Las vandaag ergens een artikel over iemand die artiesten en zo begeleidt in hoe ze eruit moeten zien. Al zo oud als de weg naar Christus. Wat wil je uitstralen, wat wil je dat de mensen oppikken van je boodschap, van je verhaal. Denk dan na over hoe je dat communicieert. Hoe je het opschrijft, hoe het eruit ziet. Hoe je er zelf uitziet. Ik voel me soms een ouwe lul als ik tegen een jonge collega zeg dat hij echt niet altijd in T-shirtje naar een klus kan gaan, omdat de mensen die hij of zij moet interviewen daardoor afgeleid worden of de interviewer niet serieus nemen en dat dat dus uiteindelijk zijn weerslag heeft op het verhaal waarmee je thuiskomt. Neen, altijd stropdas hoeft ook niet (meer). Op tv is het nog belangrijker: als je er niet gewoon, goed fatsoenlijk uitziet, niet tè, niks tè, dan blijft je boodschap niet hangen. Als je er slordig uitziet, blijft bij een kijker alleen hangen dat die man of vrouw er slordig uitzag. Maar waar het over ging ? In het artikel kwam ook Maxima aan bod. Dat ze er tegenwoordig niet meer goed uitziet. Ik denk dat dat de invloed is van de Garderobe-Generaal van Bea. Maar goed. Ik bedacht me dat ik al maanden een heel mooie foto van haar heb. Zomaar ergens van het net geplukt, omdat-ie zo mooi is. Vraag me af wat de imago-mevrouw daar nou van zou vinden...