De nieuwe foto links in de kolom Moblog, maakte ik gisteren tijdens het koken. Bij visboer Bas de grootste en mooiste kabeljauw gekocht. En volgens aloud Napolitaans ( Aqua Pazza) klaargemaakt. Simpel en lekker. Deze zeevriend is niet voor ons alleen uit het ater gekomen. We hadden vrienden op bezoek. Een keer per jaar treffen we elkaar (je moet niet ovedrijven). En elke keer is het bijzonder. Gewoon omdat het fijne mensen zijn. Maar ook vanwege de verrassende levenswending die hij is aangegaan. Vroeger redelijk welvarend ondernemer, met de mooie en minder mooie kanten die daarbij horen. Op een bepaad moment zijn winkel verkocht. Nu trekt hij door het land met het Nationaal Toneel in een rol in Cyrano de Bergerac, begeleidt hij jonge theaterstudenten en komt hij af en toe op tv langs in reclamespotjes. We hebben gemijmerd over 'stappen zetten in het leven'. En het lef hebben om een draai te maken. Onder het motto: het leven is te kort om.... etc. Het is heerlijk om hem te horen vertellen. Respect voor zo'n wending. Maar gelukkig slaag ik er elke keer opnieuw wel in om het lefvolle enigszins te relativeren: met het geld van een verkochte zaak op de bank op de achtergrond, is het natuurlijk wel iets makkelijker om de steven een totaal andere windrichting op te sturen.