Als het om politiek gaat, ben ik vrij hard. Als wij mensen vertrouwen geven en hen kiezen, dan moeten ze doen wat ze beloofd hebben en daar moeten ze keihard voor werken. Als ze dat niet doen, of gaan zwalken, deugen ze niet. Ik hik al lange tijd tegen de hoofdhopman van de PvdA, de heer Wouter Bos aan. Voor mij kon het geen toeval zijn dat je van zijn initialen ook het woord WindBuil kon maken. WB is met een publiciteits-offensief begonnen. Interviews, een boek. Hij wil zelfs MP worden. Dit weekeinde lag een groot Volkskrant-interview met WB op me te wachten. Raar, maar ik had het echt klaarliggen. Met de gedachte: Ik hoop dat hij me overtuigt en dat ik daardoor misschien van gedachten verander. Want eigenlijk wil ik wel iets met Hare Majesteits Sociaal Democratische Partij. Vroeger -ja vroeger, ik heb nog tafeltennis gespeeld met Joop den Uyl- was het ook mijn club. Maar op een bepaald moment werden de PvdA-kopstukken allemaal samen Koning Nero's in het kwadraat en heb ik elders politiek onderdak gezocht. WB wordt nu gelanceerd. Maar ik ben nog steeds niet onder de indruk. Een paginalang niks bijzonders zeggen, da's ook een kunst. Ik ga nu -ten einde raad- toch maar zijn boek kopen, want eigenlijk wil ik wel. En als dat boek ook niet helpt, wacht ik op de film. Maar als dat ook niks is...