Een paar jaar geleden hebben ze boven het centrum van mijn stad een fragmentatiebom laten vallen. De krater die overbleef is de huidige Heuvel. Hèt plein, hèt pulserende, bloeiende, levende hart van een pulserende, bloeiende, levende stad. Tien helikopters kunnen er tegelijk landen, de wieken raken elkaar dan nog niet. En wat nu? Het gaat weer gebeuren. Nieuwe plannen: het verkeer wordt allemaal éénrichting (tien jaar later weer tweerichting, wedden) en de Heuvel wordt opnieuw ingericht mèt inspraak van de burgers. Nou als dat net zo gaat als met de inspraak die mijn buurtgenoten hebben gehad in de plannen rond haven en kanaal, dan weet ik het wel. Nog iets moois hier in de Vijfde Stad van het Land: De politiek sluit de Volksuniversiteit ! Jawel, de plek waar vele duizenden mensen tegen een redelijk bedrag nog het e.e.a. kunnen leren: mind open, de volwassene als nieuwsgierige leerling. Niks: weg daarmee zegt Baas Els Aarts, daarbij gesteund door haar kornuiten. Wat zou Stekel daarvan gevonden hebben ?

Dadelijk stort ik me met Max in de stad. Koopzondag. Ja, het moet even. We moeten naar een Playstation2 gaan kijken. Vraagt-ie aan Oma. We zijn al bezig met het opstellen van regels: samen bepalen we welke spelletjes wel en welke niet ("Stom, dat hoeven andere kinderen niet"), samen afspreken hoelang, vóór of na het huiswerk ("liever in plaats van"), de verhoudinh ten opzichte van televisiekijken etc. Vanmiddag hebben we aan de eettafel familievegadering daarover. Dank voor het medeleven...

Vanmorgen voor de buis screentests bekeken. Meer dan twintig collega's, uit alle hoeken en disciplines van het bedrijf (tot en met de helpdesk, huismeesters, secretariaat en de administratie.....Hugo waar bleef je?) hebben hun nek uitgestoken en de rol van nieuwspresentator gespeeld. We hopen er nieuw talent uit te halen. Het komt erg nauw. Je hebt mensen die in het wild een uitstraling hebben en op het scherm niet. En je hebt mensen van wie je zegt als je tegenkomt: "Mmm, gewoon." Maar die dwars door het scherm komen...dat is een rare kant van tv-maken.
Ik vind met name........ja ha,ha, ik ga hier een beetje zeggen wie kansen maakt. Maar ik was een paar keer aangenaam verrast! Mooi is in elk geval dat al die mensen concluderen dat TV-presenteren a) een vak is (wat ze voorheen niet dachten) en b) dat de Omroep Brabant presentatoren op een klote kruk zitten. Komende week gaan we er verder mee.