De hoofdredacteur van mijn plaatselijke krant trekt er even tussenuit. Zo laat hij de lezers in zijn wekelijkse column weten. Even de stekker eruit. Niet -zoals om de zoveel tijd- op reis om een boek te schrijven en dat vervolgens via zijn eigen krant te promoten. Neen, gewoon thuis. Hij zegt zelfs dat-ie dat zonder internet en email gaat doen. En dat tot na de zomer. Ik benijd hem. Ik wil dat ook, eruit. Even uit de mallemolen van het werk. Een tijdje gedachten ordenen. In mijn omgeving zie ik wat mensen die op het randje lopen. Zelf ben ik er een paar jaar geleden stevig overheen gevallen. Ik geloof dat me dat niet meer overkomt, want ik heb daar veel van geleerd. Zowel van het omkukelen zelf als van het zoekproces in mijzelf naar het antwoord op de vraag: en hoe komt dat dan, hoe werkt dat in dat hoofd en in die ziel en wat kun je eraan doen...? Ik overdrijf niet als ik zeg dat mijn burnout een van de beste dingen is geweest die mij in mijn leven overkomen zijn. Het gaat nu dus goed, maar het blijft op de loer liggen. De druk blijft altijd hoog, maar het gaat erom hoe je er zelf mee omgaat. Hoever en hoe diep laat je het komen, waar is grens van de offerbereidheid ? Van die dingen. Mijn goede vriend Tony van der Meulen zet nu een mooie stap. Ik loop er ook al een poos mee in mijn hoofd. Toch maar doen dan ?