Het is altijd opnieuw een klein feestje om er te zijn. Dit keer als jurylid voor de beste afstudeerproductie, zeg maar de beste televisiereportage die de afstuderende studenten hebben gemaakt. Ik het het over de opleiding van Fontys in Tilburg, waar journalisten worden opgeleid. Een feestje, omdat daar veel jonge mensen zijn die zich met hoge verwachtingen en veel enthousiasme voorbereiden op een leven in 'Het Vak'. Journalisten weten wat ik bedoel, als ik het over 'Het Vak' heb. Eerder deze week mocht ik daar met docenten en een aantal collega's meepraten oer de ontwikkelingen in Het Vak: hoe ziet de wereld van de media er over -pakweg- vijf jaar uit? Wat voor mensen willen wij straks van de scholen hebben? Met veel betrokkenheid werden daar stevige discussies gevoerd. Gisteren bij de prijsuitreiking (de eerste prijs ging naar een indringende, ontroerende reportage van een zwaar autistische vrouw die -als uitlaatklep- zichzelf dagelijks interviewt over dagelijkse gebeurtenissen) waren studenten die vorig jaar hun papiertje kregen. Gediplomeerde journalisten. Enkelen hebben een baan in Het Vak. Maar velen zoeken zich suf, vinden niks en doen dus klussen die nada met het vak te maken hebben. Da's triest, want er is talent en drang, maar geen werk. Overal in Het Vak zitten de ingangen zwaar op slot en staat de uitgang wijd open. Bij regionale zenders, in Hilversum, bij de kranten. En àls er ooit een kentering komt, krijgen deze mensen geen baan, omdat ze geen aantoonbare ervaring hebben...triest.