Yessss !

18
12
2010

Yesss! Het moest ooit gebeuren. Een bericht met heel goed nieuws. Niet van de Postcode-maffia of de Staatsloterij. Nee, een persoonlijke mail van Dr. Kevin Brown. Nu eerst even Kerst vieren. Daarna ga  ik mijn baas niet alleen vertellen dat ie bedankt is, maar neem ik zijn hele tent over. Of zo. Lees maar mee met de mail die ik vandaag ontving:

Dr.Kevin Brown [browndr.kevin@benchmarkdept.com]

Verzonden: zaterdag 18 december 2010 14:52

Beste Vriend.


Hoe gaat het vandaag en uw gezin? Ik hoop dat fijn, ik ben Dr.Kevin Brown. Van Haledon, North West London, hier in Engeland. Ik werk voor Natwest Bank Corporation Londen. Ik schrijf u vanuit mijn kantoor, dat zal worden van een enorm voordeel voor ons beiden. In mijn departement, waarbij de assistent-manager (Greater London Regional Office, ontdekte ik som van £ 15 miljoen (Vijftien miljoen pond sterling) in een account die behoort tot een van onze buitenlandse klanten Late Business Mogul heer Moises Saba een miljardair, een jood uit Mexico, dat was een slachtoffer van een helikopter crash begin dit jaar, hem te doden en familieleden. Saba was 47-jaar oud. Ook in de helikopter op het moment van de crash was zijn vrouw, hun zoon Abraham (Albert) en zijn dochter-in-law. De pilot is ook dood.


De keuze van contact met u wordt gewekt van de geografische aard van waar je woont, met name vanwege de gevoeligheid van de transactie en de vertrouwelijkheid hierin. Nu onze bank is wachten op een van de familieleden aan come-up voor de claim, maar niemand heeft dat gedaan. Persoonlijk heb ik het ongelijk zijn gesteld bij het lokaliseren van de familie, ik zoek uw toestemming om u als volgende van verwanten / Zal Begunstigde aan de overledene, zodat de opbrengst van deze rekening gewaardeerd op 15 miljoen pond kan worden betaald voor jou.


Dit zal worden uitbetaald of gedeeld met deze percentages, 60% voor mij en 40% voor jou. Ik heb beveiligd alle nodige juridische documenten die kunnen worden gebruikt om een back-up van deze eis die wij stellen. Alles wat ik nodig heb is het invullen van uw naam op de documenten en legaliseren in de rechtbank hier om je te bewijzen als de rechtmatige begunstigde. Alles wat ik nu nodig is uw eerlijke samenwerking, vertrouwelijkheid en vertrouwen te kunnen zien door middel van deze transactie. Ik garandeer u dat dit zal worden uitgevoerd onder een legitieme regeling die zal u beschermen tegen eventuele schending van de wet.


Gelieve mij de volgende, zoals we hebben 7 dagen om het uit te voeren door. Dit is erg URGENT PLEASE.


1. Vol: Naam

2. Uw: Telefoonnummer

3. Uw: contactadres.

4. Leeftijd:

5. Kern Job / Beroep:

6. Geslacht:

7. Uw paspoort:


Na gegaan door middel van een methodische zoeken, heb ik besloten om contact met u hopen dat u vindt dit voorstel interessant. Gelieve op uw bevestiging van dit bericht met vermelding van uw interesse zal verstrekken u met meer informatie. Endeavor om mij te laten weten wat uw beslissing dan hou me op te wachten. Dank u bij voorbaat van uw gunstig antwoord.


Groeten.

Dr.Kevin Brown.
 
Pagineringswerkbalk en onderste werkbalk
 

Nobel

31
10
2010

Het was een prachtige quoot vandaag, ergens in een van de journaals. Van de meester zelf. Nee hij heeft nooit de Nobelprijs voor de literatuur gekregen. Maar dat geldt voor meer mensen. Tolstoi bijvoorbeeld. "En daar voelt u zich wel bij thuis?" vroeg de interviewer. "Ja", zei de meester.

Humberto

29
10
2010

Gisteren toch maar eens even naar BNR gebeld om te vragen of eind deze maand de proeftijd van Humberto Tan als opvolger van Bas van Werven is afgesloten. Onder het motto: mooie jongen, bekend gezicht, experiment mislukt. Ik ben al weer bijna helemaal terug bj Radio 1. Voor de niet luisteraars: Tan vervangt de geweldenaar van Werven sinds een maand en hij kan er niets van. Voert slechte interviews en weet niets van actualiteit en economie. 

Via het nummer dat steeds genoemd wordt (020 5158515) kreeg ik een vriendelijk meisje dat vroeg of ik een flitser wilde melden. Nou neuh, niet echt. Ik wilde met iemand praten over Tan. Ze gaf me een ander nummer. Wat vind jij eigenlijk van die nieuwe presentator van jullie, luidde mijn vraag. " Ik luister nooit naar BNR,"  zei ze. Van je eigen mensen moet je het maar hebben.

Ander nummer. Of ik de hoofdredacteur kan spreken. " Wie? De hoofdredacteur? Onze hoofdredacteur, zomaar aan de telefoon? Denkt u dat u die zomaar kunt spreken?" vroeg de eindredacteur. Alsof ik om een gesprek met Prins Bernhard vroeg. Neen dus. Maar de eindredacteur hoorde mij aan. Zij horen ook wel dat er nog dingen voor betering vatbaar zijn, maar zooo slecht vinden zij het nu ook weer niet. Ja, van Werven was beter, gaf hij toe, maar die ging nou eenmaal weg. Enfin, het ziet er dus naar uit dat Umberto voorlopig nog blijft. En dan kan het gebeuren dat je hem de volgende onnavolgbare openingsvraag aan een CEO van een groot bedrijf met mooie cijfers kunt horen stellen: "En, ja zegt u het maar..." . Die vraag zou iedereen wel willen hebben. Goedemorgen meneer Rutte, zegt u het maar....goede morgen meneer Wilders u bent live bij BNR, zegt u het maar....

22
08
2010

 

Opening Poëzieroute op het Oventje op zondag 22 augustus 2010

‘Wie hier vertrok kwam er zelden vandaan’

Het bestuur van buurtvereniging ’t Oventje is begin dit jaar benaderd door enkele initiatiefnemers om een poëzieroute te ontwikkelen voor het Oventje. Het idee voor deze route is ontstaan bij de Udense stadsdichter en uitgever Maarten van den Elzen. Hij heeft in het verleden de gedichten uitgegeven van de dichter Eddie Besselsen, die in de jaren zeventig op het Oventje woonde en daar inspiratie vond voor zijn werk.

Maarten van den Elzen, bezig met een aantal poëzieroutes in Brabant, onder meer in Sint-Michielsgestel, Schijndel en Deurne, heeft het idee opgevat om ook het Oventje op te nemen in deze reeks. Hij benaderde oud-Oventjenaar Noud Cornelissen, schrijver van twee boeken over deze buurtschap. Als buurtvereniging werden we erbij betrokken en zoals dat op het Oventje gaat, wil ieder graag zijn bijdrage leveren.

Er komen op zeven plekken gedichten op kunststof panelen, die samen een route vormen. Er wordt een ‘wandelgids’ gemaakt, waarin de gedichten zijn opgenomen met aanvullende informatie over het Oventje. Naast werk van Eddie Besselsen zal ook een gedicht worden opgenomen van Marie Cornelissen-Van Walbeek. Zij woonde tot haar dood in 1999 op de Boekelsedijk. Haar gedicht krijgt een speciale plaats bij de kapel die enkele jaren geleden op het Achter-Oventje werd gebouwd. Kunstenares José Heerkens heeft enkele werken beschikbaar gesteld ter illustratie van het boekje.

Tweede leven voor Café Zomerlust

22
08
2010

Café Zomerlust begint aan een tweede leven

Als kind wist hij het al: “Ik wil een eigen zaak.” En eigenlijk wist hij toen ook al dat dat Café Zomerlust zou zijn. Gijs van Esch (29) is sinds een paar maanden de nieuwe uitbater van het café aan de Oisterwijksebaan. Voor hem is het een beetje thuiskomen, want hij is een paar honderd meter verder geboren en opgegroeid. Back home dus.
Gijs van Esch is gastheer in hart en nieren. Heeft ervaring opgedaan in verschillende buitenlanden: Curacao, Italië, Oostenrijk en West Palm Beach in de Verenigde Staten. En daarna in Nederland, de laatste tijd bij Voskes aan de Korte Heuvel. De buitenlandbagage die heeft hem veel gebracht: “Je leert jezelf goed kennen, je wordt er sterk en volwassen van als je op je eentje in het buitenland aan de slag gaat. Ik heb mijn leven uitgestippeld,” zegt hij. “Eerst veel ervaring opdoen en dan voor mijn dertigste een eigen zaak, dat was het plan.” Dat is gelukt, want in november wordt hij dertig. Perfecte timing dus.

Het nieuwe Zomerlust is een paar maanden open. De eerste avond had rustig “proefdraaien” moeten zijn, maar het vergrote terras zat meteen bomvol, dus ging Gijs de volgende dag maar meteen helemaal open. Zes dagen in de week, op dinsdag dicht. Hij heeft veel plannen, maar wil alles wel stapsgewijs doen. Hij wil graag de sfeer vasthouden die hij als kind kende, toen hij op zondag warme chocomel kwam drinken bij Tejo, na een frietje van Van Gool. “Ik wil graag een kindvriendelijk café. Daarom leggen we een speeltuin achter het café. Zomerlust moet verder een buurtcafé en een passantencafé zijn en dat lukt nu al een heel eind.”

Hij heeft een bescheiden lunchkaart die gaandeweg wordt uitgebreid en het is de bedoeling dat het uitbreidingsplan van Tejo Kromhout om er ook een eetcafé van te maken over een poos wordt uitgevoerd. “Ik ben van plan om dan veel met biologische en streekproducten te gaan werken. Groente  van ’t Rooi Bietje dat hiernaar toe komt. Andere producten van boeren en tuinders in en om ’t Groene Woud. Het zal geen sjiek restaurant worden, maar een goed eetcafé. Simpel en goed, dat is mijn motto,” zegt Gijs.

Maar dat is toekomstmuziek. Eerst gewoon een goed en gezellig café voor de buurt en andere mensen, voor wandelaars en fietsers. Langzaam opbouwend met activiteiten zoals b.v een vaste avond met live muziek of andere activiteiten. En met feesten of bruiloften,  de eerste twee trouwfeesten heeft hij al binnen. Er komt een openingsfeest òf op zijn dertigste verjaardag in november of in januari als Zomerlust 75 jaar bestaat.

O ja, nog even dit: Iedereen vraagt aan Gijs wat hij met de mooie es voor zijn café gedaan heeft. Ernstig geknot. “Nee, dat hebben wij niet gedaan, maar de gemeente. De boom is ziek. De kans bestaat dat hij nieuw uitschiet.” Laten we het hopen want zeg nou zelf: wat is toepasselijker dan een es voor het café van Gijs van Esch?

One apple a day...in Tilburg

22
08
2010
iCentre opent vestiging in Tilburg Zaterdag 4 september 10% korting op alle Macs TILBURG – iCentre, Apple Premium Reseller, opent zaterdag 4 september om 9.30 uur de deuren van haar nieuwste vestiging in het centrum van Tilburg. De winkel aan de Heuvelstraat 90 is de veertiende vestiging van iCentre in Nederland. iCentre gaat met haar succesformule nu ook de harten van de Tilburgers verwarmen. Op de openingsdag krijgen klanten 10% korting op alle Macs. De eerste twee weken na de opening zijn er diverse feestelijke acties en aanbiedingen, waaronder de kans op het winnen van één van de 25 iPod nano’s en 25% korting op diverse producten. De winkel zit in een compleet gerenoveerd hoekpand in dé winkelstraat van Tilburg en is uitgevoerd volgens het nieuwste Apple Store winkelconcept. Zowel particulieren als professionals kunnen hier naar hartenlust alle Apple producten zelf uitproberen, demonstraties krijgen en advies inwinnen. iCentre is gespecialiseerd in alles wat met Apple te maken heeft en biedt het complete assortiment, waaronder de Mac, iPod, de nieuwe iPad en iPhone. Hier horen tevens accessoires bij, met een ruime sortering aan software, printers, tassen, koptelefoons en speakers. Het personeel van iCentre is Apple gecertificeerd, weet alles over de laatste ontwikkelingen en bezit de passie om bezoekers te inspireren en enthousiasmeren voor de wereld van Apple. Een wereld die uitnodigt, uitdaagt en prikkelt. Storemanager is Tilburger Imco Remijn, zelf van jongs af aan al een fan van het merk. ,,Apple producten zijn eenvoudig in gebruik en erg leuk om mee te werken. Ik heb de kans om hier te werken dan ook met beide handen aangegrepen. Deze winkel is een grote aanwinst voor ‘mijn’ stad en ligt op een hele mooie locatie. Ik werk hier samen met een groep collega’s, die net zo enthousiast zijn als ik. Dus wij staan er helemaal klaar voor: Witte gij d'n Heuvel 90? 4 september gaoget iCentre beginnen! En dè gomme viere.’’ Openingstijden De winkel aan de Heuvelstraat 90 is geopend op maandag van 13.00 tot 18.00 uur, dinsdag t/m vrijdag van 9.30 tot 18.00 uur - met op donderdag koopavond tot 21.00 uur - en zaterdag van 9.30 tot 17.00 uur.

Onverwachte vrienden

31
07
2010

Onverwachte vrienden

(Door Lout Donders)

 Moraalridder. Zo voel ik me soms wel als ik ga zitten voor het maandelijkse stukje voor onze prachtige Buurtkrant. Moraalridder met een vingertje. Want er valt altijd wel iets te mopperen. Als het niet tegen de gemeente is, dan wel tegen de mensen die Moerenburg bevuilen met hun afval. Als die een keer niet het haasje zijn, zijn het wel de stratenmakers die te beroerd zijn om de derde tegel die ook scheef ligt, recht te leggen omdat dat niet op hun opdrachtbriefje staat. En als die een keer niet het probleem zijn, is het wel het verkeer in de wijk. Of zo.

Een nieuw seizoen, nieuwe ronde, nieuwe prijzen. Dit keer maar eens een positieve bril op. Er komen nog buurtkranten genoeg om van koers te veranderen als dat nodig mocht zijn.

Positief: we hebben een nieuw buurtcafé. Tejo (ja: Tejo, niet Theo) is pensionado geworden na vele tientallen jaren Zomerlust. Tejo gaat, Gijs komt. Gijs heeft leuke plannen en komt uit de buurt. Is dat leuk of is dat leuk?

Positief: op sommige plekjes in Moerenburg is al te zien dat er gewerkt wordt aan de toekomst. Nieuwe wilgen, nieuwe aanplant.

Positief: het eerste stuk van een nieuw pad langs het kanaal is zomaar uitgerold door een asfaltmachine, kan straks best leuk worden als de bouwvakkers van de Werf weg zijn.

Positief: het was een stuk rustiger met het verkeer in de JPC, vanwege de brug. Hulde, drie maal hulde aan de vrachtwagenchauffeur die de fietsbrug er bijna uit heeft gereden. Kijk, in principe ben ik tegen het kapot maken van spullen. Zeker van spullen van anderen of van ons allemaal, zoals een brug. Maar ook principes kunnen een andere kant hebben. De vrachtwagen die de brug een paar centimeter verplaatst heeft, heeft er wel voor gezorgd dat de weg langs het kanaal moest worden afgesloten voor doorgaand verkeer. En aangezien bij de gemeente blijkbaar verordonneerd is dat de reparatie best wel even kan wachten, lag hij er maanden kapot bij. Gevolg: dicht voor auto’s. Hoera, hoera!

Geen auto’s meer die bij het zien van enige vertraging op de Ringbaan of de Bosscheweg de sluiproute nemen. Vrachtwagenchauffeur: duizendmaal dank. Als ik je adres krijg, stuur ik een kaartje. Zomaar een onverwachte vriend erbij. Ik weet niet hoever de reparatie is als dit stukje verschijnt, maar met terugwerkende kracht zou ik wil zeggen: gemeente, doe maar rustig aan. Wij hebben keine Eile.

De verkeersafwikkeling vanwege de nieuwkomers in De Werf is nog steeds niet duidelijk. De kapotte brug heeft wel al keihard laten zien dat het voor de verkeersdruk in de wijk prima is, als het doorgaand verkeer verjaagd wordt. Met borden, met eenrichtingsverkeer, maar het beste met een kapotte brug. Soms is het leven simpel.

Nieuwe journalistiek ?

17
07
2010

Is dit nieuwe journalistiek? Op de site van de Telegraaf staan de aantekeningen van de verslaggever die bij Wes en Yo was:

League

nu heb je het belangijkste wat er te winnen vbalt; de liefde van een viyw

jessey, die ovehandigdfe dringen, weggegeven brioer Xavier, huilen op zon moment realiseer je dat je je vader echt mist.

Champions League

WEes; champioins leagen gewonnen, wek bijna maar belangrijkste het hart van deze vrouw ghewonnen

erg emo

honderden mensen op de been

kaarsje voor Yp's vader Xavier

dienst in Engels half Italiaans

zo heet in de kerk, flesjes water water uitdelen, BLOEDHEET

schriftlezingen, christian broer Yo en een van haar zusjes deborah twee broers wesley gesroken jeffrey en rodney

Frogers en zoons, ali b, van der vaart, 5 voetballers en vrouw van Inter Milaan ze hadden alleenmaar oog voor elkaar

toen ze wareb getrouwd luid applaus

Primeur

22
06
2010

Alles is relatief. Dat geldt ook voor primeurs. Een primeur is een primeur als niemand het nog gemeld heeft. Ons buurtcafe is gered. Zomerlust is verkocht Na talloze jubilea houdt Theo Kromhout er mee op. En een buurtgnoot neemt het over. Gijs van Esch, gepokt en gemazeld in de wijk, op de Antillen en bij Voskes. Klein nieuws, maar daarom niet minder belangrijk. En ik zag 'm vandaag praten met mensen van Brand. Als dat toch eens waar zou zijn. Hoef ik nooit meer bier in huis te halen...

Broertje

26
03
2010

Het was lang stil hier. Eerst een woestijnreis, daarna -afgelopen zondag- het overlijden van mijn broertje. Ben veel aan het schrijven, maar vooral vor mezelf en voor morgen bij het afscheid. Het zijn trieste dagen. Veel warme woorden van veel lieve mensen. Doet goed, maar het helpt nog niet tegen het verdriet. We waren met zijn tweeën en nu ben ik alleen. Leeftijden doen er dan niet toe. Broertjes zijn broertjes voor het leven. Verwarring en verdriet vechten met elkaar.

Louterende Lauden

20
02
2010

“Vanmorgen even bij de achterburen geweest.” Als ik dat thuis zeg, weten ze precies waar ik was. Bij de Trappisten. Een paar keer per jaar. Zomaar even.
Het kan niemand ontgaan in onze wijk. Het klokje van Koningshoeven. Om even voor vieren ’s morgens vroeg en tegen zevenen, als de zon aan het opkomen is. Al bijna 130 jaar klinkt dat over Moerenburg dat op dat tijdstip ontwaakt of zich uitrekt voor een nieuwe dag. Op 5 maart 1881 gebeurde dat voor het eerst, daar op die plek.
Af en toe, heel af en toe, krijg ik de geest en zie ik het licht. Dan schiet ik mijn bed uit, snel aankleden en hup naar de Trappisten, ofwel de ‘Cisterciënzers van de strikte observantie’'. Douchen kan later, volgens mij doen mijn gastheren dat ook niet op dat moment. Meestal tegen zevenen, voor de lauden (het morgengebed), een enkele keer tegen vieren voor de metten (de nachtwake). Er is geen mooiere manier om de dag te beginnen. Als de poort in alle vroegte wordt opengemaakt, sluiten direct de rust en sereniteit zich als een warme deken om je heen. Alsof de wereld stilstaat, alsof de muren van het klooster en de kloostertuin de hectische, snelle, onverdraagzame buitenwereld buitensluit of zelfs even stilzet.
Eenmaal binnen, via een klein zijdeurtje, is het altijd eventjes fris in de imposante en tegelijk sobere kerk. Je neemt een gebedsboek of je gaat gewoon ergens in de koorbanken zitten. Klokslag zeven uur komen de paters binnen en zingen hun gezangen. Het maakt rustig. Zo wordt hier de dag ingezet, 365 dagen per jaar. Wel wat anders dan muesli, espresso, twee of drie kranten en ‘hup’ weg naar de baas.
Of je nou in God gelooft, in Boeddha, Peerke Donders, de paus, de paashaas of in jezelf, het maakt niet uit als je daar zit. Iedereen is welkom en iedereen is gelijk. Zo voelt het. En dat in onze eigen achtertuin. Mooi hè ?

Trots op Tilburg?

25
01
2010

Trots op Tilburg? Hm, vaak wel, soms ook heel erg niet.

Jan, zeker nu! Welke Jan? Melis? Hamming? Of een van mijn buurmannen die Jan heten? Doen die mee dan? Loes misschien van de Tilburgse Volks Partij? Of Veerle die heur haar in de kleur van de SP-tomaat draagt. Marjo misschien, die zin heeft in een nieuwe toekomst.

Hans? Oh nee, dat kan niet meer. Die heeft, nadat hij Ruud eindelijk heeft laten struikelen, ook zelf zijn biezen gepakt. Jammer, zulke mensen moeten ook een keer de kans krijgen, dan wordt duidelijk wat ze kunnen en wat ze niet kunnen. Opluchting wel, want hij wilde –geloof ik- het draaiend huis meteen slopen. Dat blijft dus behouden? Of de VVD, die –blijkt op de affiches- wel tot twee kunnen tellen. Voorwaar! Minder regels, o.k., maar twee zijn er wel heel weinig vrienden! Hier en daar wat regels maakt het leven wel draaglijk.

Natuurlijk gaat de chef van Donlog stemmen voor een nieuwe gemeenteraad. Want wie geen gebruik maakt van zijn of haar stemrecht moet later ook niet zeuren, heeft geen recht van spreken en weet niet wat hij laat schieten. De Donlog-chef was regelmatig in landen waar ze niet wisten wat een stembus was. De mensen daar begrepen me niet als ik zei dat er bij ons ook veel mensen thuis blijven. Gaan dus!

Lees verder

Rechtsdraaiende Cityring

06
12
2009

Kan iemand mij vertellen wat het nut is van de Cityring in Tilburg, los van de nieuwe straatbekleding, straatlampen en zo? De rechtsdraaiende Cityring. Volgens mij net zo'n onzin als rechtsdraaiende yoghurt. Trots meldt de stad op borden dat ie zo goed als klaar is. In elk geval wat de verkeersstroom betreft. Ik snap er niks van. Moest gisteren een boek ophalen bij Livius, de leukste boekhandel van de city. Drie kwartier onderweg geweest, omdat we met zijn allen rechtsom moeten. Ik weet niet of het de bedoeling is, maar mij jagen ze zo wel weg uit ' de city'  die trouwens wat mij  betreft gewoon ' de stad'  heet.

Peerke terug in Suriname

22
11
2009

Afgelopen week in Suriname geweest. Het was mijn vijfde keer alweer! Dit keer voor de première van onze film daar. Het was een mooi feestje. Tropische temperaturen, met een sapje erbij. Een kerk omgebouwd tot theater. Paar honderd genodigden. De president kon niet komen, die was in Rome. Maar er waren genoeg andere interessante mensen. Hiermee is ons verhaal rond. Peerke Donders begon zijn leven in Tilburg en eindigde in Suriname. Onze film begon in Tilburg en is nuj ook in Suriname waar hij op alle televisiezenders komt. De kranten schreven enthousiast. De bezoekers van de voorstelling in Paramaribo waren trots, ontroerd en vertelde dat ze blij waren dat ze nu 'het hele verhaal' over Peerke Donders kennen. Dat is een compliment, op de eerste plaats voor de inhoudelijke mensen: Ellen van Kempen, Anne-Marie van Oosteren en André van Dongen. Maar uiteindelijk voor de hele crew, hier en daar. Het zit er nu echt op. De klus is klaar. Het was weer fijn om even daar te zijn.

Geen tegel voor Ruud

10
11
2009

Soms spreek je wel eens iemand. Onze stad viert feest, want tweehonderd jaar geleden gesticht. Er gebeurt van alles. Dat het gevierd moest worden was mede een idee van de inmiddels werkeloos thuis zittende Ruud Vreeman. Althans hij omarmde het idee met zijn hele postuur. Een van de uitingen is een klein raar straatje waar niemand ooit komt, dat plotseling Wall of Fame heet en waar de Groten der Tilburgse Aarde in een tegel worden vereeuwigd. Nauurlijk zou de burgemeester er ook een krijgen want hij vndt dat een stad iets moet doen met haar historie en haar 'hier en nu' . Zo heb ik hem dat vaak horen zeggen. Nou, mooi niet. Het schijnt dat de tegel met zijn handtekening never ever daar komt te liggen Hij is wel al gemaakt, dat betonnen ding. Maar in dat rare straatje krijgt hij gen plek Hij schijnt hem te krijgen voor zijn tuin van zijn huis in Tilburg...maar of ie daar nog lang woont?