Ik was een jaar of vijftien/zestien toen ik haar ontmoette. We waren verliefd. We zijn betrapt tijdens het vrijen achter een oude dikke boom, door een "Broeder van Liefde". Ik zat op kostschool bij die broeders, zij kwam op de fiets uit Aalst daar naar school. Die keer dat we betrapt werden, droeg ze een rood jasje, zo vertelde ze me afgelopen vrijdag toen we samen gingen eten. Dat van dat rode jasje wist ik niet meer, waarschijnlijk was ik destijds op dat moment met mijn aandacht bij andere dingen: bij haar en bij die broeder die ons betrapte. Dat is dus ongeveer 35 (!!!) jaar geleden, VIJFENDERTIG !! Nadat we elkaar op een reünie eind vorige eeuw weer eens zagen, zijn we twee keer samen gaan eten. Ik ben iets boven de vijftig, zij is nog nèt geen vijftig. En als we dan samen zijn, is er zoveel te vertellen. Over gezin, over kinderen (zij heeft er vier, ik één), over partners (zij heeft al jaar leven lang dezelfde, ik ben -zonder enige spijt- aan een herkansing begonnen. De kids van haar studeren volop en wonen in binnen- en buitenland, die van mij is nog onder moeders paraplu. Over wonen en werken en leven, zij in Boekelo, ik in Tilburg. Over de toekomst, zij met haar bankdirecteur, ik met mijn lerares.....Mijn hart klopt elke keer even sneller als ik haar tref en dat mag ook.

Ze vertelde me over onze gezamenlijke school in Eindhoven, waar ik intern was en ze vertelde dat ze één keer op de verdieping was geweest waar de kamertjes van de leerlingen waren. Dat genoegen heb ik niet mogen smaken, wij zijn samen nooit zover gekomen. Het was dan ook, zo vertelde ze me vrijdag, met iemand anders. Onderweg door weer en wind, werd ik in de auto met terugwerkende kracht nog even jaloers....ik weet met wie het was, als ik hem tegenkom....oude liefde roest dus echt niet....althans deze.