In heel Italië is één mug die weet hoe-die in een klamboe moet doordringen. En die mug brengt dit jaar zijn (haar?) vakantie door in Castellabate. Om exacter te zijn: in villa poggio al sole. Om nog exacter te zijn: in kamer zes van villa poggio al sole. Het was oorlog vannacht. Na een (bescheiden) slachtpartij,  waarbij drie muggen het leven moesten laten, wel nadat zij zich eerst tegoed hadden gedaan aan mijn bloed, dus zijn ze met een voldaan gevoel gestorven, een nieuwe poging tot slaap ondernomen. Eentje, een onzichtbare, bleef gonzen en zoemen en pesten. Aan mijn kant, om mijn hoofd, rond mijn oren. Uiteindelijk dan toch maar het gevecht met een klamboe aangegaan. Voordat zo’n ding goed strak rond en boven je bed hangt, ben je toch weer een half uur verder, maakt de nacht korter. Na een kwartier was het echt oorlog: die ene klamboe-bestendige mug was door de vijandelijke linies gebroken. De rest van de nacht hebben we samen in de klamboe doorgebracht, want ik kon hem niet vinden. De schade is te overzien, een paar bulten hier en daar. Maar wel een onrustige nacht. Ongerief in Italië zou ik het willen noemen. Net zoals ik geen idee heb waar ik met gebruikte batterijen naartoe moet (ik haal het niet in mijn hoofd om ze bij het gewone huisvuil te doen, dus mee naar huis nemen ?). Net zoals de luiheid van sommige mensen (trouwens best wel veel) die hun zakje met huisvuil/afval consequent tien centimeter naast de daarvoor bestemde container gooien, of –nog mooier- die het zakje met afval aan zomaar een boom hangen. Als ze dat al doen, want op sommige plekken laten ze gewoon hun zooi achter. Viespeuken !! Natuurlijk is meer ongerief: hoe zit het met de kleuren van de electriciteitsdraden, wat is plus en wat is min? Wat een problemen ! De zon schijnt. Elke dag heerlijk eten, buiten, verse vis op de grill. Boekje lezen, beetje de buurt verkennen. Beetje strand. Een caffé in een bar…..wat een problemen. We mogen nog even.