Ze is altijd vrolijk. Mevrouw van Hooijdonk van De Bank, hoofdkantoor aan de Heuvel in Tilburg.  Nee, mevrouw van Hooijdonk is geen familie van. Maar wel een schat. Als zij achter de balie zit heb je altijd het gevoel dat ze de hele dag alleen op jou zit te wachten. Kom daar nog maar eens om. Ik moet om een bedrag te krijgen mijn pasje door de pin-automaat halen, ter identificatie. Maar zij doet het wel even voor mij. Ze biedt nog nèt niet aan om mijn pincode te tikken, die ze overigens zò gekregen zou hebben. Waar dit stukje nou eigenlijk over gaat ? Nou komt 't, tegelijk zeggen mevrouw van Hooijdonk en ik: "Waarom zijn die pin-apparaten overal anders?" De ene keer met de strip naar je toe, de andere keer van je af. En het wordt nooit, nooit duidelijk uitgelegd. Wij snappen het niet, mevrouw van Hooijdonk en ik. "Dat hoeft toch niet zo moelijk te zijn....gewoon overal hetzelfde....overal òf naar je toe, òf van je af..." Sommige dingen zijn moeilijker dan ze schijnen.

O, ja, mevrouw van Hooijdonk gaat vanavond ook kijken en heeft dan toch een fijn gevoel als Pi-Air speelt: "Gek hè, geen familie, maar toch wel een bietje van ons...." lacht ze. Prettige wedstrijd mevrouw van Hooijdonk....en over die automaten hebben we het nog weleens. Misschien kunnen we samen een actiecomité oprichten.