Wat doet iedereen die vandaag de krant openslaat? Kijken waar hij of zij staat in de koopkrachtplaatjes. Ben ik modaal? Bovenmodaal? Nèt niet twee maal modaal? En wat betekent dat dan voor 2006? Jan Peter zegt: "Let maar op de loonstrookjes van januari..." Denk dat ik dat maar doe, want ik kom er niet uit. Ik sprak onlangs een fractievoorzitter van de tweede kamer die vertelde dat Zalm hem ongeveer honderd verschillende koopkrachtplaatjes kan voorleggen. Kom daar maar eens uit. De meest opmerkelijke zin uit de troonrede vond ik die over het vertrouwen in kabinet en politiek. Je kèn zeggen wat je wil, maar open en bloot zeggen dat daarin iets scheefzit getuigt weer wèl van realiteitszin en lef.

In een Nederlands-Duits gezin als het onze, volgen we natuurlijk op de voet wat er gebeurt bij de buren. Talloze discussies met Duitse vrienden de afgelopen maanden. Belangrijke brieven van de Freie Hansestadt Hamburg, met stemformulieren en bevestigingen. Sinds gistermiddag staat de tv aan om te kijken wat er gebeurt. En wat is het toch mooi: twee mensen die elk van zichzelf zeggen dat ze gewonnen hebben, terwijl ze allebei verloren hebben. Ronkende mannen over niet falende vrouwen. Macho's van de bovenste plank. Angie die, als je goed kijkt, er soms angstig uitziet, maar dat niet mag tonen van haar spindoctors. Schröder, de toparrogantie voorbij. En in dat hele circus die immer briljante Joshka Fischer van de Grünen. Hij was leuk vandaag toen hij het had over de eerste Bundeskanzler met dreadlocks. Want, jawel, een Jamaica-coalitie behoort tot de mogelijkheden. Jamaica? Ja, Jamaica, het land dat de kleuren zwart, geel en groen in de vlag heeft. Die kleuren staan bij onze buren voor Christendemocraten, liberalen en groen links. Probeer je het eens voor te stellen bij ons: Balkenende, Van Aartsen en/of Zalm met Femke Halsema....

Ze heeft nergens spijt van, zegt ze aan het einde en ze zingt vanuit haar buik en hart: Je ne regrette rien. La List, vuurtorenwachterdocher van Vlieland. We kwamen puur bij toeval bij de eerste try-out terecht van "Dichterbij Liesbeth". Het is een programma meer of minder over haar leven, beetje biografisch. Samen met een man, maar wie dat is, is elke keer een verrassing. Wat, zo zegt ze, ze heeft er genoeg van om altijd alleen in het theater te staan. Deze try-out was Albert Verlinden haar maatje op het podium. En dat was verrassend. Best wel. Maar het draaide om List zelf. Wàt een mens nog steeds! Klein, frêle, breekbaar op het oog. Maar wàt een uitstraling, wàt een emotie. Het programma bevat aan het begin wat te veel quasi komisch gedoe. Dat hoeft niet. Later als het alleen nog maar om muziek, om zingen gaat, dan zindert het. Nog steeds, na al die jaren spat de liefde, het plezier en de overgave ervan af.

Soms kom ik nog dingen op het Wereld Wijde Web tegen waarvan ik denk: Kaniewaarzijn. Via een stukkie over Google en blogs op www.villamedia.nl, landde ik op www.telegraaf.nl en vandaar kwam ik op http://blogsearch.google.com. Om vervolgens te kijken of mijn blog daar ook makkelijk te vinden is. Nee dus, heeft iets met plings te maken, wat dat dan ook mogen zijn. Ik kwam op http://donlog.blogspot.com en daar stuitte ik toevallig op de site die ik bedoel met 'Kaniewaarzijn'. Een site met als slogan 'Geniet, maar drink met maten!'die dagelijks de bierprijzen van 's Lands supermarkten scant en vaststelt waar welk kratje het goedkoopst is. De die-hearts kunnen -echt waar- ook dagelijks via SMS een berichtje krijgen over de aanbieding van de dag. Vandaag is de aanbieding van de week:

Geloven of niet geloven ? Kijk maar op http://www.goedkoopbier.nl en voeg hem eventueel toe aan je favorieten. Toepasselijk staan er ook tips tegen een kater, zoals deze: drink voor je gaat slapen een liter melk en als je opstaat een liter cola. Neem tijdens het cola drinken ook nog eens 400 mg ibuprofen in, dan ben je er in no-time overheen!

Ik moest en zou bij de padvinderij. Als kind dan. Vond dat wel leuk: zo'n pakje, zo'n akela. Zoals later in mijn leven ook zou blijken: gewoon onderaan beginnen Donders. Welp dus. Met zo'n petje, groen, en sokken, met flosjes. En een 'manchesterse boks'. Wat wàs ik trots. Op appèl moesten we: 'Akela wij doen ons bèst!' roepen, zo hard als het kon. Ze hadden me opgejut, die anderen. "Jij durft niet er achteraan te roepen: trek uw rok uit en wij doen de rest," luidde de uitdaging. Ik was geen held, maar ik liet me die keer wel verleiden, zo klein als ik was. Zonder overigens maar enig idee te hebben wat 'de rest' dan wel niet zou zijn. Einde welp-carrière. Omdat ik vrij eenvoudig in elkaar zit, heb ik sinds die tijd niks meer met welpen, padvinders, kabouters, akela's, hopmannen en Baden Powell. Maar vandaag hoorde ik dat Máxima beschermvrouwe wordt van de padvinderij. En met Máxima heb ik nou wèl weer wat. Onze eigen, allochtone, ingeburgerde Máxima. Zou ik alsnog bij de padvinderij kunnen? Of ben ik te laat? Niet dat ik op een appèl nu nog een keer zou roepen wat ik toen riep, pieker er niet over. Maar Máxima als akela, ach dat lijkr me wel wat.

Het CDA was afgelopen zaterdag met man en macht op bezoek in de Efteling. Want het CDA jubileert en er moest een startschot gegeven worden voor de naderende gemeenteraadsverkiezingen. De Python in de Efteling doet het sinds zaterdag niet meer. Is er een causaal verband? Kan het zijn dat de Python een gebaar wilde maken, een daad wilde stellen? Diezelfde zaterdag scheen er een mooi licht over Nederland. De Linkse Lente werd aangekondigd. Femke H. lijkt ontwaakt te zijn uit de winterslaap, waar de rest van Hare Majesteits Oppositie al weer lange tijd in lijkt te verkeren (Leeft Wouter Bos eigenlijk nog?). Femke wil links Nederland in beweging krijgen. Mooie daad, mooie wens. Het werd tijd ! Linkse Lente heeft al een mooie site, ga maar eens kijken. Klik maar hier

A propos: wie het hele verhaal wil lezen, hij/zij klikke HIER en lees dan vooral de talloze reacties, die zijn leuker dan het verhaal.

Webloggers aller landen, verenigt u! We moeten een daad stellen! De straat op! Met spandoeken! Actie! Harde actie! We pikken het niet. Dit plukte ik van het Wereld Wijde Web: 

Geringe rol weblogs voor meningsvorming
Weblogs spelen vooralsnog nauwelijks een rol als het gaat om meningsvorming bij de gemiddelde Nederlander. Dat blijkt uit "online kwalitatief" onderzoek van Dotwise onder 278 personen van 18 t/m 55 jaar. Men hecht meer waarde aan sites en nieuwsbrieven van dagbladen, nieuwsrubrieken en consumentenorganisaties. Belangrijkste kritiek: weblogs zijn lang niet altijd up-to-date en de informatie is vaak al op andere manieren in het nieuws geweest zonder wezenlijke toegevoegde waarde.

 Zitten we dààrvoor met zijn allen op zolderkamertjes of aan eettafels ons suf te denken en te schrijven? Gooien we dààrvoor onze diepe ontboezemingen meer of minder op straat? Wij webloggers hebben de wereld wat te vertellen. Maar de wereld snapt het blijkbaar niet. Er wordt een actiecomité gevormd, dat het gevecht aangaat. We zitten te denken aan een petitie, aan de Koningin of aan Jan Peter B. Andere ideeën ?

In onze kringen praten we natuurlijk over de Talpa's en nieuwe AD's van deze wereld. Er komt iets nieuws, iemand steekt zijn nek uit en wij journalisten branden het af. Direct en massaal. Nou heb ik te weinig Talpa gezien om te kunnen oordelen. Het zogenaamde nieuwsprogramma met ene Beau, heb ik twee keer gezien: ik vind het niks. Maar verder weet ik het niet. Het AD heeft een aantal regionale kranten opgeslokt, ofschoon je dat niet zo mag noemen. En die nieuwe krant wil met haar thermometer in de reet van de samenleving zitten. Veel luisteren naar de lezers, daar kan niks mis mee zijn. Maar dan gebeurt er toch weer iets raars. Zie wat ik vond op het Wereld Wijde Web:

AD sluit forum na te veel klachten
Vanwege het grote aantal klachten van lezers over het nieuwe AD op het nieuwsforum van de site heeft de krant de rubriek gesloten. De krant verklaart op de site nogal overvallen te zijn door het aantal reacties.

Buiten is het rumoerig. Vlaggen hangen aan de huizen. Slingers van de ene naar de andere kant. Spandoeken. Beste Buurman is al vanaf gisteren aan het zwoegen. Hij hangt luidsprekers op waaruit straks applaus zal gaan klinken. Praktische man, die Beste Buurman, hoeft-ie zelf niet te klappen. Het is de dertiende Ten Miles. De dertiende keer dat ik niet meeloop. Al jarenlang vertel ik de avond tevoren en op de dag zelf dat ik " 'm altijd 's morgens vroeg even doe, omdat ik niet van publiek en aandacht houd". Steeds opnieuw zijn er mensen die even denken dat het ècht zo is. Het blijft wel een geweldig spektakel, die duizenden mensen die hier door de straat rennen, galopperen, ploeteren, zwoegen. Fascinerend om vast te stellen dat geen mens hetzelfde loopt. Het wordt warm vandaag, dus velen zullen het snot voor de ogen krijgen. Knap. Misschien volgend jaar toch maar doen, maar dan wel 's morgens vroeg. Zonder publiek, in alle bescheidenheid. Past wel mij bij....

Ik probeer het voor me te zien. Hare Majesteits Ministers, in het Catshuis aan die tafel die zò groot is dat ze elkaar onmogelijk goed kunnen verstaan, wat op zich wel weer praktisch is in de politiek. Buiten is het warm. De minister die eigenlijk boer wil zijn heeft op zijn donder gehad vanwege onduidelijkheid met zijn bedrijven. "Maar," heeft hij stiekem gemopperd bij De Grote Goeroe, "da's niet eerlijk, die anderen doen ook van alles...." De goeroe sloeg een uur later bedremmeld met zijn vuistje op de grote Catstafel: "Ik vind dit niet leuk, ik wil dit niet....dus jullie moeten alles opgeven." En toen kwam het moment: de leukste van het stel, die van Binnenlandse Zaken, dook onder de tafel en pakte een fles jenever. En dàt om drie uur 's middags, er was nog niet eens een vijf in de klok. Gniffeldegniffel deden ze allemaal, wetend dat De Grote Goeroe sowieso alleen maar Spa en tomatensap drinkt. Gniffeldegniffel....wat zou er nu gebeuren? Even leek De Grote Goeroe zijn altijd goede humeur te verliezen, maar hij herpakte zich en bepaalde dat de fles naar de minister moest die eigenlijk boer wil zijn, omdat die zo knap de volksvertegenwoordigig van zich af had geschud. En zo geschiedde. Het parlementaire jaar is begonnen, 's Lands Leider heeft zijn eerste daad alweer gesteld.

En dan ineens gebeurt het weer. Een telefoontje. Dood. Hartaanval. 53 jaar. Een collega die ik al heel erg lang ken, zo'n 27 jaar ongeveer. Gezond geleefd, wel altijd en veel en hard gewerkt. Teveel. Hoofdschuddend had ik het er laatst nog met hem over. Grappen en grollen makend over zijn bankrekening die onderhand wel zou moeten overlopen, omdat hij als freelancer NOOIT neen zei als hem wat gevraagd werd. Wat het ook was, weliswaar gestuurd en aangestuurd door zijn vrouw, hij kwam altijd om zijn klus te doen. Maakte min of meer deel uit van het peloton van de Tour de France en kende dat wereldje als zijn broekzak. Schreef talloze boeken over zijn wielersport. Laatst hadden we ter redactie dus zo'n gesprek: "Hoe lang doe je de Tour de France eigenlijk nog Wim? Op een gegeven moment moet je toch wat rustig gaan doen...?" Hij zei: "Daar ga ik mee door, tot ik er bij neer val...." Het kwam uit de grond van zijn hart. Vanmorgen gebeurde dat dus. Hij viel erbij neer. Dood. Hartaanval. 53 jaar. Als het zo dichtbij is komt het wel erg dichtbij...

Ik zal wel in de prehistorie leven. Niet meer van deze tijd zijn. Deaf, dump and blind. Maar ik kan er nog niet aan wennen, ik wìl er niet aan wennen, aan zo'n bericht op de voorpagina van NRC-Handelsblad:

Ajax-Feyenoord zonder rellen fans

AMSTERDAM-29 aug. De voetbalklassieker Ajax-Feyenoord is gisteren in de Arena zonder supportersrellen verlopen. Feyenoord won met 2-1 van de Amsterdamse rivaal.

Ik weet het. Ik ken de voorgeschiedenis. Maar het blijft toch bijzonder dat het nieuws is vanwege het woordje zonder. Toch ?

Journalisten zijn gebenedijden, zei Martin -God hebbe zijn ziel- van Amerongen ooit. Terwijl ik dit schrijf denk ik: zou de generatie van aanstormend journalistiek talent eigenlijk wel weten wat gebenedijden zijn? However, gebenedijd voel ik me dit weekeinde omdat ik een boek heb gelezen waarvover ik niks mag zeggen. Geschreven door een vaderlandse schrijver die al geruime tijd hoog in de top tien qua kwaliteit staat. Pas in het begin van de septembermaand begint het publiciteitscircus. Ik zeg er niks over, ondanks dat ik tegen embargo's ben. Maar ik heb het ook nog niet helemaal uit. Dat ga ik nu doen....we'll keep in touch.

Zo, het staat er allemaal op. 1433 nummers. Voor 4,3 dagen muziek (computers kunnen rekenen!). 5,68 Gigabyte. Het witte iPodje van Apple heeft de ruimte voor 20 gigabyte. Dus er is nog wat ruimte. Vandeweek in een krant gelezen dat 1,6 miljoen Nederlanders een mp3 speler hebben. Dus ik ben in (goed) gezelschap. Heb nu ook al gepodcast. Wazeggu? GEPODCAST heb ik. (Ik podcast, jij posdcast, hij/zij podcast, wij podcasten...etc.). Podcasten: radioprogramma's ergens vandaan getoverd, opgeslagen en op mijn appeltje gezet. En tussendoor muziek die ik al jaren niet meer gehoord heb....alle genres, voor alle stemmingen. Voor het slapengaan, met een boek, nog even zachtjes luisteren.....ben benieuwd wanneer nou eens de ene of andere blogger dit alles genadeloos neersabelt.....