'En hoe weet ik nou dat de pakketten die ik jou geef, ook goed terecht komen?" Was mijn vraag. De gevulde donkere Medemens keek mij diep aan. "Kijk in mijn ogen...geloof jij of geloof jij niet? Als jij niet gelooft dan moet je ze niet aan mij geven." Ik behoor -God, Fortuna en mijzelf zij dank- al mijn werkend leven lang tot de categorie die genoeg of meer dan genoeg verdiend. Daarom voel ik me altijd een beetje ongemakkelijk als ik met een kerstpakket, tegen het eind van het jaar, naar huis ga. Ik heb alles al. En als ik het niet heb en ik wil het ècht graag, dan komt het er ook wel. Kerstpakketten....ik had het mijne en nog een paar van vorig jaar, die nog rondzworven, meegenomen. Met de gedachte dat ik er iemand blij mee kan maken. Het is gelukt, in de stad stuitte ik op een busje waar voedselhulp op stond. Drie donkere mannen sjouwden dozen van het busje een kerkje in. Of ik hen een plezier kon doen met een paar paketten? Ze reden direct achter me aan en laadden met plezier de pakketten in hun busje, want morgen is de grote uitdeeldag. Schrijf ik dit op omdat ik graag wil dat iedereen weet hoe hartverwarmend sociaal ik wel niet ben? Misschien ook, maar vooral omdat ik me steeds, nog steeds en steeds opnieuw ongelofelijk boos maak dat er in dit land dat zwelgt in weelde en luxe, nog steeds mensen zijn die niks hebben, niks krijgen en dus ook tot niks worden. Fijne Kerstdagen allemaal !