Het is er te mooi om waar te zijn. Het kerkhof waar we afgelopen week noodgedwongen waren in een dorpje onder de rook van Hamburg. De doden hebben uitzicht op een prachtlandschap van groen, velden en weilanden. Het kerkhofje zelf lijkt zo weggerukt uit een mooie Italiaanse of Franse film. Terwijl we toch ècht in Noord-Duitsland waren. Elke keer als ik daar ben, ben ik verbijsterd door de prachtige natuur. Die dit seizoen op z'n groenst en volst is. Er is onmeetbaar veel ruimte. Je kunt er uren in de bossen wandelen zonder iemand tegen te komen en zonder het geluid van verkeer op de achtergrond. Ik heb nu eenmaal besloten dat ze mij tzt maar in een urntje mee naar Italië moeten nemen en uitstrooien over de heuvel waar we vaak komen. Mocht dat nou niet lukken, is de plek waar we vorige week waren een redelijk alternatief. Te mooi om waar te zijn. Een roodborstje begleidde ons, springend van zerk naar zerk, op onze droeve tocht.