Zit je af en toe wat gedachten te tikken en druk je op "post & publish". Blijkt dat er allerlei mensen zijn die dat ook lezen. Dat geeft moed en streelt de ijdelheid. Zo mailde H.M. mij dat ik donderdag bij het acht minuten gesprek gewoon moet blijven lullen als ik dat wil. Ga ik proberen. En mijn lieve tante en oom uit Waalre blijken ook trouwe lezers.
Leuke dingen komen op het goede moment. De verwarmingsketel ligt inmiddels twee dagen stil. Er staat een nieuwe in de hal. Het lijkt wel Sinterklaas met al die dozen en pakjes. Gisteravond moest BBW (Beste Buurman Wim) zijn zondagse kleren nog verwisselen voor zijn werkkloffie om samen met zijn super Kärcher (BBW heeft alles aan gereedschap) mijn afwatering op te krijgen. Althans die van mijn huis. Wat een gedoe. Maar gelukkig staat de kelder ook nog blank, dat houdt de zaak in evenwicht. Deze week weer een reeks sollicitatiegesprekken. Nee, ik ga niet weg. We gaan iemand aannemen, of twee. Of zo. Veel reacties op advertenties en een goed niveau. Nog een weekje ploeteren en dan weer naar mijn Itip-training. Zo in de aanloop daar naartoe lijkt het steeds wel of de valkuilen dichterbij komen en dieper zijn. Slapeloos raak ik ervan. Maar er is ook een mooi vooruitzicht. Itip huist dit keer in Overijssel. En daar woont mijn eerste echte schoolliefde. Wij praten nu over eind jaren zestig, begin zeventig. We hebben elkaar sinds die tijd één keer gezien, bij een reünie van school. En toen afgesproken dat we dat nog een keer herhalen. In dit kroonjaar gaat het er dus waarschijnlijk van komen. Details volgen (misschien, ooit).