En zo kan het dus gebeuren dat in één weekeinde bijna achthonderd nummers (2,4 dagen muziek! zegt het bijbehorende programma iTunes -kleine "i" grote "T"-) van mijn cd-verzameling naar mijn i-Pod verhuisden.  Muziek waarvan ik niet eens meer wist dat ik die (nog) had. Gered van de ondergang, gered van het definitief verstoffen. Van Allison Moyet tot Candy Dulfer ("Jammer dat je er niet was," schreef ze op hoes, met een kusafdruk !), van The Hilliard Ensemble tot het vertelde verhaal van De Kleine Prins. Van......teveel om op te noemen. Eén nummer miste ik. Get Ready van Rare Earth, de 21 minutenversie. Niet meer te vinden, maar na een oproep op Marktplaats kreeg ik tientallen behulpzame reacties. In Arnhem is nu iemand die ik niet ken voor mij het nummer op een cd-tje aan het zetten. 'Want," zo mailde de onbekende, "die mag in geen enkele collectie ontbreken.." Mooi dat dingen zo makkelijk gaan. Inmiddels heb ik voor de eerste keer mijn eigen oordopjes (Wat een rust !) van mijn eigen Appel in mijn eigen oren: "Alle cried out!!!" zingt Moyet zelf, helemaal voor mij alleen.

Het moest er een keer van komen. Na lang snuffelen, twijfelen en oriënteren, de afgelopen week toegeslagen. Met een kleine "i" en een grote "P". Een iPod. Via internet besteld en betaald bij Apple. Alleen het vervolg van zo'n bestelling al! Om de dag krijg je een mailtje waar het ding ongeveer is, nadat de appel-fabriek het heeft geshipped. Waar het nou precies vandaan komt weet ik niet: Amerika, California? China, want daar is in elkaar gezet? Het ding heeft 20gb. Ben nu al uren de CD's die er toe doen op mijn pc te zetten. Ben nog niet op de helft en zag dat ik net ongeveer voor "1,2 dagen (410 nummers)" heb opgeslagen. Dat zijn nog geen 2 gigabyte. Dat ding krijg ik dus nooit van mijn leven vol. Interessant is ook de selectie die je in zo'n geval maak. Hoeveel in de kast staat dat nu over de rand valt en niet in het Wondere Witte Appeldoosje terecht zal komen. Dat is het lot van de tijd en de smaak, blijkbaar. Interessant is ook dat hetzelfde appel-doosje dat gisteren bezorgd werd, met hetzelfde appeltje erin, bij de plaatselijke V&D 40 euri minder doet. Daar had ik weer via Musicminutes of andere programma's prachtmuziek van kunnen kopen. "Maar op deze iPod (kleine "i", grote "P") staat wel je naam gegraveerd, dat heeft die van V&D niet..." zei mijn Kleine Vriend gisteren troostend. "Da's ook weer waar," zou Mat Herben zeggen.

Het gaat steeds gemakkelijker tegenwoordig. De politiek spreekt af hoe slecht dec lucht mag zijn. Door het verkeer wordt die norm niet gehaald. Dus wordt de norm bijgesteld. De politiek spreekt af dat een Scharrelkip een Scharrelei legt als die kip buiten gescharreld heeft. Nu moeten de kippen even naar binnen. Dus wordt de wet even veranderd: het ei van die binnen scharrelende kip blijft toch een scharrelei. Tsja.

Nu ik toch "tsja" zeg: wat moet ik ervan denken?Ik schrijf een stukkie over fitness en ik krijg veek reacties. Herkenbaar? Af te raden? Jaloers? Weetniet.

Hij is een paar jaar ouder dan ik. Ging door het leven als bon vivant en bereisde alle wereldzeeën. Stortte zich in gewaagde en minder gewaagde avonturen, met meer en minder succes. Had wel vaak iets eenzaams, maar was ook open, hartelijk en had een prima gevoel voor humor. Droeg de mooiste kleren en reed in de meest extravagante auto's. Had van tijd de meest exotische vriendinnen. Ik heb het over een familielid van me. Twee jaar geleden kreeg hij een hersenbloeding. Zocht hem destijds een keer op in het ziekenhuis en daarna heb ik het laten sloffen. Zò close waren we nou ook weer niet, was het alibi. Gisteren was hij -gehaald en gebracht- op familiebezoek. Hij begrijpt alles wat je zegt, maar kan niet antwoorden. Hij weet de woorden, maar het lijntje naar het uitspreken is geknapt. Hij fluit als hij wat vertelt en gebruikt veel gebaren. Tekent op tafel denkbeeldige tekeningen, om wat duidelijk te maken. Maar lacht als vanouds en geniet als hij tussen de mensen zit. Wordt boos op zichzelf en op de anderen als ze hem niet begrijpen. Zijn vocabulaire is tot bijna nul gereduceerd. Wat er regelmatig en hartgrondig uitkomt is: "Godverdomme !". Bijna elk gesprek eindigt in een fluitsignaal waarbij hij een bergafwaartse beweging maakt. Dat begrijpt iedereen: "Bedoel je te zeggen dat het bergafwaarts, steeds slechter gaat?" Dan komt met stevige overtuiging een van de weinige andere woorden uit zijn mond: "Ja!!!!!!!!" De uitroeptekens horen erbij. Wat een confrontatie. Hoe triest. Hoe dichtbij.

Straks gaat het gebeuren. Niet dat het echt nodig is. Hoewel. Op zich ziet alles er zo op het eerste oog nog vrij strak uit, zeker als ik naar anderen om me heen kijk. En nu ik de trouwe strakke Levi's 501 vervangen heb door wat wijdere exemplaren, lijkt het ook beter. Maar toch. Fitness. Deze week een rondje gemaakt langs de Wondere Wereld der Fitness-tempels in mijn woonplaats. Vandaag ga ik aan de slag, sterker nog: zo dadelijk. Het voornemen is: twee keer in de week. Beetje op zo'n lopende band rennen, stukje roeien zonder water en waterkant, beetje buikspieren, beetje sauna, beetje zwemmen. Op de fiets ernaartoe en terug. De afgelopen zes jaar had ik prima smoezen ("geen tijd") om het niet te doen. Maar nu ik wat meer in een diensten-ritme ga draaien, moet er wat meer ruimte zijn. Ik was van plan oud te worden, dus dan moet het lijf wel in conditie blijven. Ik ben benieuwd, ik verheug me op de intake van zo dadelijk.

Een van de mooie dingen van ons werk is dat je sms tegen bijzondere berichten oploopt:

De politierechter in Breda heeft een man veroordeeld die had gedreigd naaktfoto’s van zijn ex te verspreiden, als hij zijn invalidenparkeerkaart niet van haar terug zou krijgen. De verdachte uit Drunen had al van alles geprobeerd om zijn kaart na de scheiding terug te krijgen maar niets hielp. Daarom schreef de man een brief aan zijn ex-vrouw waarin hij dreigde naaktfoto’s, uit de tijd dat ze nog getrouwd waren, naar kennissen, de buren, de sportschool en haar werk te sturen. De man uit Drunen heeft erkend dat het ‘gênant’ was. Hij kreeg 20 uur werkstraf en twee weken voorwaardelijk.

Bij zo'n bericht probeer ik me voor te stellen hoe dat nou zo gaat. Verliefd, verloofd, getrouwd. Seks. Spannende seks. Steeds een stapje verder: "Zal ik eens foto's maken...." En dan jaren later: de vlam is uit, uit elkaar, ruzie. Alles geregeld behalve die vermaledijde parkeerkaart. Ieder woont weer op zichzelf en bij het overhuizen vindt hij de foto's van toen.....als ik nou eens....

Als je een paar jaar geleden aan mijn lief zou vragen wat zij opmerkelijk vond aan ons Kaaskoppen, kwam steevast een opmerking over zegeltjes en punten. Hoofdschuddend zag ze hoe wij overal waar het maar kan ja zeggen op de vraag: "Zegeltjes erbij...?" Nu is ze er inmiddels aangewend. Ik kan het ook niet laten. Altijd zegeltjes en punten, als ze voor niks zijn. En vervolgens lopen de AirMiles, Freebees, Powerpoints en weet-ik-veel wat nog meer maar op. Ooit heb ik gelezen dat organisaties zouden omvallen als heel Nederland op slag alle rondzwervende punten en zegeltjes zou inleveren. Enfin, hoe kom ik hierop ? Gisteren wilde ik cd's van Jack Johnson kopen. Bij de Freerecord-shop. En ik bedacht net op tijd bij het afrekenen dat Freerecord toch iets heeft met Freebees van BP. Dus, vraag aan verkoper: "Ik heb een Freebees-kaart, kan ik daar wat mee?" Zegt de verkoper glimlachend: "Ja, betalen. Geef maar hier." Kaartje in een gleufje. Klik-klik-klik. "U hebt betaald meneer." Ik hoefde geen een harde eurocent bij te betalen. Sterker, ik had nog veel meer kunnen kopen zonder te betalen. Soms zijn er leuke verrassingen. Toch ?

PS Wie Jack Johnson nog niet kent: fiets maar eens even hier naartoe.

Heb nog even geen zin om te zitten en te schrijven. Ben na mijn vakantie aan een nieuw (werkend) deel van mijn leven begonnen en moet mijn ritme vinden. Daarom doe ik het maar even met een foto. Gemaakt door mijn buurman die wij geheel en al toevallig met zijn gezin tegenkwamen in Italië. Op een boottocht door de delta van Caorle kwamen we dit beeld tegen. Ik wist het al: in Italië kun je alle kanten op....

Tsjongejonge wat zijn ze bij Defensie bij de tijd. Sturen ze van die flinke "onze jongens" naar Afghanistan. Met in hun gezelschap, voor het vermaak, Albert West. Ik heb niks tegen Albert West, echt niet. Maar volgens mij zit er een verschil van wel vier generaties tussen de doelgroep en de opgetrommelde artiest. Toch ? Lief dat-ie mee wil, maar The way to Amarillo is toch wel different cook, dan datgene dat deze jongens tot zich plachten te nemen....je zag onze jongens op tv ook wat schutteren: afserveren is ook weer zowat...

Het tegenovergestelde van "gesloten" is in het Italiaans"aperto. Jawel, we zijn er weer. En in deze eerste verse aflevering geen woord over mensen in bikini danwel zwemslip (het woord alleen al: zwemslip). Ik ga hier niet vetellen dat sommige mensen toch ècht beter wat anders aan kunnen trekken, op vakantie. Ik heb het ook niet over de Nederlandse ontbijttafels op de camping die allemaal vol staan met pindakaas en hagelslag. En bij het avondeten: ketchup en ketchup en mayonaise en mayonaise. En we hebben het ook niet over blikken Boterhamworst en Smac, van thuis meegebracht. En ook niet over de Nederlanders die kost wat kost moeten proberen om zelfs de meest eenvoudige campingregeltjes te negeren. En ook niet over veel te veel prachtige jonge mensen (ok....meisjes vooral) in de mooiste bikini's. Daar ga ik het dus niet over hebben. Het was goed en mooi en buiten de camping was gelukkig veel moois te zien en te beleven in het altijd gastvrije en dansende Italië. Het was wel even wennen vanmorgen bij de Jumbo: "Houdoe" in plaats van "Arrivederci e buon giornata...."

Even is het loket open. Even maar. Dan nog een weekje dicht. De overburen in hun tent koken zelf: Smac (van thuis meegebracht), met saus en macaroni. In de supermarkt doet niemand enige moeite om minstens de broodjes in de landstaal te bestellen: Six! Sieben! Drie ! Het personeel veronderstelt -door ervaring wijsgeworden- dat daarmee het aantal broodjes bedoeld wordt. Wat is dat toch dat veel mensen niet de geringste moeite doen om een heel klein beetje de taal te leren van het land waar ze gastvrijheid genieten. Tellen, goede morgen en ja, dan wel nee, is toch niet zo moeilijk ? Ik kan het ook dus...........

Het campingleven ? Ach......het campingleven. Alles went....

De hoofdredactie en de voltallige redactie van Donlog nemen even gas terug om bij te tanken en energie op te doen voor een nieuw jaar met genadeloze waarnemingen, nutteloze woorden over nutteloze gedachten, knipogen en mopper-de-mopper-de-mopper. Tot dan, tot Donlog !

Van masturberen word je doof. Heb ik op kostschool vroeger geleerd. En van Viagra blind, zo is mij net geworden. Neen, ik was niet bezig met een bestelling van Viagra. Nee, ik ga nu ook niet zeggen dat ik die niet nodig heb, hoewel ik af en toe als ik naar mijn POSTVAK IN kijk, wel het idee heb dat ik midden in de doelgroep zit. Kwam het bericht net tegen op het wereldwijdenet:

WASHINGTON - Pfizer, de Amerikaanse producent van het middel tegen erectieproblemen Viagra, waarschuwt gebruikers voor de kans op blindheid. Het FDA, de Amerikaanse voedsel- en medicijnenautoriteit, heeft Pfizer en andere producenten van impotentiepillen hiertoe gesommeerd.

Ik zou het hierbij kunnen laten, maar verder lezend is enige nuancering wel nodig, zou ik ook doen als ik de Baas-Pillendraaier bij Pfizer zou zijn: De farmaceut liet vrijdag weten te hebben ingestemd met nieuwe bijschriften. Pfizer is echter nog geen enkel bewijs op het spoor gekomen dat het gebruik van Viagra blindheid bevordert. Ook het FDA weet niet zeker of de potentiepillen een negatieve bijwerking op het gezichtsvermogen hebben. Bij de toezichthouder zijn tot nu toe 38 Viagra-slikkers bekend die last hebben van een zeldzame vorm van gezichtsverlies. Bij de andere erectiebevorderende pillen staat de teller op vijf. Wereldwijd namen de afgelopen zeven jaar ruim 23 miljoen mannen Viagra. Doe ik een bekentenis als ik zeg dat ik er zelfs nog nooit over gepiekerd heb om die dingen te kopen, dan wel in te nemen? Ik heb er altijd een visioen bij dat ik niet kan loslaten: een visioen van bronstige manspersonen die met een eeuwigdurende erectie door het ganse land gaan. En dat lijkt me niet prettig en vrij ongemakkelijk. Volgens Pfizer zou ik overigens in alle rust en veiligheid kunnen viagra-en, want:  De risicogroep bestaat volgens Pfizers nieuwe bijschrift uit 50-plussers die lijden aan diabetes, hartklachten, te hoge bloeddruk en een te hoog cholesterolgehalte. En daar heb ik allemaal geen last van. Er zijn dus nu 43 mensen blind nadat ze deze blauwe pilletjes hebben geslikt. Zouden ze er toch wel een beetje plezier aan gehad hebben?

Als je een mailadres hebt dat met "happyjuffie" begint, dan zegt dat wat. Ze is ergens in de twintig. Limburgse en geeft in de weekeinden zeillessen aan landrotten die willen leren hoe je je door wind in beweging kunt brengen. In het dagelijks leven is ze schooljuffie. "Op een wat andere school dan anderen..." zegt ze, wat afwachtend. "O, vertel eens..." vragen de drie in knalrood zwemvest gehulde journalisten in het kleine Valkje (dat is een type boot). "Een Islamitische school," weer afwachtend, want, zo zegt ze, daar reageren mensen verdeeld en lang niet altijd positief op. Uithoren dus, want wij willen natuurlijk alles weten. Ze is happy op die school, schatten van kinderen en leuke ouders. En dat gedoe over integratie ? "Ach, die Marokkaanse vader die mij nu nog geen hand wil geven, doet dat volgend jaar wel als hij ziet dat anderen dat ook doen. Gewoon stapje voor stapje en niet zoveel douwen..eigenlijk hebben wij het met zijn allen prima op ons schooltje.....die kinderen trekken hun ouders wel mee....

Hij moet net zijn Gntbijt in Edinburgh achter zijn kiezen hebben gehad, toen hij hoorde dat zijn stad, zijn hoofdstad in brand stond. Bommen in de ondergrondse en een dubbeldekker die in stukken geblazen was. Tony Blair, de politieke baas van Engeland. In de loop van de dag stond ie improviserend voor de camera's van de hele wereld. Tsjonge wat een verhaal, wat een man. Ik heb politiek niet zoveel met 'm, maar ik neem mijn pet diep af. "Barbaars" noemde hij de aanslagen. Gewone mensen die gewoon in de gewone bus of gewone ondergrondse naar hun gewone werk onderweg zijn. Gewoon dood of gewond. Door een bom. Barbaren. Mr Blair, ik had geen juister woord kunnen bedenken.