Gisteravond een etentje met "onze mannen". De drie collega's die volgende week afreizen naar Uruzgan. Wij volgen al maanden enkele "Oirschotse" militairen in de voorbereiding voor hun missie naar Uruzgan. Dat moet een bijzondere televisie-serie worden die vanaf september bij Omroep Brabant te zien zal zijn. Bijzondere klus. De makers hebben inmiddels een band met de 'hoofdpersonen'. Dat kan ook niet anders. Zelf bereiden onze mannen zich ook voor en de vertrekdatum komt steeds dichterbij. Voor makers natuurlijk een prachtklus, no doubt. Maar ook niet zonder risico. Dat bleek vorige week wel heel duidelijk toen een Udense militair om het leven kwam daarginds. Natuurlijk hebben we het daar intensief over gehad. We weten van de risico's en we wisten van de risico's. Wij en onze makers. Net zoals die militairen dat weten. We hebben onze mannen indringend gevraagd of ze het nog steeds willen. Resultaat: we gaan. Gisteren ontspannen gegeten, veel grappen gemaakt die we hier niet herhalen. Ze zijn er klaar voor en ze hebben er veel zin in. En natuurlijk is er ook een zekere spanning vanwege de dingen die komnen gaan. Maar we hebben afgesproken dat ze heel terugkomen, met mooi materiaal.