Misschien ben ik te vroeg weggegaan, want de collega van de krant was best wel enthousiast. Maar ik vond het maar zeer matig, de try-out van Doe Maar in onze eigen poptempel 013. In de regen op de fiets naar huis kwam een zin op in de trant van: soms moet je ook het lef hebben om dingen die je nog eens graag zou doen, toch maar niet doen. Soms is het gewoon over en komen daar weer andere dingen voor in de plaats. Nee, na een stuk of vijf nummers had ik het wel gezien en gehoord. En ik had niet het gevoel dat het rest van het volle 013 vol uit de bol ging. Beetje bedaard, beetje bedaagd. Jammer, want ik bewaar goede herinneringen aan de Doe Maar-tijd. Als radioverslaggever stond ik reportages te maken tussen de gillende fans detsijds. En hier in huis hoor ik onze eigen vertegenwoordiger van de Einstein-generatie de oude nummers meezingen. Maar mischien ben ik zelf te ver weg daarvan of zijn mijn verwachtingen te hoog gespannen geweest.....en breken ze de Kuip straks wel een paar keer af.