Taart & Doodgaan
Vanavond is het Grote Feest. De barometer doet vandaag niet wat ik wil. Iets te vaak geroepen dat het op mijn verjaardag ALTIJD mooi weer is. Afwachten, het zou erg fijn als we allemaal buiten kunnen zijn, maar als dat niet kan, kan het niet. Op deze gedenkwaardige dag valt mijn oog op een artikel over begraven in de NRC. In Limburg is het het goedkoopst. In Zuid-Holland het duurst. Raar, dat ik dat juist vandaag lees. Qua geld zou ik me dus in Limburg moeten laten begraven. Daar zijn mooie plekjes, maar ik geloof toch niet dat ik dat wil. Een paar weken geleden heb ik gedroomd dat ik de pijp uitging en dat Max en Marlies mij in een urn in hun handbagage meesleepten naar Castellabate. In de droom moesten ze extra betalen, omdat hun handbagage overgewicht had. Ze hadden geen geld meer, maar toen ze de baliemevrouw toefluisterden wàt (of liever gezegd: wìe) er in die handbagage zat, pinkte ze een traan weg en liet hen zo doorgaan. Zonder papieren, zonder gedoe. En bij een mooie zonsondergang (de hebben we daar elke dag een, meestal aan het eind van de dag) strooiden ze mij uit over de poggio waarop ons huis staat, met blik op zee. Lijkt me mooi, mooier dan op een kerkhof in Tilburg, of in een urnenwand ergens in een kil crematorium. Maar goed eerst mijn verjaardagsfeest, vanavond. Cremeren komt later wel een keer. Ik had een foto van mijn taart hierbij willen zetten, maar dat lukt me nog niet. Het was een mooie die Marlies gebakken had, met dik 50 erop....