Het was weer even geleden dat ik in het land van Chirac, baguettes en Pernod was. De laatste vakantie hier leverde een downgevoel op. Chagrijnige Fransen, lege dorpen, slecht eten. Dat is hier nu anders, in de Bretagne anno 2006. De sfeer is anders, het is allemaal wat luchtiger, lichter en vriendelijker. En! En! En, nog geen een keer slecht gegeten. Om de hoek zit een traiteur die ervoor zorgt dat ik mijn lievelings kookboek nog niet ter hand heb genomen. Vandaag schafte de pot: lot in cidersaus. Om je vingers bij af te likken. Gisteren bood hij ons gevulde kool en tomaten aan. Mmmm! En morgen...weet ik nog niet. We kunnen nog altijd uitwijken naar de heerlijke gegrilde kippen die hij ook heeft. Zoonlief beschuldigt mij ervan dat ik elke dag fastfood haal..tsja. Ik probeer hem duidelijk te maken dat fastfood iets anders is dan kant-en-klaar.
En dan zijn er ook nog de restaurants in alle maten en soorten. Betaalbaar en goed! Ook om de hoek hebben we geluncht (da's namelijk veel lekkerder dan avondeten) bij een restaurant aan een oude haven. Allen maar "fruits de mer" op de kaart. Ge-wel-dig! Op zijn bord aan de straat staat: "Nous n'avond pas de pommes frites". Vroeg hem: "Pourquoi pas?" Omdat vis en zeevruchten van zichzelf zò lekker zijn, dat je daar niks bij moet doen, was het antwoord. Duidelijker kan het niet. Mensen die frietjes willen moeten maar ergens anders naartoe. Net als bij mijn buurman Tejo van Café Zomerlust in Tilburg. Als zijn gasten vragen om grenadine in de Trappist, dan weigert hij dat: "Als de Trappisten vonden dat er grenadine in moet, dan hadden ze dat wel gedaan....." Ik heb al heel wat mensen daar verbijstert Trappist zonder grenadine zien drinken....