Een speciaal gemaakt kartonnen bakje.  Met daarin het geld dat ik zaterdag heb opgehaald op mijn feest. Geld dat bedoeld is voor een Verre Vriend die in Paramaribo erg goed werk verricht. Ik liep met het bakje vanmorgen het grote bankgebouw in en voelde me even als dat kleine jongetje van Donders, dat heel erg lang geleden met zijn spaarpot hetzelfde deed bij de Boerenleenbank in Eindhoven. Dit keer kon ik wel over de balie heen kijken. Dat ging vroeger niet, toen was ik te klein om een blik door het kogelvrije glas te kunnen werpen. Het ABNAMRO-meisje achter de balie moet vanmorgen mijn gedachten gelezen hebben, want ze zei met een nieuwsgierig gezicht: "Nou, laat maar eens zien wat je erin hebt zitten...." . Ze wilde alleen de biljetten. De munten moest ik zelf in een ingenieus apparaat gooien, pasje erin en slurp, slurp, slurp: € 51 zei het display en meteen werden mijn muntjes in dezelfde machine omgesmolten tot cijfertjes op mijn bankrekening. Er komen ook nog giften binnen op mijn bankrekening, vandaag zelfs eentje van € 500 . We gaan de € 2000 overschrijden, want er komt nog wat. Bas Mulder, de man die het geld in Paramaribo mag besteden aan zijn opvang van dakloze volwassenen en kinderen, komt het een dezer weken halen. Ik ben blij dat ik hem flink wat kan geven, namens al mijn feestelingen.