We zijn weer thuis. Weinig jetlag last, ik heb het geluk dat ik al in slaap val als ik een vliegtuig zie en wakker word als iedereen al opstaat om de handbagage te verzamelen voor het uitstappen. De laatste dag in Paramaribo was toch nog bijzonder. Onze mecenas, die het overgrootste deel van onze film financiert, was naar Suriname gekomen. Wij hebben even bijgepraat. Het is en blijft toch bijzonder dat een succesvol ondernemer geld geeft voor projecten als dat van ons, vanuit een persoonlijke betrokkenheid en overtuiging. Ik heb het over Jacques de Leeuw, die van krantenjongen opklom tot grote uitgever en distribiteur van geschreven en gedrukte waren. Een bijzondere man. Niet al teveel woorden, maar scherp. Niet lullen, maar poetsen. Hij heeft een stichting opgericht die naar hem is genoemd: de Stichting Jacques de Leeuw. Vanuit die stichting doet hij goed. Hij schenkt eenvoudigweg geld aan dingen die hij goed en belangrijk vindt. Wij zijn gezegend met hem. Ik zou mijn volgende film wel over hem willen maken.....want een volgende film moet er wel komen. Ik heb aan iets moois geroken.