Soms ben ik trots op de stad waar ik woon. Gisteravond bijvoorbeeld, tijdens de 7 stadswandeling, dit keer in onze wijk. Een stadwandeling is in Tilburg een tocht langs verrassende plekken en gebeurtenissen. Het voert te ver om alles gedetailleerd te noemen, daarom in telegramstijl:
-Start in het klooster waar ruim honderd Polen wonen, met een typisch Pools hapje en (voor het eerst) een rondleiding door het klooster.
-Bezoek aan Hein Geers, een wereldautoriteit op het gebied van chocolaterie.
-Een concert vanuit Oranje vogelhuisjes in de avondschemer.
-Een quasi-Gregoriaans concert in de voormalige Willem ll HBS.
-Een indrukwekkend relaas naar aanleiding van een ex-NSB-er die in de wijk woonde en vermoedelijk nogal wat Joodse gezinnen verraden heeft.
-Een virtuoos optreden op een stenen depressief makend ("Je komt hier om weg te gaan") achterplaatsje, door onze eigen stadsdichter Nick J. Swarth.
-Een lieve zangeres in een prachtige avondjurk in het hol van de Tilburgse Watersport Vereniging.
-Een trieste korte eenakter in een schip dat ter restauratie op de werf ligt.
-Een boottocht naar de Rioolwaterzuivering.
-Verrassende theateruitingen in het enigszins sinistere decor van diezelfde Rioolwaterzuivering.
-En niet te vergeten, op de hoek van de Hendrik Zwaardecroonstaat: een mooie, ranke, slanke jongedame die ons tracteerde op een demonstructie straatnaambordpaaldansen. Jammer dat ze bij ons onlangs de straatnaambordpalen hebben vervangen door bordjes aan de huizen. Het zou mooi zijn in de wijk als van tijd tot tijd op elke hoek een demo straatnaambordpaaldansen. De foto's van de paaldanseres zijn allemaal mislukt...