Zo. En nu maar weer echt aan het werk. Hoewel, hard geploeterd in bella Italia. De olijfbomen moesten gesnoeid worden, want een oude Cilentanische spreuk over de olivio zegt: "Maak me arm, dan maak ik je rijk". Nou zal dat met zo'n 25 bomen wel meevallen, dat rijk worden. Maar toch ze hadden een beurt nodig. Veel gezaagd, gesjouwd en vuur gestookt van het afval. Metershoge vlammen! Heerlijk, de hele dag buiten sjouwen en tussendoor een tukkie in de stralende zon. Behalve de olijven hebben ook de andere jonge bomen voorzichtig kennisgemaakt met mijn nieuwe snoeischaar en samurai-zaag. Die laatste blijkt trouwens ook prima geschikt om een vingertop (bijna) af te zagen. De citroenen, de vijgen, de mandarijnen, amandelbomen, het staat er allemaal weer prima bij. De zon en de regen moeten het nu gaan doen. En ik zit na een dag weer in die andere dingen: verkiezingen, nieuws, productie-afspraken, roosters, notulen, vergaderingen....ff wennen !

Als je heel vroeg aan het werk bent omdat de slaap te vroeg op is, zit je soms per ongeluk midden in het nieuws. Waarschijnlijk stond ik een stevige espresso te maken toen in Irak Saddam werd opgehangen. De Volkskrant meldde het mij het eerst met een newsalert. Meteen naar CNN.com. Nu weet ik ook dat mensen om zijn dode lichaam hebben staan te dansen. Welkom in deze geciviliseerde wereld. En dat er snel videobeelden van de executie beschikbaar komen, gelukkig maar.

Dat de man niet deugde staat vast. Maar de doodstraf? Onbegrijpelijk. De doodstraf past niet. Past nooit. Je bereikt er niks mee. En geen mens heeft het recht om andere mensen dood te maken. Dat niet iedereen zich daaraan houdt is al erg genoeg, maar regeringen moeten minstens het goede voorbeeld geven. Saddam had de rest van zijn leven in een eenzame cel moeten zitten, ontdaan van alle macht. Daar hadden ze hem pas mee kunnen straffen. Maar nee, ondanks veel oproepen van zelfs twijfelachtig kant, hebben de Amerikanen het laten gebeuren. Nee, ze hebben het zelfs toegejuicht. De wereld heeft er een martelaar bij en de Amerikaanse politieke bazen hebben weer eens laten zien waar ze staan en wie ze zijn: kwaad met kwaad vergelden. Goed bezig jongens.

Ik ben dit jaar voor de vijftiende keer in HH met Kerst. HH staat voor Hansestadt Hamburg. Eigenlijk heet deze stad aan de Elbe officieel: Freie- und Hansestadt Hamburg. Ik mopper op mijn blog met enige regelmaat op het land waar ik geboren ben, woon, leef en werk, omdat ik vind dat de kwaliteit van leven zienderogen achteruit gaat bij ons. Ik zie nu dat het in het land waar ik nu ben dezelfde kant op gaat: de kloof tussen arm en rijk wordt zichtbaar groter. Gisteravond laat zag ik in de binnenstad ("city" zeggen ze hier in goed Duits) letterlijk in elk portiek daklozen die daar lagen te slapen onder smerige dekens met naast hen lege flessen, veel lege flessen. Op straat is het een zooi, waar twee jaar geleden nog een keer per week buurt en straat werden schoongemaakt, gebeurt dat nu een keer per maand. Alles wat maar enigszins te privatiseren is, wordt geprivatiseerd. En terwijl je de amoede ziet toenemen rijden cruise er in diezelfde city NOG meer vette cabrio's door de felverlichte winkelstraten, met de kap open, dat wel, want hier is het ook geen echte winter.

Gisteravond wezen eten met het Donders-gedoe en aanhang. Met één broer en één moeder heb ik een vrij overzichtelijke en compacte familie. We hangen best wel een beetj eaan tradities (hoe ouder je wordt, hoe meer, geloof ik) en gisteren was het zeven jaar geleden dat ons vader de hemel in vloog. We gaan niet zover dat we dan symbolisch één stoel leeg laten, maar in gedachten was-ie er wel bij. Hij zou mee genoten hebben en met graagte de rekening betaald hebben, maar niet voordat hij bij het aanschouwen van het eindbedrag gezegd zou hebben: "Nondeju!" Want dat zei-ie altijd bij het betalen van rekeningen in restaurants. Ik geloof dat ik het een beetje van hem heb overgenomen. De plek des onheils was dit keer -jawel- de Karpendonkse Hoeve in Eindhoven: hoogsjiek, stevig aan de prijs en nog steeds trefpunt voor oud en nieuw Eindhovens rijk. Niet dat wij daartoe behoren: niemand woont in Eindhoven en niemand van ons is rijk. Maar we zijn dus tich binnengeslipt. Èn? Het was uitermate gezellig, iedereen zat op zjn luister- en praatstoel. Het eten was goed en lekker. Niks mis mee. Geweldige bediening. Maar wat mij steeds vaker overkomt in dat soort gelegenheden is het gevoel van moet het nou echt zoveel kosten, s het ècht zoveel waard. Want ik sta zelf ook met graagte in de keuken en doe soms niet onder voor wat ik buitenshuis krijg... Ok, de ambiance is anders en je hoeft zelf niks te doen. Maar zo'n honderd euri per persoon, ik vind het nogal wat...

Het is plotseling stil aan het weblog-front.
Founding-father Tim van Vitamine-T is er mee gestopt.
Hij liep voorop. Logde al web voordat zijn omgeving wist wat het was.
Nam ons mee in zijn leven en vertelde over zijn gelukjes en zijn pijntjes. Over zijn E. en de katten.
En nu is-ie gestopt, zomaar, zonder verder veel te zeggen.
Dat heb je met voorlopers, die zijn ook het eerst weer weg.
Heb nog even gedacht om een actie te gaan voeren: Vitamine-T moet blijven!!!!
Ook overwogen om de informateur daarbij te betrekken, maar die krijgt niet eens een regering op de rit, dus...
Ok, arrivederci Vitamine-T!! Va bene !! Het leven zal nooit meer zijn zoals het was...

Wauw! Het Koningstheater in Den Bosch. "Ik kon verdomme den Bosch niet vinden met mijne GPS!" mopperde Johan Verminnen gisteravond op het podium. Na enig gewurm ontdekte hij dat het "apostrof, s, streepje, grote h" moest zijn. Het is gelukt, want hij stond er gisteravond (en vanavond: "Den Bosch, pas op want er zijn vanavond zes Belgen in de stad!").
Wat een man, wat een concert. In de heerlijke intimiteit van het leukste theater van Brabant, met drie klassemuzikanten. Liedje-praatje-liedje. Als ik dat zo opshrijf klinkt het naar niemandalletjes, maar dat niet dus. Verminnen heeft de wereld wat te vertellen. Hij zing letterlijk uit volle borst, maar ook enorm ingetogen. Hij maakt plezier met zijn muzikanten: ze hebben er allemaal zin in. En, hij heeft prachtige pretogen. Het is een oud woord, maar toch maar: schalks, Johan Verminnen maakt schalks oogcontact met zijn publiek. Hij geeft je het gevoel dat hij echt blij is dat je d'r bent en sluit een verbomd met iedereen in zaal en op het podium. Heerlijke man....

Het is me nog nooit zo overkomen en ik zit toch al ff in het vak. De redactie draaide vandaag op volle toeren. Wat binnenkwam als "een moord in Hoogerheide" ontwikkelde zich in korte tijd tot een drama dat zijn weerga niet kent. Iedereen doet zijn journalistieke werk. Een geoliede machine. Snelle beslissingen nemen. Goeie mensen die weten wat ze moeten doen. Extra uitzendingen op radio en televisie, nog snellere updates op internet en teletekst. Nieuws druppelt binnen. En op een bepaald moment is het verhaal duidelijk.
Een kind, veilig op school, is neergestoken door een man die -waarom weet niemand- in die school rondliep met een mes. Je zit er middenin en tegelijk speelt het zich ver van je af.
Maar plotseling kreeg ik een tik vandaag. Het werd geprojecteerd op de binnenkant van mijn voorhoofd: kind, gang, school, even uit de klas, alleen op een gang, man, mes.
Een halve minuut was ik even verdoofd, zag mijn kind toen-ie negen was op zijn school...zijn veilige school.
Maar de verdoving loste snel op, we moesten verder...nieuwe ontwikkelingen, nieuwe beslissingen, het nieuws gaat verder.

Vanavond naar De Dijk geweest. Ze speelden op het mooiste podium van Nederland en omstreken, een steenworp van mijn huis: 013. Die jongens zouden eens een cd-tje moeten maken. Tsjongejonge....Huub van der Lubbe voor president???

Het gaat goed! Een voetballer zegt: "Blinde tyfuslijder" tegen een scheids. Zegt met een stalen gezicht dat dat niet tegen de scheids is, maar tegen een speler, terwijl de beelden duidelijk wat anders laten zien. Alsof je dat tegen een speler wel zomaar kan zeggen. De trainer maakt de scheidsrechter uit voor 'moraalridder', terwijl die trainer volgens mij niet eens weet hoe je dat spelt, laat staan dat-ie weet wat het betekent. Wormen in Naarden!

Sommige dingen sluipen er zo maar in. Voor je het weet, is het er. Plotseling. Ik heb het over ondermaatse Sinterklazen en Zwarte Pieten. Ik zag ze vanmorgen toen ik net wakker was, aan de overkant lopen. Ik zag ze bij Albert Heijn, ik zag ze vorig weekeinde in Groningen. Kinderen verkleed als Sint & Piet!

Uh?! Ja, vroeger -toen alles beter was- waren Sint en Piet autoriteiten. Een strenge, tevens rechtvaardige oude man die door ouders misbruikt werd om die wendingen aan de opvoeding te geven waartoe ze zelf niet in staat waren: "Sint heeft gehoord dat jij soms heel onvriendelijk bent tegen je zusje..." Ja, ja en van wie had Sint dat dan wel niet gehoord? Gelukkig was er dan altijd Piet die zorgde dat je je weer wat kon ontspannen. Maar lieve lezers, het leven neemt een rare wending. De Zeemannen en V&D's van deze wereld verkopen Sint & Pietpakjes in mini-formaat. En het klein spul rent daarmee over straat en neemt zelf de rol van de Goedheiligman en zijn Knechten over. Wie heeft dat bedacht? Waar gaat het heen? Straks hebben we geen Sint & Pieten meer nodig. Iedereen doet het zelf, het lijkt de Praxis wel. Voor de kinderen wordt het misschien leuker, want de oude truc die ook mijn ouders toepasten door Sint in te zetten voor de oplossing van opvoedkundige vraagstukken, lukt niet meer. Daar doen kinderen natuurlijk niet aan mee. Ander voordeel: die kleine dreumesen in die kostuumpjes glijden wèl met gemak door schoorstenen. Lang leve de vooruitgang !

Klaar! De verkiezingen. Het wordt weer even rustig in het Koninkrijk aan de Noordzee. Je kunt ook zeggen: nu begint het pas. Als enige land ter wereld hebben we dieren in de Tweede Kamer, althans mensen die de belangen van dieren extra behartigen. Wat hoorde ik de Tovenaar van Oss ergens zeggen: het is afgelopen met de kilte die in Nederland heerst! Als dat nou eens echt waar was....Ik hoop het ècht.

Gelukkig is het leven met enige regelmaat een groot feest. Vier dagen op cursus in Groningen. Bezig met de basis. Niks cursus leidinggeven, niks cursus 'hoe voer ik een functioneringsgesprek dat vooral niet over mijzelf gaat', niks....Nee. Basic! Hoe maak ik een televisiereportage? Verzin een onderwerp. Doe research. Denk na wat je wil en ga op pad. En dan materiaal bekijken en monteren. Dus eigenlijk gewoon een keer hands on. Wat de mensen aan wie ik leidinggeef elke dag doen.

"En?"

Wat: "En?"

"Nou, hoe was 't?"

Heerlijk!

Ik ben eruit.

Qua stemmen volgende week.

Maar of het uiteindelijk allemaal goed komt, weet ik niet.

Ik doe een schietgebedje als ik mijn stem uitbreng, misschien helpt dat.

Oh, nee! Het CDA is van de schietgebedjes. Moet ik iets anders verzinnen.

Ze liepen op het plein voor het Pantheon, één van de meest indrukwekkende gebouwen van Rome. Hij, verkleed als Romeinse Ridder, met een houten zwaard. Harige benen, een verfomfaaid rood hesje dat ooit een jurkje geweest was. En een helm op zijn hoofd. Zij, ach: zie foto zou ik zeggen. Ze duiken op meer plaatsen op in Rome, waar toeristen zijn. Hun nering: samen met toeristen op de foto en daar iets voor vangen. Echt succes hebben ze niet, want je staat goed voor lul als je met z'n foto thuiskomt. Alleen een groep herriemakende Nederlandse mannen, die wilde wel....ach je bent er 'ns uit. In elke geval beter als met een gedrilde, gemuilkorfde en gedresseerde beer op de foto, zoals ik ooit in Istanbul zag. Als je met dez vrouw op de foto wil, neem een ticket naar Rome en ga naar het Panthéon, ze is er altijd, zo zei ze me. Nee, er is geen foto van mij gemaakt in deze uitdossing...

De trouwe lezer had ze nog tegoed, de foto's van de paus. Zoek de verschillen.Hieronder. Eerst de foto van mijn zeer gewaardeerde collega, mede Italie-liefhebber en begenadigd blogger: de ongekroonde koning van Stroomwaarts. Daaronder die van mij. Ik vind -bij nader inzien- die van mijn collega mooier. Maar oordeel zelf: