Elk nadeel....juist. In kippenland is met vreugde gereageerd op het vertrek van zoonlief. Bij het boodschappen doen riep mijn lief mij nog na: "En drie mooie kippenboutjes....oh nee, twee!" Oeps. De traditie wil dat ik in het weekeinde vaak tovenarijen uithaal met kippen, dan wel hun boutjes. En als je met zijn drieën bent, heb je drie boutjes nodig. En daar heb je twee kippen voor nodig, het is niet anders. Dus moesten er altijd twee het leven geven. Dat is dus goed nieuws: nu hoeft nog meer één kip gescalpeerd te worden als ik weer ga toveren. Blije kippen dus. En een ander probleem is ook even uit de wereld: als ik nu tover met een hele kip, hebben we alletwee een boutje. Want op de vraag die ik eigenlijk alleen maar uit beleefdheid stelde: "Wie wil er een poot?" kwam steevast "ja" uit twee monden, zodat ik er zelf never ever een had. Weer een voordeel dus. Want dat is even voorbij.