Als je blogt, die je dat anoniem, alleen achter (of vòòr?) je schermpje. Zoals het goede journalisten betaamt: vooral zonder oog in oog te komen met je lezers. Want, stel je voor. Vandaag liep ik iemand tegen het lijf die opmerkte dat het wat rustig is op mijn blog. Gottegot, ik stel mijn publiek teleur. Dat kan niet. Zat al twee dagen te dubben over een stukkie omtrent "lijden aan het leven". Maar ik ben er nog niet uit. Een pilletje voor mensen die er gewoon genoeg van hebben. Die het wel mooi geweest vinden. Ik moet nog even broeden, maar ik wil graag bouwstenen voor mijn stukkie daarover. Dus als nou iedereen wat opschrijft als reactie, krijgen we een stukje multimeningsvorming. Alleen die lezer die ik vandaag tegen het lijf liep fotografeert op het moment paperclips en reageert nooit op weblogs. Misschien dit keer? Stiekem?