Onder het motto: 'Jij kunt dat beter dan ik', laat ik mij een paar keer per jaar met mijn zoon de stad in sturen, om met hem kleren te komen. Altijd opnieuw weer een avontuur, omdat de jongeman precies weet wat-ie-wil en zijn vader oog heeft voor: twee halen, een betalen; drie voor de prijs van twee; vandaag bijna voor niks etc. Om nog maar te zwijgen over de discjockey die in winkel X (iets met jeans of zo) een teringherrie maakte. Althans dat vond mijn zoon, ik vond het wel swingen en liet dat ook merken ("DOE NORMAAL PAP!!!!!!") . Diezelfde vader zegt af en toe, bijvoorbeeld na een blik op een prijskaartje van € 59,90: "Hè, dat is 120 piek !!! Dat doen we niet." O.k. bloglezer, je kunt het wel raden: "Pap, de tijd van de gulden is voorbij...dingen kosten nu eenmaal wat ze kosten. We leven niet meer in vroeger." We komen er elke keer wel weer prima uit. En ik heb ontdekt dat mijn kleine vriend ook een tactiek heeft: mij eerst uitputten door me door wel zeven winkels te sleuren. Op een bepaald moment komt het omslagpunt dat ik gewoon naar huis wil en het verschil tussen euri en guldens voor lief neem. Het is allemaal gelukt, vooral ook door de ongelofelijke begripvolle meisjes-met-blote-buiken (het is winter dames !!) en de jongens met hippe kettingen die in die winkels werken. Die zijn zo hulpzaam en begripvol....laten we 'ns ophouden met het gezeik over de jeugd van tegenwoordig.