor Richard Bona.

Ik kan mijn oranje bolletje nog steeds op mijn antenne laten zitten ! Gezien hoe blij Ruud van Nistelrooij was? Die jongen deugt. Maar eigenlijk is het niks, dat penalty-gedoe. Gewoon blijven spelen, net zo lang tot er eentje wint. In de natuur gaat dat al eeuwen zo. Toch ?

'Iemand nog iets voor de rondvraag?' zegt JPB aan eind van de wekelijkse kabinetsvergadering. De notulen zeggen niet wie -want zorgvuldig met typex weggewit- maar iemand mompelt: 'Eh....onze salarissen...'. Alle anderen kijken hun collega dankbaar aan, want het is altijd fijn als iemand anders de kastanjes uit het vuur haalt.

'Ja?' zegt JPB, 'Wat is daarmee?' De weggetypexte minister: 'Mag het wat meer zijn?' Want ook hij heeft meer maand dan salaris. En hij baalt ervan dat-ie zich altijd na de twintigste van de maand moet laten inviteren door zijn topambtenaren die meer hebben dan hij. 'En als we nou eens een daad stellen en de salarissen van die top-ambtenaren verlagen?' vraagt onderkoning Z. Ze vallen over hem heen: 'We moeten wel met die mensen verder en als we die ook nog tegen ons hebben....''

Okee, okee, okee. Had je ook een idee over de hoogte van de verhoging?' zegt Z. 'De helft erbij....!!' zegt de Held van de Dag voor die kabinetsvergadering. 'De helft van de helft,' biedt Z. opkijkend van zijn zakjapanner. 'Veertig procent,' zegt De Held die er nu in begint te komen. 'Dertig' zegt Z. 'Bingo', zegt JPB. 'Dertig. Afgesproken !!' en hij denkt: da's toch mooi 33.600 euri d'r bij voor mij.

'Ahum,' zegt een andere bewindsman van d'66:  'We doen toch nullijn dit jaar?' Het wordt stil. Het is altijd dezelfde die de pret drukt. 'Ok,' zegt JPB, 'ik polder wel naar een compromis....we spreken nu af dat we bij de volgende verkiezingen hoe dan ook weer samen 'n kabinet vormen, desnoods met de SP d'r bij, want die willen onderhand ook weleens een fatsoenlijk salaris en we vertellen de buitenwereld dat die verhoging pas voor het volgend kabinet is. En dat zijn we dan zelf !!! Ze rollen van hun stoel van het lachen. En het geld is er, want de rest van Nederland moet op de nullijn blijven zitten.

Pfffffffffff....ik kan het oranje bolletje op de antenne van mijn automobiel nog laten zitten.

Vroeger bestelde of kocht je een coca cola. Toen werd het een cola. Toen werd het: "Doe mij 'n coke' Diezelfde cola heet nu Coca Cola Classic. Een paar jaar geleden kocht je een Magnum. Diezelfde gewone simpele recht-toe-rechtaan Magnum heet nu Magnum Classic. Wat is er aan de hand in de wereld ?

Ze is altijd vrolijk. Mevrouw van Hooijdonk van De Bank, hoofdkantoor aan de Heuvel in Tilburg.  Nee, mevrouw van Hooijdonk is geen familie van. Maar wel een schat. Als zij achter de balie zit heb je altijd het gevoel dat ze de hele dag alleen op jou zit te wachten. Kom daar nog maar eens om. Ik moet om een bedrag te krijgen mijn pasje door de pin-automaat halen, ter identificatie. Maar zij doet het wel even voor mij. Ze biedt nog nèt niet aan om mijn pincode te tikken, die ze overigens zò gekregen zou hebben. Waar dit stukje nou eigenlijk over gaat ? Nou komt 't, tegelijk zeggen mevrouw van Hooijdonk en ik: "Waarom zijn die pin-apparaten overal anders?" De ene keer met de strip naar je toe, de andere keer van je af. En het wordt nooit, nooit duidelijk uitgelegd. Wij snappen het niet, mevrouw van Hooijdonk en ik. "Dat hoeft toch niet zo moelijk te zijn....gewoon overal hetzelfde....overal òf naar je toe, òf van je af..." Sommige dingen zijn moeilijker dan ze schijnen.

O, ja, mevrouw van Hooijdonk gaat vanavond ook kijken en heeft dan toch een fijn gevoel als Pi-Air speelt: "Gek hè, geen familie, maar toch wel een bietje van ons...." lacht ze. Prettige wedstrijd mevrouw van Hooijdonk....en over die automaten hebben we het nog weleens. Misschien kunnen we samen een actiecomité oprichten.

• Ikzelf vind hem wel heel erg leuk, want zelf verzonnen. En dan houden we op met dat gezeik over de bondscoach ok ?
• Dick Advocaat krijgt de Wissel-trofee. Meteen voor de houwes.....Ha,ha,ha,ha !
• En om ook nog even te lachen, gevonden via een prachtsite www.lmfd.nl , een filmpje over een training van de Duitse Mannschaft (sorry Marlies)

Het is 22 juni vandaag. De dag van mijn vaders verjaardag, althans tot november 1999. Want toen stierf hij. Wie kent niet de rijmelarij over vaders (ouders) die je als kind eerst aanbidt, vervolgens (als puber) verguist, om dan langzaam weer de andere kant op te gaan. Het eindigt met -als ze dood zijn- een zin in de trant van: 'k wou dat ik er nog 'ns met hem over kon praten'. Welnu dat is precies mijn gevoel. Kind groeit op, wereld is in beweging, zelf in beweging. Zou daarover graag nog eens willen bomen. Niet dat we het -ook niet aan het einde- altijd eens waren. Nee zeg, stel je voor. Maar ik mis 'm wel. Dat gaat niet over, sterker, ik heb het gevoel dat het toeneemt, dat gevoel van missen. Niet elke dag in tranen, maar ik draag 't wel altijd met me mee. Vandaag ga ik even op verjaarsvisite bij 'm, in z'n stalen urn, achter een marmeren tableautje op een kerkhof in Helmond. Daar staat-ie sinds eind 1999. Ik vergeet het nooit meer, Max en ik gingen hem met de auto ophalen bij het crematorium. Max zat achterin, zijn armpjes om de urn: "Opa zit nu bij mij op schoot....." Het is al weer viereneenhalf jaar geleden...

Eerst maar even het huiswerk. Max heeft morgen latijn. Hij is zeer gemotiveerd: "accusativus, nominativus en al die andere tifus..... " We praten over Oranje. Onze huisbondscoach Max ziet het zo: "Tsjechië is door, dus die zetten een B-elftal in. Maar die zijn fanatiek en willen scoren en dus winnen ze van Duitsland.....nu Oranje nog tegen Letland....de Letten vinden Oranje een moeilijker tegenstander dan de Tsjechen en de Duitsers, omdat ze technisch sterker zijn. Ik denk dat Nederland wel kan winnen, de eerste helft zal Letland verdedigend uit de counter spelen en de tweede helft krijgt Oranje alle kansen: 3-0 voor Nederland. " Als dat allemaal zo uitkomt, heeft een bakker uit Haps voor niks deze taart bedacht die vanaf morgen (?) in zijn winkel ligt:

Het is de nationale volksport. Lees Martin Bril in de Volkskrant van vandaag. Zie de voorpagina van De Telegraaf van vandaag. Advocaatje leef je nog ? Wordt het geen tijd voor een publiekswissel? Hiddink zit toch in Portugal.....

Tja, Oranje. Vanmorgen het live-verslag van de training gezien ? Engbers bakte er niks van. En Smeets hem maar voeren vanuit de studio. Er zat wat publiek op de tribune. Applaus bij elke speler die binnenkwam. Extra applaus voor Arjan Robben. En toen kwam Advocaat in zijn trainingspak dat van hem zo'n klein gewoon burgermannetje maakt dat op zaterdagmiddag boodschappen doet met de Datsun en waarbij je dan niet verbaasd bent dat zijn vrouw naast hem hetzelfde trainingspak draagt.

Engbers en Smeets wilden het anders, maar er zaten ook mensen op de tribune die riepen: "Dick, het kan nog!" En zo is het. Ik wil dat truttige Oranje bolletje nog niet van mijn antenne halen. Het kan nog, zij het dat Oranje daarbij voor een groot gedeelte afhankelijk is van anderen. En dat maakt het ook weer lekker spannend. Ik ben in de war. Ik zat gisteravond te juichen bij het derde doelpunt van de Tsjechen....waarom? Omdat ik vond dat ze zò ongelofelijk hard werkten.....maar ik heb geen verstand van sport. Ben trouwens erg benieuwd, we aten gisteren met vrienden bij andere vrienden. Asperges....mmmm...waarschijnlijk voor het laatst dit seizoen. Vertelt vriend F. dat zijn vader vandaag -gisteren dus- in alle vroegte naar Portugal is vertrokken met zijn kleinzoon. Die laatste had twee kaartjes voor De Wedstrijd plus een vlucht heen en terug gewonnen. Kleinzoon en opa zijn dus samen binnen 24 uur op en neer geweest naar Portugal. Niks bijzonders? Opa is 89 ! 

We hebben vandaag onze boodschappen in Oisterwijk gedaan. Weer eens wat anders. Waarom? Omdat we Oisterwijk Sculptuur nog niet gezien hadden. Een openlucht tentoonstelling van sculpturen, voornamelijk aan de Lind, de hoofdstraat van Oisterwijk. Morgen is de laatste dag, dus laatste kans!

Advies aan eenieder die dit leest: gaat dat zien! Prachtige beelden. Hieronder een exemplaar, niet representatief, want er zijn heel veel verschillende stijlen, vormen en materialen. De foto is gemaakt met mijn telefoon (ja, ik telefoneer soms ook met mijn camera, welkom in de Wondere Wereld der Techniek). Koningin heet het dit sculptuur. Als ik Willem-Alexander was zou ik me even vrijmaken van dochter, vrouw en het managen van Het Water, ik naar Oisterwijk gaan om het te kopen voor mijn moeder. Zijn moeder dus. Per slot van rekening kon De Prins ook zomaar even op en neer naar Onze Jongens te Irak. Maar ik ben WA en niet en mijn moeder is de Koningin niet.