We hebben er in ons land een nieuwe probleemgroep bij. Ergerden we ons al gemeenschappelijk aan hondepoep-op-de-stoep, knetterende scooters, kauwgomkauwende mensen, "deze-kassa-gaat-dicht"-cassières, oplichtende apk-keurders, quasi-vriendelijke telefoonverkopers, hebben we er nu een nieuwe groep bij: de hangouderen. Mensen die tijd over hebben (want met pensioen of ergens buitengelazerd) en elkaar ergens treffen om over het weer ("tsss, het is al november en nog steeds geen winterjas....") of andere belangrijke zaken te bomen. Uit een onderzoek -weet niet meer waar ik het las- blijkt dat wij ons daar allemaal enorm aan ergeren. Wij? Wie? Ik? Wat een onzin. Staan of zitten ze iemand in de weg? Moeten ze dan binnen blijven? Achter de vensterbank, thuis. In mijn vroegere dorp had je "de liegbank". Daar troffen steeds dezelfde mensen elkaar om het wereld- en hun eigen leed door te nemen....hangouderen avant la lettre. Niemand had er last van. Als ik de regering was, zou ik er een adviescommissie opzetten die concludeert dat het afgelopen moet zijn. De ME erop af! Uit elkaar jagen! Verspreiden! Maar ja, ik ben de regering niet...