Geruime tijd geleden schreef ik hier over De Gouden Boom die in Moerenburg, onze achtertuin, door een kunstenares was gemaakt. Een prachtding. Genieten in de avond- en de ochtendzon. Uit het Donlog archief:

Goud in de wei

Zondagmorgen in de vroege ochtendzon in Moerenburg, onze eigen achtertuin. Met fiets en hond. Het is stil en een beetje heiig. De hond gaat op konijnenjacht, maar krijgt er geen een te pakken. Konijnen zijn slimmer en sneller. Een fazantenpaar zit zich te koesteren in het zonnetje. Twee reigers scheren langs en gaan aan de rand van een plas zitten en kijken alsof ze iets belangrijks bij Rijkswaterstaat zijn (vrij naar Kees van Kooten). De hond duikt in de Leye, op zoek naar een stok die er niet is. Namijmeren van een concert van het mooie Tilburgse kamerorkest Magogo, verheugen op een voorstelling van Kicktheater in Breda. En in een weiland met buffels, ezels, lama's, pony's en een kameel staat hij te schitteren: deze gouden boom. Vorige week legde kunstenares Marieke Hurkens er de laatste hand aan. Een gouden boom aan de rand van een weiland. En dan die ochtendzon. Prachtig!

Dat was toen. Vanmorgen bij de lange zondagochtendwandeling zag het er anders uit. De Gouden Boom ligt in stukken. Vandalen! Was de eerste gedachte. Maar misschien ook niet. Hij was van binnen rot, het goud was slechts het buitenlaagje (zoals wel vaker,  ook in het echte leven). Het kan ook zijn dat een van de paarden of de kameel die daar al jaren woont, iets te hard zijn met zijn nek of zijn kont tegen de boom heeft geschuurd. However: exit onze Gouden Boom. Zonde.