Ja, dan reageert een collega blogger dat ie wilde reageren op mijn fietsdrama, maar zich op tijd realiseerde dat dat misschien niet kon. Ach, toen ik thuiskwam zonder fiets was het eerste dat mijn (Duitse) lief zei: "Ik was het niet". Toch nog maar even gechecked in de garage, maar daar stond ie ook niet. Het voordeel is dat ik naar een fietsenwinkel mag. En dat roept veel op bij een zoon van een fietsenmaker. De geur van nieuwe rubberbanden, van vers gepoetste stalen rossen, rij aan rij, keurig met alle voorwielen in het gelid naar rechts. Als heel klein kind liep ik door de winkel. Bij de winkeldeur hing een slangetje uit de muur en een geknepen koperleiding waar precies een cent (denk ik) in paste. En dan kreeg je een dotje lucht. Jawel, mijn vader verdiende geld, onder meer met lucht. Mooi hè? De buurman was een slager die kippen slachtte in zijn tuin. Soms fladderden er enkelen zonder kop (letterlijk) rond. Daarnaast een café waar het licht in de telefooncel automatisch aanging als je erin kwam, omdat er een ingenieuze schakelaar in de vloer zat. Gottegot wat heb ik dat vaak uitgeprobeerd. Oh nostalgie. Wat een gstolen fiets allemaal niet teweeg kan brengen in een mensenhoofd.
Ik heb wel weer een fiets. Gebruikt. Zeven versnellingen en licht dat vanzelf aangaat.