Afscheid

Ik moet dit afmaken. Het hondebeest is gisteren hier thuis uit haar lijden verlost  Heel mooi, heel liefdevol. Eigenlijk is ze gewoon heel rustig in slaap gevallen. Veel verdriet en tranen van ons allemaal. Met een paar diepe snurkgeluiden sliep ze in. Daarna hebben we haar weggebracht naar een dierencrematorum in Boxtel. Daar wordt ze vandaag gecremeerd en vrijdag komt de jongedame -als het ware ingeblikt- weer naar huis. Dan krijgt ze een ereplaatsje. Verdiend, vanwege twee jaar onvoorwaardelijke vriendschap en liefde. Dat is het waarom het zo verdrietig is: de vriendschap en liefde van zo'n hond is puur en onvoorwaardelijk, wij grote mensen voelen dat, maar Max -onze zoon- voelt dat nog veel meer. Zijn maatje, zijn steun en toeverlaat, zijn vriendin waar hij troost kon zoeken als het allemaal even niet zo lekker liep. Ja, die onvoorwaardelijkheid. Kunnen mensen heel veel van leren. Tsjongejonge, komt dat allemaal hard aan.......

twee reacties

Puur Kaat (URL) - 22-09-’04 10:33
eisema (E-mail ) (URL) - 26-09-’04 12:43
(optioneel veld)
(optioneel veld)
Om commentspam te voorkomen, moet je deze vraag even beantwoorden.
Persoonlijke info onthouden?
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.