Het was lang stil hier. Eerst een woestijnreis, daarna -afgelopen zondag- het overlijden van mijn broertje. Ben veel aan het schrijven, maar vooral vor mezelf en voor morgen bij het afscheid. Het zijn trieste dagen. Veel warme woorden van veel lieve mensen. Doet goed, maar het helpt nog niet tegen het verdriet. We waren met zijn tweeën en nu ben ik alleen. Leeftijden doen er dan niet toe. Broertjes zijn broertjes voor het leven. Verwarring en verdriet vechten met elkaar.