Die zijn er ook nog: D66

11
11
2006

Oh ja, die zijn er ook nog, die van D66. Zag vandaag een poster die mij vertelde dat ooit 30% van de mensen D66 gestemd heeft. Dat herinner ik me niet meer, dus dat moet ver voor 1966 geweest zijn. En dan (zie onder) die arme Sukke;

Draaien

11
11
2006

Het lijkt wel een wedstrijd wie het best en met meest kan draaien en Woutertje Bos is aan de winnende hand daarbij. Nu is er ineens weer geen genocide geweest in Turkije. En, sprèèkt-ie zich een keer uit over zijn favoriete coalitie, roept-ie een dag later dat dat een grapje was. Ik dacht dat het CDA patent had op draaien, maar dat blijkt niet meer zo te zijn. En gewoon op de partij stemmen waarvan het programma je aanspreekt, is ook alweer uit de tijd. Strategisch stemmen!! Dat is het parool. Nou is mijn zoon beter in Stratego dan ik, dus ik zal eens bij hem te rade gaan. Dus als je dàt wil, moet je niet op de partij stemmen die dàt ook wil, maar op een partij die er misschien voor kan zorgen dat de partij die dàt wil, niet in zee gaat met een partij die dàt niet wil. Want dan kon het weleens gebeuren dat dàt verzuipt in de compromissen en het gedraai van de coalitieonderhandelingen. Klopt het zo? Ik ga er nog even over piekeren. We hebben nog twee weken.

Nostalgia

09
11
2006

Vroeger, toen ik jong en ongeschonden was en razende radio-reporter, had je ook al verkiezingen. Dan kwamen landelijke lijsttrekkers langs omdat ze in het gebouw waar ik werkte via een lijntje met Hilversum konden praten. Hedentendage komen ze ook langs, omdat ze voor ons eigen publiek op televisie willen. De Bossen, Balkenendes en Wildersen komen met dikke driedrubbel gepantserde bolides en een partij kleerkasten met oortjes in. Vantevoren wordt het hele gebouw gechecked. Oh nostalgia...ik herinner me een avond dat Joop den Uyl langskwam, met een chauffeur. Via de achterdeur. Hij moest wachten tot hij op de radio mocht. Hij kwam de redactie opgelopen en vroeg of er iemand zin had in een potje tafeltennis. Hij had de tafeltennistafel boven zien staan. Tsja wat doe je dan als jong verslaggever? Inderdaad, werk uit je handen laten vallen en pingpongen. En natuurlijk verliezen, want hij was niet slecht in dat spelletje.

Doodstraf

07
11
2006

Kun je 'eigenlijk' tegen de doodstraf zijn? Volgens mij niet. Onze huidige en toekomstige minister-president kan dat wel. Wat een gedraai. De doodstraf deugt niet. Je mag namelijk mensen niet dood maken. Nooit niet. Je kunt er begrip voor hebben dat mensen heel erg boos op iemand zijn, of nòg meer boos en woedend dan boos en woedend. Maar dood maken hoort niet. Jas iemand die het verdient voor de rest van zijn of haar leven in een gevangenis, eventueel niet al te luxe. Maar we knopen geen mensen meer op of andere varianten.... Toch?

De Paus over mijn tenen

05
11
2006

Roma in november. De mensen mopperen dat het koud is, maar als de zon schijnt (en dat deed-ie de afgelopen dagen) is het meteen heerlijk. Roma is rustig omdat veel Romeinen een lang weekeinde weg zijn. Maar gelukkig zijn er nog genoeg Romeinen over. De Paus bijvoorbeeld. Een collega van me liet lang geleden op zijn blog een artistimpression zien van de Paus (die aan hem voorbijflitste). Ik ga hem de loef afsteken als ik thuis ben. Paniek, panico eergisteren bij de Sint Pieter. Alle verkeer werd geblokkeerd, politiefluitjes klonken continu, mopperende taxi-chauffeurs en andere automobilisti die moesten omrijden. Che cosa è? De politieman keek me aan en zei blij:Il papa va a casa. Jawel, de Paus komt naar huis. Een sliert motoren, Alfa's met zwaailichten en ergens halverwege in die tocht een dikke (gepanserde?) Mercedes. Bij ons ging het raampje achter rechts open en de goede man zwoei en lacht ons toe. Zijn chauffeur reed bijna over mijn tenen. Mensen omme heen pinkten een traantje weg. Ik heb persoonlijk niks met hem, net zo minals ik met het instituut zoals dat nu functionert wat heb. Maar toch, als de Paus over de punten van je schoenen rijdt....het gebeurt niet elke dag. Niemand geloof dat,maar als ik thuis ben zal ik de foto's laten zien. En nu een caffè in de boekhandel/bar/intertetcafè om de hoek van de Trevifontein, waar Anita Ekberg ooit in sprong in opdacht van Fellini voor La Dolce Vita. Van Ekerg vandaag geen spoor. Wel duizenden toeristen, gewapend met camera, poserend voor Bernini's protserige kunstwerk.

Rustig en druk

30
10
2006

Het is een graadmeter. Als DONLOG rustig is, heeft de directie/hoofdredactie van Donlog het druk. Er is een kogel door een kerk. Ik ben er al maanden mee bezig en heb nu groen licht. Ik ga samen met een paar vrienden/collega's een film maken. Jawel! Op een ander moment zal ik daar meer over vertellen. Nu geen tijd, want ik ben bezig met Essent. Dàt is pas leuk. Internet van Essent: op klachten reageren ze niet eens meer. Gas van Essent: we hebben een lek, ok dat hebben ze gerepareerd. Maar je wil niet weten wat ik heb moeten doen om erachter te komen wat het was en hoe nu verder...ècht niet te geloven. En verder? Verder even druk, druk, druk. Werken. Eind van de week een date in Rome voor de film. Verkiezingen komen eraan en ik mag het debat met Rouvoet eindredactioneel begeleiden. Kijk dan gaat het ergens om. En verder? Beetje veel. Weekeinde Rome voor de boeg, weekeinde Hamburg, weekeinde Groningen voor een cursus.....en dan zal het wel een keer december zijn...

Terug>Lingo

22
10
2006

Zo. Weer terug. Eén dag cadeau gekregen, had me -voor de zoveelste keer- vergist bij de boekingen. En? Nou, citroenen geplukt en gesnoeid.  En gelezen en geslapen. Boodschappen gedaan. En gelezen en geslapen. Twee jongemannen elke morgen hondsvroeg naar zee gebracht voor jun dagelijkse duik, gevolgd door een capucco en een cornetto. En gelezen en geslapen. Lege flessen en afval weggebracht. En gelezen en geslapen. Verse dorades gekocht en klaargemaakt. En gelezen en geslapen. OLijfbomen gemest. En gelezen en geslapen. Het was nodig, dat lezen en slapen.

En wat was hier het belangrijkste nieuws??? Lingo verdwijnt !! Heeft het nog zin om daar actie tegen te voeren? Heb het nog never gezien, maar mijn moeder heeft Lingo inmiddels in de genen. Dus ik ben er tegen dat dat wordt opgeheven.

Fffff weg

12
10
2006

Op de radio vandaag: ontsnapte wasbeer is gevangen. In Eindhoven. Even los van het antwoord op de vraag of ik als wasbeer in Eindhoven zou willen wonen, hij is dus gevangen. En hij is overgedragen aan het Papegaaiencentrum in Veldhoven. Een wasbeer, in een papegaaiencentrum. Deed me vandaag denken aan een prachtdicht van stadgenoot Erik van Os. Ik heb er aan gesleuteld, want bij hem was de wasbeer een pinguin. Maar nu we toch aan het husselen zijn:

Dag papegaai, zei de wasbeer
Dag papegaai, zei de papegaai.
Nee, zei de wasbeer, jij moet dag wasbeer zeggen.
Nee, zei de papegaai, jij moet dag wasbeer zeggen.
Nee, zei de wasbeer, ik ben een wasbeer.
Jij bent een papegaai, zei de wasbeer,
Jij bent een papegaai, zei de papegaai.
Stomme papegaai, zei de wasbeer.
Stomme wasbeer, zei de papegaai.

Later in het bericht hoorde ik dat de wasbeer van het papegaaiencentrum wordt overgedragen aan de Stichting Aap.

Dag aap zei de wasbeer...

Jongens en meisjes en andere trouwe lezers: ben ff weg uit dit land waar wasberen tot waanzin en razernij en een identiteitscrisis gedreven worden. Waar de Zelfbenoemde Grootste Schrijver in plaats van de Nobelprijs een vage ster naar zich genoemd krijgt, waar....vul in, vul in...

Ciao e a la prossima volta!

Bon

08
10
2006

Ik weet het nu zeker. Bij de grenzen van de Gemeente Eindhoven staan apparaten die een signaal opvangen als ik de stadsgrenzen passeer. Dat signaal komt uit in de kantine van de parkeerwachters van de Lichtstad, mijn geboortestad (jawel!). Het schijnt een soort fluitsignaal te zijn, gevolgd door een ingeblikte stem: Attentie, attentie, target is in town (in Eindhoven doen ze alles in het Engels, zie: Eindhoven, leading in technology). Alle parkeerwachters onderbreken bij dat signaal hun pauze en/of maaltijd. Ze zetten allemaal hun petten op, trekken hun riem recht en kijken of de sporen van hun laarzen goed zitten. Dan gaan ze de straat op. En verdomd, na een half uur schrikt heel Eindhoven wakker (Eindhoven schrikt altijd wakker, omdat het er rustig en saai is, altijd): "Hebbes!! hebbes!" De parkeerwachter in kwestie fixeert zich op mijn leasebank, krijgt wat speeksel in een mondhoek, begint wat te slikken en te sidderen. Hij of zij pakt een pen en een blokje en begint te schrijven. Het noteren van het kenteken bewaart hij/zij bijna voor het laatst, wat dat brengt hem/haar bijna tot een orgastisch genoegen. Bijna, want de èchte orgastische ontploffing komt bij het invullen van het bedrag. Aaaaahhhhhhh!!! 130 euri gisteravond. HONDERDERTIG EURI en vorige week VIJFTIG EURI ! Daar kom je mooi klaar mee als parkeerwachter (m/v).

Honderddertig plus vijftig, dat is 396 oude vaderlandse guldens! Daar kun je van op en naar Rome vliegen of Napels en dan hou je nog geld over voor een drankje en een hapje. Ok, gisteren stond ik in een parkeerhaven bestaande uit drie parkeerplaatsen voor gehandicapten. Maar die andere twee waren gewoon vrij, dus een eventuele gehandicapte die het Stratumseind had willen bezoeken, had er zijn aangepaste auto nog gemakkelijk kwijt gekund. En de vorige keer was bij PSV-Feijenoord, ik stond een stukje op een stoep. Mag niet, klopt. Mea culpa, maar ze kunnen toch ook weleens iemand anders pakken? Of zou de kick dan kleiner zijn?

Brief aan Marco

03
10
2006

Geachte heer van Basten, beste Marco,

Na ampel beraad heb ik besloten dat ik mij zelf niet meer beschikbaar stel voor het Nederlands elftal. Ik heb deze beslissing met pijn in het hart genomen, temeer omdat ik weet dat ik nu waarschijnlijk nooit meer het Vaderlandse Oranje zal verdedigen. Maar ik kan niet anders.

U bent er oorzaak van dat mijn collega's Van Bommel en Van Nistelrooij zich hebben teruggetrokken. Zij hebben voor zichzelf gekozen in plaats van Oranje-roem en wat exta inkomen. Dat siert hen. Eindelijk voetballers die laten zien dat ze een ruggegraat hebben en zich niet laten piepelen. Grote klasse! En ik verklaar me solidair met hen. Ik realiseer me heel goed dat u nu een nog groter probleem hebt en met u het Nederlands elftal. Ik heb alleen in de indruk dat u en uw KNVB-bonsbazen het allemaal nog niet zo goed begrijpen. Maar dat komt wel. Sommige dingen hebben tijd nodig. Ik heb mijn besluit ook niet zomaar op een achternamiddag genomen.

Ik wens u desondanks succes op het komende EK ofschoon ik eigenlijk verwacht dat u daar niet bij zult zijn als bondscoach. Als dat het geval is, meld ik mij direct weer in Zeist, samen met Van Bommel en Van Nistelrooij. 

 Vriendelijk gegroet!

LD

Op de step...

01
10
2006

Ik was op het ergste voorbereid. Sprak onlangs mensen die als personeels-uitstapje "stadsgolf" hebben gespeeld in de binnenstad van Den Bosch. Met een klein balletje, een draagbare hole en golfclubs dwars door het winkelend publiek. Het kan nog erger: met een Skippybal door de stad. Stel je voor... Maar het viel erg mee. Het feestcomité dat in het grootste geheim het personeelsuitstapje had voorbereid, maakte ons blij met een tocht per step. Op de step, op de step, ik ben zo blij dat ik hem heb....in 'Ja zuster, nee zuster' bezongen ze hem al. Ik had vroeger een groene, een super-exemplaar, maar dat kon ook niet anders met een fietsenmaker als vader. Ik heb geen flauw idee waar het ding gebleven is. Gisteren hadden we van die moderne dingen, met handremmen zelfs! Jawel. We reden van kroeg naar kroeg, van biertje naar biertje. Dwars door een druk en zonovergoten 's-Hertogenbosch. De stad liet zich van haar beste kan zien..

Zestien

26
09
2006

Vanwege zijn Nederlands/Duitse nationaliteit vinden wij het belangrijk dat onze zoon ook wat weet van de zwarte kant van Duitsland, de tijd van 40-45. Dus dachten we welgemutst: laten we naar de bioscoop gaan. Naar "Zwartboek" gaan kijken. Oma ook mee, dat leek ons wel iets. Op naar de Helmondse Pathé-bioscoop. De kaartjes hadden we al, dus een kwestie van doorlopen. Een dame bij de ingang vroeg of zoonlief al zestien is. Hij schutterde even en dat siert hem: hij heeft er nog niet voor doorgeleerd om met een stalen gezicht iets te zeggen wat niet waar is. Ik wel: Ja natuurlijk, dat ziet u toch wel? Hij is van april 1990. Gelogen dus, maar vooruit. We mochten verder. Maar net na de tweede reclame gingen de deuren van de zaal open. Twee mannen en drie vrouwen, allemaal bioscoop-personeel, omsingelden ons. We moesten bewijzen dat de jongeman zestien was. Ik schutterde nog wat met mijn paspoort, maar van mij geloofden ze wel dat ik die leeftijd al heb bereikt. We konden niets bewijzen. En dus moesten we opstappen. Geld terug, dat wel. Wat moet je nou doen? Boos worden omdat ze de regels hanteren, in de wetenschap dat ons kind die film prima aankan? Zij hebben -net als wij van de televisie trouwens- afspraken gemaakt met de kijkwijzer. Regels, zijn regels: legitimeren. Als dat niet kan, kan het niet. Geen Zwartboek dus. Ook wel weer boeiend dat er mensen zijn die die regels ècht hanteren. Dàt had ik nou weer niet verwacht.

Wende

25
09
2006

Zo. Dat was Wende. Ze was haar roem al vooruitgesneld, die Wende Snijders (1978), dus we moesten er een keer naar toe. A new star is born, is zo'n beetje de algemeen geldende boodschap. Nou dat viel dus tegen. In de prachtige zaal van het Philips Muziekcentrum in Eindhoven, zaten we gisteravond om ons te laven aan haar talenten. Samen met een stuk of zes hele goeie muzikanten, deed de blonde jongedame haar ding. Vòl enthousiasme dat wel: Franse chansons, wat eigen Nederlands werk en voorzichtig wat Engelstalig jazzy gedoe. Ze heeft ons hart niet veroverd. Het was het allemaal nèt niet. Met name van het soort Franse chansons dat ze op haar repertoire heeft staan, moet je kippevel krijgen. Maar het drong niet door. Het ging niet onder mijn huid. Ik moet eerlijk zeggen: we hebben het een beetje zitten uitzitten. Maar de rest van het publiek was wèl razend enthousiast. Dus, misschien ligt het aan ons...

Rust

24
09
2006

De eerste keer was ik er vanmorgen tegen half vijf. Maar de poort was dicht en geen levende ziel te bekennen. Dus terug naar huis, terug naar bed. Tegen zevenen,  toen de klokken opnieuw luidden, weer terug gegaan. De poort was open. Nog steeds geen levende ziel te bekennen, ik ging op zoek naar een ingang.  Eén deur was open: een grote hal. Nog een grote deur, een lange hoge gang. Links een grote deur, hij piepte toen ik hem open deed. Ik was waar ik zijn wilde: in de kapel van de Trappisten van abdij de Koningshoeven. Ik wilde dat al heel lang een keer doen, gewoon aansluiten bij de lauden (het ochtendgebed) in die prachtige serene omgeving, op die plek van arbeid en devotie. Achttien moniken zaten links en rechts tegenover elkaar in de koorbanken. Ze zongen prachtige liederen. Niets en niemand kon hen van de wijs brengen. Ze doen dat elke dag een paar keer. Een moment van rust, een moment van eerbied. Mooi dat je daar zomaar bij mag zijn.

Social Sofas (2)

24
09
2006

Hij lag nog op het stapeltje "things to do" voor deze blog. Eén van de gedichten van Tilburgs stadsdichter Nick J. Swarth  . Hij schreef het en droeg het voor toen de social sofas gepresenteerd werden. Inmiddels staan er een stuk of wat social sofas verspreid in de stad en er komen er nog meer bij. Swarth declameerde op de van hem bekende wijze twee weken geleden onderstaand gedicht. Die man is leuk !

Sociale Verkilling

Omdat zij zich door
beveiligingscamera’s wisten bespied
kusten twee anonieme
bankzitters elkaar maar liever niet.
Hoewel ze zin hadden
in zoveel meer, bleef het die dag
bij een praatje over het weer.

En als we dan toch Swarth aan het citeren zijn, hier is zijn oer-gedicht over zijn stad:

dans de Orang Tilbo

dans de Orang Tilbo, dans de Willem II
schud je schriele bats, doe de Typisch T

dans de Kruikezeiker, doe de Rooie Stien
geef een rondje gas met de tegel in je tas

dans de Orang Tilbo, op ’n klötje, ugskes toe,
vuutje vur vuutje nòr veure, zuinig om de brij

dans de Willem II, ik wosse wiese wèsse won
ge hèt wir peut gebeurd, tis nie zoas et heurt

dans de Appetjoek, lopt rond als ene koekwous
bakt oew tietaaj brèùn, zo zòt as drie kòp jèùn

doe de Typisch T, zaai de wietplant in de schuur
zeven kleuren stront? – ja, doe maar lekker duur

doe de Kruikezeiker, mòkt broelie meej oew braoj
doeget mar op staoj, aanders wòrret wir oreemes

dans de Koosje Koosje, dans de Lidl aan de Leij
doe de kleine boodschap, draogt oew krökske bij

dans de Willem II, mòkt mènne zèèk mar lauw
klòpt de stobber öt oew broek, doe de Appetjoek

dans de Orang Tilbo, de vlamme öt oew kont
schriele bats, schriele bats en nôot gin kwats