De wereld verandert. Vroeger (ja daar gaan we weer: vroeger) zag je zonnebloemvelden alleen maar in het warme buitenland, waar ze zich koesterden in de zon. En zie daar, nu kom je zulke velden hier en daar ook bij ons tegen. Zoals bijvoorbeeld langs de weg die van Nuenen naar Gerwen gaat. En -toeval?- op een bijzondere plek, want recht tegenover het veld ligt het huisje waar de mensen woonden die Vincent van Gogh inspireerden om 'De Aardappeleters' te schilderen. En, die van Gogh had ook wat met zonnebloemen. Links, bij mijn moblog, zie je het zonnebloemenveld. Daar word je vrolijk van.

Kamervragen stellen is hogere sport. De PvdA heeft vragen gesteld aan onze onkreukbare Minister van Justitie. Ik kon de vragen nergens vinden, dus heb ik ze zelf maar geformuleerd. Kamervragen over tenenlikken, da's pas oppositie voeren !!!

-Heeft de minister kennisgenomen van de berichtgeving in verschillende media over een persoon die verdacht wordt van het likken van tenen van, hoofdzakelijk vrouwen, in openbare parken en andere groenvoorzieningen, voornamelijk in Rotterdam en omgeving?

-Heeft de minister kennisgenomen van de berichtgeving, die aangeeft dat een zogenoemde tenenlikker burgers lastigvalt en dat hij/zij daarom door de politie is aangehouden ?

-Heeft de minister kennisgenomen van het door de media opgevoerde feit dat de verdachte is vrij gelaten, omdat de Nederlandse wetgeving geen specifiek verbod legt op het likken van tenen van mannen of vrouwen, al of niet in openbare parken of op andere openbare plaatsen, althans wanneer dat niet geschiedt na nadrukkelijke toestemming van de eigenaar of eigenares van de tenen?

-Is de minister met ons van mening dat het in deze kwestie gaat om een hiaat in de Nederlandse wetgeving ?

-Is de minister bereid om binnen redelijke termijn een voorstel naar de Tweede Kamer te sturen waarin een onvoorwaardelijk en expliciet verbod wordt opgelegd op het likken van tenen, op openbare plaatsen, althans wanneer dat niet geschiedt na nadrukkelijke toestemming van de eigenaar van de tenen?

-Is de minister bereid om in het kader van het nieuwe normen en waarden debat, in dat voorstel het likken van tenen en alle andere lichaamsdelen, van mannen en vrouwen en dòòr mannen en vrouwen, strafbaar te stellen, zowel wanneer dat gebeurt mèt of zonder toestemming van de betrokken likkers en gelikten ?

-Is de minister ook bereid om in dat wetsvoorstel direct de strafmaat vast te leggen......

Ik zei al, ministers lastigvallen met kamervragen is een sport....Hulde aan de oppositie ! De mogelijke dader/verdachte heeft zich inmiddels op het web gemeld: http://www.sudesh.nl/weblog/

Er zijn er inmiddels tien miljoen van. Webloggers of bloggers. Tien miljoen wereldwijd. Verreweg de meesten zijn jonger dan dertig. Fijn dat ik daar ook een plaatsje heb en dat ik me daar best wel welkom voel. De meest gelezen is van een Amerikaans prof die elke dag 105.000 surfers op bezoek krijgt. Dat haal ik niet. De meeste weblogs hebben een gemiddelede levensduur van 126 dagen. Daar ben ik al ver overheen. Bloglezers zijn met een gemiddelde leetijd van 31 tot 40 jaar ouder dan de blogschrijvers. Bloglezers hebben een gemiddeld inkomen van zestig tot negentigduizend dollar. De meeste bloglezers zijn mannen. Dit heb ik alemaal uit de mooiste krant van België, De Morgen. Het hele artikel "Liefste weblog" vindt je hier....

De tarieven van de Nederlandse Spoorwegen gaan omhoog. Met drie procent. De Nederlandse Spoorwegen hebben dat extra geld nodig, om een treinstel oranje te spuiten. Want dat kost een paar centen. Ze gaan dat doen omdat ze sponsor zijn geworden van sportend Nederland. Op zich nobel, maar zou het nou niet slimmer zijn om eerst de dienstverlening tip-top te krijgen? Gewoon treinen waar je plaats hebt, treinen die op tijd rijden, omroepers die uitleggen waarom treinen niet komen, treinen die tegen herfstbladeren-op-de-rail kunnen, treinen die tegen warme spoorstaven kunnen, treinen die gewoon doorrijden in weer en wind. Of is dit te gemakkelijk allemaal? En verder, verder is Henrie Cartier-Bresson dood. De fotograaf die de moord op Ghandi, de bevrijding van Parijs in beeld bracht. De grondlegger van Magnum, waar de beste fotografen ter wereld bijelkaar zitten. En verder komt er een televisiesoep over de broertjes De Boer (met ondertiteling neem ik aan). En verder is zelfs Prinses Irene 65 geworden. Dacht altijd dat die nooit ouder zou worden, het witte en zwarte zwaantje van de Oranje-clan. En verder is de Rotterdamse tenenlikker vrij. Al drie jaar lang likt de man in Rotterdamse parken de tenen van vrouwen die in het gras liggen te zonnen. Hij werd opgepakt, maar moest weer worden vrijgelaten. Nergens in de wet staat dat je geen tenen mag likken. Je zult toch een paar zweetvoeten tegenkomen, of hebben vrouwen nooit zweetvoeten ?

"Ondanks zorgvuldige selectie en voortdurende kwaliteitsbewaking van ons assortiment...." zo begint een advertentie van klusbedrijf Praxis. De EK Barbecue blijkt niet te voldoen "aan de eisen die u als consument mag verwachten". Toeval bestaat niet, het geklungel van Oranje en de barbecue die terug moet. Een prachtding volgens de foto: wit met zwarte vlekken, inderdaad nèt een grote voetbal. Hoe kwamen ze ooit op het idee. Maar goed, iedere dwaler krijgt de kans om op zijn sporen terug te keren. Even kijken of niemand kijkt, EK barbecue in de kofferbak en terugbrengen, Praxis is altijd erg lang open. Met een beetje geluk kan het in de avondschemering en het hoef niet persé bij je eigen Praxis-vestiging. Naar verluidt komt er deze week een VDB-barbecue, in de vorm van een zwemslip van Van den Hoogenband en er wordt nog nagedacht over een barbecue in de vorm van een paard, vanwege Anky van Grinsvens deelname aan de Olympische Spelen. Wat een land, wat een mensen.

Vandaag is het bewijs geleverd: kinderen kijken vanuit de hemel op de aarde en besluiten zelf wanneer ze naar beneden gaan en bij wie ze zich voegen. De kleine van Bommel is het bewijs. Zijn vader is profvoetballer bij de Philips Sport vereniging te Eindhoven. Pappa ligt wat overhoop met zijn club, hij wil weg, maar dat lukt niet vanwege allerlei omstandigheden waar een pasgeborene niks van begrijpt. Ik ook niet trouwens. Maar nu wilde de club dat pappa persé meespeelde -schreef het Eindhovens Dagblad- in een wedstrijd die er toe doet (en dat zijn er nogal wat bij die club). Maar het kon weleens zo zijn dat pappa zijn snelle noppen-Nikes niet kon aantrekken, omdat de kleine Bommel zo komen. Want -zeg nou zelf- een vader moet mee persen als het zover is. Volgens de krant had de club daar wat opgevonden: inleiden, zorgen dat het kind geboren zou worden vóór die belangrijke wedstrijd. Opwinding alom. En terecht. De ethiek ging hiermee het putje in. Het werd gechecked (dat doen journalisten weleens als ze elders iets lezen of horen). De club wist van niks en bovendien: de kleine van Bommel was al geboren. Die had het natuurlijk ook gelezen in de krant (want die wordt in het Paradijs, waar al die kinderen in de startblokken zitten, ook bezorgd). Hij dacht: dat zal mij niet gebeuren....en floep daar was-ie.

Zwarte sokken. Als ik in Amsterdam op het Waterlooplein ben, koop ik altijd een pak met een stuk of wat paren. En hoe we het ook wenden of keren: er blijven na verloop van tijd altijd eenlingen over. Ik weet dat iedereen dat heeft. Ik weet ook dat niemand weet hoe het komt. Het is gewoon één van de dingen van het leven, net als ziek zijn en streven: verdwijnende sokken. Er moet iets of iemand achter zitten. Een organisatie of zo, mensen die er belang bij hebben of die genieten van leedvermaak. Ik persoonlijk gok op de sokkenindustrie, die daardoor elke keer opnieuw paren kan verkopen. Misschien kan de Mededinginsautoriteit eens gaan uitzoeken of er sprake  is van een wereldwijde conctie. Van een ZSM (zwarte sokken mafia) of BSM (black socks maffia) Ja wereldwijd, want op internet is het ook een issue en natuurlijk heeft iemand een oplossing:

BLACKSOCKS - Nie wieder Socken-Sorgen

Als Socken-Abonnent erhält man mehrmals im Jahr drei Paar schwarze Socken per Post zugeschickt. Bei der Farbe gibt es kaum eine Wahl, alle Socken sind schwarz.
Dafür kann zwischen verschiedenen Modellen ausgesucht werden: schwarze Wadensocken oder Kniestrümpfe.
Auch beim Lieferrhythmus gibt es Wahlmöglichkeiten: 3, 4 oder 6 Lieferungen à jeweils 3 Paar Socken ab € 69.- / CHF 98.- pro Jahr.
Das Socken-Abo ist selbstverständlich auch als Geschenk-Abo erhältlich.

Inderdaad, je neemt een abonnement en je krijgt met regelmaat je sokken toegestuurd. Kijk zelf maar op de site hoe het werkt. Op het Waterlooplein zijn ze trouwens wèl goedkoper.

Las vandaag ergens een artikel over iemand die artiesten en zo begeleidt in hoe ze eruit moeten zien. Al zo oud als de weg naar Christus. Wat wil je uitstralen, wat wil je dat de mensen oppikken van je boodschap, van je verhaal. Denk dan na over hoe je dat communicieert. Hoe je het opschrijft, hoe het eruit ziet. Hoe je er zelf uitziet. Ik voel me soms een ouwe lul als ik tegen een jonge collega zeg dat hij echt niet altijd in T-shirtje naar een klus kan gaan, omdat de mensen die hij of zij moet interviewen daardoor afgeleid worden of de interviewer niet serieus nemen en dat dat dus uiteindelijk zijn weerslag heeft op het verhaal waarmee je thuiskomt. Neen, altijd stropdas hoeft ook niet (meer). Op tv is het nog belangrijker: als je er niet gewoon, goed fatsoenlijk uitziet, niet tè, niks tè, dan blijft je boodschap niet hangen. Als je er slordig uitziet, blijft bij een kijker alleen hangen dat die man of vrouw er slordig uitzag. Maar waar het over ging ? In het artikel kwam ook Maxima aan bod. Dat ze er tegenwoordig niet meer goed uitziet. Ik denk dat dat de invloed is van de Garderobe-Generaal van Bea. Maar goed. Ik bedacht me dat ik al maanden een heel mooie foto van haar heb. Zomaar ergens van het net geplukt, omdat-ie zo mooi is. Vraag me af wat de imago-mevrouw daar nou van zou vinden...

Goed dat het in Nederland bijna nooit regent.  De nieuwe portfoons van de politie doen het niet goed als ze vochtig worden. "Maar ja," zegt het Ministerie van Binnenlandse Zaken: "Nergens staat dat ze waterdicht moeten zijn...." ABNAMRO heeft haar knopen geteld. Kreeg iedereen twee weken geleden een bericht dat enveloppen en afschriften voortaan geld gaan kosten, deze week werd er een brief rondgestuurd dat ze er toch mar vanaf zien. De rijkere klanten hadden aangegeven dat ze dit toch wel onoverkomelijk vinden. Ja, logisch, die mensen zijn niet voor niks 'rijkere klant' geworden: op de kleintjes letten. De grap is dat ik ook zo'n brief kreeg. Rijkere klant? Ik ? Constant in het rood en een hypotheek zo hoog als een berg in Italië. Haha. En dan de hosties. De Benedictijnen in Vaals stoppen met het bakken van hosties. Wat zeg je? Wat zijn hosties? Sorry, dat zijn kleine platte stukjes brood die in een Heilige Mis door een priester worden omgetoverd tot een deel van het lichaam van Christus en als je ter communie gaat, krijg je zo'n plakje, waardoor al het ware een stukje van Jezus in je komt. Het klinkt als kannibalisme, maar dat is het niet.  Niets is meer als het was: de Benedictijnen stoppen ermee, geen mankracht meer. En V&D sluit ook al een hoop winkels. Het land gaat naar de verdoemenis.

Gullit is boos: figureert in de Story met zijn (mooie) dochter, staat in het verhaal dat hij aan de rol is met een andere vrouw. Boos dus. Een Hagenaar is boos: hij was bezig met het schilderen van een zebrapad voor zijn huis. Dat mocht niet. Kinderen zijn boos, want de scoubidous gaan uit de schappen. Fons Spooren is boos (en beduusd) wat hij moet terug het gevang in. Twee Engelse broers zijn boos: ze hebben achttien jaar onschuldig in de cel gezeten. Ze krijgen een schadevergoeding, maar moeten wel voor achttien jaar kost en inwoning betalen. De wilde bij is boos, want die verdwijnt. Maria Henneman is (weer) boos omdat in de Volkskrant weer eens werd geschreven dat ze het ooit deed met de huidige Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen. Hells Angel Big Willem is boos omdat hij zijn wapen moest afgegeven. Televisiekijkers zijn boos omdat Frits Bom geldleningen probeert te verkopen in tv spotjes. Wat zijn er toch veel mensen boos op een doordeweekse vrijdag.

Mijn baas woont vanaf deze week in Brabant. In de provinciehoofdstad. Zijn hele gezin heeft de spullen gepakt om van Huizen -waar het hele gezin al een leven lang woonde- de Grote Rivieren over te jumpen. Om een of andere reden bracht mij dat bij het gedicht van Harriët Laurey over Brabant. Laat zij nou net deze week het aardse voor het hemelse verruild hebben. Dat gedicht. Vroeger vond ik het heel mooi en heel waar. Inmiddels heeft het meer iets van: als het zo allemaal zou zijn, zou het wel heel mooi zijn. Want veel mooie kanten zijn ook weg, zowel in het landschap als bij de mensen. Maar het is en blijft altijd: wat je er zelf van maakt en soms kan het ook heel mooi zijn, ook in Brabant. Even de ogen half dicht, in gedachten een mooi peppel-landschap tussen Rooi en Best....

Op weg naar Brabant

Op weg naar Brabant wordt de wereld warmer,
Inniger leven doet zich aan mij voor,
Vanuit de lage hoeven dringt het door
En rekt zich uit in de gestrekte armen
Van populieren duizelend van licht.
Dit licht, ik kom het in de mensen tegen.
Ik zie het in hun oogopslag bewegen
En rimpels krijgen op een oud gezicht.
En nergens is het kinderlijk geluid
Zo zuiver afgestemd op vogelzingen,
En nergens komen de gewone dingen
Zo openhartig voor zichzelve uit.
En nergens ligt een glimlach zo gereed
Als waar de wereld land van Brabant heet

Even een update: één motorfiets en vijf autoradio's was de totale buit van afgelopen week.

OJ Simpson had er een, althans een voorloper. Een vriendin van me reed er mee door Paramaribo, met geblindeerde ruiten. Je komt ze steeds vaker tegen in stad en land. S.U.V.'s, Sport Utility Vehicles. En vaak zitten er verrassende lieden in. Je verwacht vadsige, goudbearmbandde, verkeerde mannen. Maar als je ze inhaalt -als dat lukt- zitten er vaak verkeerde vrouwen in. Nouveau riche, neu reich. Net iets te oud voor zo'n ding. Hier en daar een liftje en wat Botox om lijf en gezicht nog bij de tijd te houden. Ze hebben het ding vaak gekregen van hun lief, nadat het Minicoopertje (met 25.000 op de teller) niet meer leuk was of omdat er maar twee doosjes sushi's van de Japanse traiteur in het kofferbakje passen. Of nadat het cabriootje toch meer bleek te tochten dan gedacht. S.U.V's. Elk nadeel heeft zijn voordeel, want het groeiende aantal van die ronkende beesten brengt meer geld in de staatskas, omdat ze zwaarder zijn (dus meer belasting). Maar elk voordeel heeft ook een nadeel. Parijs en Londen overwegen om die dingen niet meer de stad in te laten, vanwege het gewicht en de grootte. Heb je eindelijk je man zo behaagd dat je er een krijgt, mag je er de grote stad niet mee in. In Amsterdam mag het nog wel. Zo lang als het duurt. En weet je hoe ze die dingen in Amsterdam noemen? PC Hoofttrekkers. Wat mij betreft het woord van de dag, met de complimenten aan De Volkskrant. Inmiddels is de strijd tegen de SUV's elders al aangebroken. Kijk maar, je kunt al bumperstickers kopen:

PS Realiseer me plotseling dat BBW (beste buurman Wim) ook zo'n beest heeft, maar dat telt niet mee. Die had hem al voordat ze in de mode waren. Dus dan is het ok

Gedeelde smart is halve smart. Zie gisteren, de inbraak in mijn auto. Gisteren bleek dat dezelfde nacht de nagelnieuwe, gekoesterde motor van een buurman is gestolen. Vanmorgen bij het uitlaten van het hondebeest, zag dat ik het achterruitje van een buurtgenoot met plastic was dichtgeplakt. Ook uit zijn dashboard hingen alerlei gekleurde draadjes. Gedeelde smart....maar het blijft hufterig.

Denk je in een redelijke wijk te wonen, waar de criminialiteit van de Grote Stad aan voorbijgaat. 'Pats', hoorde ik vannacht. 'Raar geluid,' dacht ik nog, draaide me om en sliep verder. Vanmorgen om zeven uur zag ik 't. Ruitje van de auto ingetikt. Radio keurig verwijderd. Draadjes -alle kleuren van de regenboog- hingen wat triest uit het dashboard. Ik schat dat het de vijfde keer is dat me dat overkomt. Ik beperkte me tot een stevige vloek. Dat alles gebeurde onder het raam van onze slaapkamer. M -nog in bed- had de vloek gehoord en belde in de auto: 'Een dag met een vloek beginnen, is niet goed....' Toen ik zei what happened, was het o.k. Vroeger werd ik er nog heel erg boos om. Voelde me aangetast in mijn privacy, mensen zaten aan mijn spullen. Alles went. Nu was ik alleen maar geïrriteerd vanwege het gedoe. Terwijl eigenlijk iedereen efficiënt meehelpt: de collega die over de auto's gaat, de huismeester die de auto wegbrengt, de garage die aan de slag gaat en zelfs de politie die mij via internet een aangifte laat doen. Wat wil je nog meer. Het wordt bijna leuk. Bijna, zei ik.