Het liedje zit al 24 uur in mijn hoofd....."....draai je allemaal je eigen rondje mee....." In de mallemolen van het leven kom je allerlei mensen tegen. En soms blijft er wat hangen. Heddy Lester bijvoorbeeld, vorig jaar opgeduikeld toen ik een ronde tafel gesprek met kinderen van kampouders leidde. Het klikte. Gisteren eindelijk naar haar programma "10Duizend zakdoeken" geweest. Een uur lang grijnzen, lachen, ontroering, confrontatie. Heddy's ouders zaten in Vught. 'Het theater en haar gulle lach zijn haar pantser tegen....ja, waartegen eigenlijk. Het programma is indrukwekkend temeer omdat ik elementen uit het programma al eerder van Heddy zelf gehoord heb.
En dan die andere bijzondere ontmoeting deze week: we waren drie toen de foto van ons beide gemaakt werd. Een jongetje verkleed als boer en een meisje in een prachtig wit jurkje. Allebei een snoepzak in de hand en grote ogen. Carnaval 1957. Door toeval kwamen we elkaar weer op het spoor. Beide hebben we dezelfde foto al die jaren met ons meegesleept. Vandeweek bijgepraat. We komen uit een zelfde soort nest: hardwerkende middenstanders. Elkaar vijftig jaar niet gezien. Beide het nodige meegemaakt: leed en geluk. Een bijzondere ontmoeting was het. Het zal wel met leeftijd te maken hebben, maar de laatste tijd duiken meer mensen, gedachten, herinneringen uit het verleden op.
En dan zit er nog wat aan te komen. Maandag een paar dagen naar Spanje. Mozaïken. Jawel. Vriendin Karin Bruers  (La Bruers voor intimi) heeft bedacht dat haar Social Sofa's gemozaïekt kunnen worden. En waar kan dat beter dan op de plek van Gaudi. Ze heeft een optrekje gehuurd in de buurt van Barcelona en een aantal kleurige en keurige vrienden en vriendinnen uitgenodigd. We moeten allemaal vier uur per dag aan de banken werken. En verder: poetsen, koken, muziekmaken, lachen. Yes indeed, in de mallemolen van het leven.......

Oja, dit is het optrekje, soms zit het mee, soms zit het tegen in het leven....