Hij is dood, de oude reus. Een ikoon. Symbool uit mijn jeugd. Joop Doderer, onsterfelijk in zijn rol als Swiebertje, maar ook -gelukkig maar- in andere rollen. Uit de tijd van zwart-wit tv. Op woensdagmiddag. Het was te lezen in de verschillende in memoriams, hoe die tijd in elkaar stak en welke rol Swiebertje daarin speelde. Ik ben van die tijd. Nu ik dat allemaal zo lees, denk ik: tsjé, zò oud al ? Het klinkt allemaal zo ver weg en eigenlijk is het dat ook. De tv-serie ging nergens over, wat dat betreft is er eigenlijk niet veel veranderd op televisie. Maar om Swiebertje hebben we heel erg veel gelachen. Als zò iemand sterft, sterft er een stukje leven. Niet al te dramatisch over doen, maar het ìs wel zo. Hazes zit trouwens al weer een jaar in Café 't Hemeltje. Ben benieuwd wat-ie allemaal denkt daar op zijn barkruk, als-ie naar beneden kijkt. Hij heeft in elk geval sinds eergisteren leuk gezelschap van de Oude Doderer.