Ken je dat? Plaatsvervangende trots? Ja, plaatsvervangende schaamte, dát kennen we wel. Maar, trots ?!? Donlog had er last van op de eerste Pinksterdag, toen 'de stad' en 'het land' elkaar ontmoetten in ons Moerenburg, pakweg 15 seconden lopen van mijn huiskamergeluk.

Het zit zo: je loopt daar als Donlog elke dag wel een of twee keer per dag. Rondje kanaal, rondje Were-Di of rondje Moerenburg langs De Gouden Boom. Dat is familie-jargon en slaat op de lengte en de route van het rondje met het hondje. Elke keer opnieuw is het genieten van de schoonheid van het gebied. Of het nou lente is of herfst, of een van die andere seizoenen. Het is er altijd mooi. Nu groeit en bloeit alles en laat de natuur alle kleuren groen zien die zij in huis heeft. De paarden dansen 's ochtends vroeg hun benen los in de ochtendzon. De vogels zingen hun kelen schor. De lammeren zijn alweer hun tweede leven begonnen als lamskotelet of zo. Hun moeders achterlatend in het weiland. "Wat is uw mooiste plekje in Moerenburg?" vroeg een vrouw in een standje op de manifestatie waar stad en land elkaar ontmoetten. We wisten het meteen: de blik op de rij wilgen vlakbij het voetbalterrein van Were-Di en de blik op de stroom bij het bruggetje met een prachtrij wilgen. "En de lelijkste? Wisten we ook meteen: de grote weg die er een paar jaar geleden nog niet lag en het wegengekronkel van De Baars. In de veronderstelling dat we deze vragen goed beantwoord hadden waren we in afwachting van een prijs. Helaas, daarin voorzag het spel niet. Maar, de hoofdprijs hebben we al, zo merkten we. Voor ons is namelijk Moerenburg letterlijk onze achtertuin. Wat wil je nog meer? We hoorden het onszelf nonchalant vertellen tegen de bezoekers uit de stad:  Wij wonen daar, dus we zijn in dertig seconden hier, elk moment van de dag." Bewonderende blikken. Plaatsvervangende trots. Het is niet van ons en toch weer wel. En wat er allemaal te gebeuren staat: er komt 950.000 euro onze kant op om het leuker en mooier te maken, de contouren van Huize Moerenburg worden weer zichtbaar (welke gek heeft dat ooit afgebroken, een voorvader van Becht?!) , er is kunst en cultuur met regelmaat. En, jawel, we krijgen onze eigen groentetuin, zo eco als het maar zijn kan. Donlog kan niet meer wachten, de uitlaatrondjes zijn straks ook de 'groentehaalrondjes'. Want als Ut Rooje Bietje onze kant op komt, hebben we het hele jaar door vers alles dat grond, regen, zon en Moerenburg ons bieden. En een plek waar mensen die het nodig hebben weer terug bij zichzelf kunnen komen door daar in de grond te wroeten, te zaaien en te oogsten. Nog iets erbij trots op te zijn. Nog meer plaatsvervangende trots op Moerenburg.