Mijn anti-biotica zijn bijna op. Voor mij betekent dat dat ik dus bijna beter ben. Mijn lichaam zegt hetzelfde. En de dokter had het voorspeld. Dus iedereen heeft zijn werk gedaan. Blijft nog over het antwoord op de vraag: waarom overvalt die Angina mij en waarom nu? Want daar geloof ik zo langzamerhand wel in, dat komt niet alleen maar zomaar toevallig langs. Ik denk er over na.

Maar goed, van mijzelf mocht ik ervandaag voorzichtig uit. Op naar Schijf. Schijf, dat zeg ik. Wie nu denkt: nooit van gehoord, krijgt onze hele redactie west over zich heen. Schijf is een bescheiden metropool in het westen van de provincie, zo'n acht kilometer oostelijk van die andere metropool: Roosendaal. Nou Schijf was vandaag meer metropool dan Roosendaal, maar in Schijf was het dan ook kermis en een soort jaarmarkt. Hamburger en friet- en currylucht, veel herkenbare Nederlandstalige muziek uit de luidsprekers., de clown Coco en het hele dorp netjes aangekleed aan de wandel. Het deed me denken aan mijn dorp Heeze tijdens de kermisdagen, in de tijd dat ik kind was. Ik heb nog even geprobeerd een hyperlink voor Schijf te maken, maar een beetje Googelen leverde me op: harde schijf, Angela Schijf en de Schijf van Vijf. Dus dat schiet niet op. Waarom we in Schijf waren, hoor ik je denken. De vrouw van een collega is kunstenares, ze maakt keramiek en daar ben ik dol op. Ze heeft midden in Schijf een galerie, in de voormalige woning van het Hoofd der School. Daar wilde ik graag heen. En dat was de moeite waard, zowel haar werk als dat van twee andere kunstenaars die bij haar exposeren.  De feestvreugde van Schijf kregen we er als een toegift bij. Via Roosendaal naar huis, daar leek het wel of ze een kanon hadden afgeschoten. Niks te doen. Schijf heeft vandaag voor ons gewonnen