Ik mag een column schrijven voor 'De Journalist', over onze inzet voor de slachtoffers van Azië. Een bescheiden radioactie leverde in een dag 30.000 euro op. Het zal gaan over bescheiden aanhaken -want we kennen onze beperkingingen- en dan toch een klapper maken vanwege keiharde inzet van collega's die eigenlijk allemaal al meer dan genoeg aan hun hoofd hebben. Maar intussen houdt mij toch de vraag bezig: waarom springt het westen er zo massaal op? Waarom zoveel? Waarim zo eensgezind? Terwijl er toch meer dan genoeg andere rampen zijn waar ook heel veel mensen bij zijn omgekomen? Waarom? Ik vrees dat ik het weet. Ik vrees omdat iedereen wel mensen kent die in dat deel van de wereld vakantie vieren of vierden. Ik vrees omdat er ook veel Westerlingen bij betrokken waren. Dat maakt het tastbaarder. Denk ik. Zo tastbaar dat we er in Nederland een show van moesten maken, met vrolijk kautende en schreeuwende presentatoren. Ok, het leverde ongelofelijk veel geld op en da's goed, maar de manier waarop.....