"Scheiding  erin? Neen, dank u. Aha comme il vento !" Als de wind dus. Al zo lang ik me kan herinneren ben ik pas ergens anders geland, als ik naar een kapper ben geweest. Het is een tik. Knippen of scheren hoort erbij. En altijd krijg ik daarna op mijn donder van Sabrina, mijn vaste kapster: "Wie heeft er aan je haar gezeten!" moppert ze altijd, alsof het haar haren zijn. De mooiste en de raarste kapsalons van binnen gezien: in India in de open lucht, in Peking boven een rioolputje, op Lesbos tussen groenten en fruit, in Athene tussen het verkeer en nog veel meer. Nog een tik: te weinig spullen meenemen, ondanks erg veel reiservaring. Dit keer ontbreekt er niks in mijn toilettas (een prestatie, bijna altijd vergeet ik wel iets). Nee, nu heb ik te weinig kleren meegenomen. Vraag niet waarom of hoe: voor drie weken drie t-shirts. Ik ben een viespeuk, maar dit gaat mij zelfs te ver. Dus ben ik al met een eerste handwasje bezig. En verder? Kijken hoe de amandelen rijp zijn, bewondering voor de bloeiende algave, een dood slangetje gevonden (gaat vandaag op sterk water), afval weggebracht met onze Piaggio Ape, gekookt, gelezen, gepoold (biljart) met Max (verloren). Vandaag is beneden Fer agosto. In een feestelijke processie wordt de Maagd Maria rondgedragen door Santa Maria di Castelelabate. Heel Napels is hier neergestreken om het allemaal mee te beleven. Een half dagje katholiek zijn en ze kunnen er weer even tegen.