Contrasten. Gisteren was de Sint bij Omroep Brabant. Leuk om al die collega's met hun partners en kinderen in een andere rol te zien. Ik geloof dat er wel veertig kindertjes waren. Veel cadeautjes, veel snoep. Tussendoor moest ik even weg. Naar het het ziekenhuis. Naar mijn lieve neef Jos, paar jaar ouder dan ik. Ligt daar al een week of twee na een hersenbloeding. Ik ben me rot geschrokken. Rechts beweegt er niks meer van zijn lichaam. Praten lukt niet meer. Helemaal niet. Niks. Hij knikt dat hij me begrijpt, dat hij hoort wat ik zeg en dat hij me begrijpt. Kijkt vervolgens interessant, heft een hand omhoog in een gebaar van: "Ik ga iets belangrijks zeggen...." en strompelt dan vast in onverstaanbaar gebrabbel. Echt onverstaanbaar. Er komt geen zinnig woord uit. Tsjonge, jonge. Dit mogen ze een mens niet aandoen. Ik ben heel erg benieuwd naar en bang voor de toekomst van hem. Aangeslagen weer even terug naar de Sint....contrasten...blije kinderen, drukke ouders, een vermoeide Sinterklaas.....